Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

[Ματιές] Το δάχτυλο

Του Λευτέρη Π. Παπαδόπουλου

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Τετάρτη 02 Νοεμβρίου 2011

Το δάχτυλο
Δεν καταλαβαίνω: χρωστάγαμε τα μαλλιά της κεφαλής μας σε όλο τον κόσμο. Και οι Ευρωπαίοι μάς δάνεισαν ένα τεράστιο ποσό. Ποσό που δεν έχει δοθεί ως δάνειο ποτέ, σε καμιά χώρα του πλανήτη! Αυτά τα χρήματα οι δανειστές μας δεν πρέπει να τα πάρουν πίσω; Και εμείς οι ίδιοι, οι Ελληνες, δεν έχουμε υποχρέωση να στρωθούμε στη δουλειά, να πάψουμε να κλέβουμε, να σταματήσουμε να το ρίχνουμε στον καλαματιανό μόλις βρίσκουμε τα σκούρα, για να συμμαζέψουμε κάποτε τα οικονομικά μας και να δώσουμε τα χρεωστούμενα;
Είναι πολλοί, δυστυχώς, εκείνοι που δεν καταλαβαίνουν τα παραπάνω. Πράγματα που είναι αυτονόητα. Και λένε και ξαναλένε διάφορα περί εθνικής κυριαρχίας, παιδιών – για τα δικά μας πρόκειται – που θα τα επιβαρύνουμε με ιλιγγιώδη χρέη, φόρους που δεν μπορούμε να αντέξουμε κ.λπ., κ.λπ. Ολα αυτά είναι σωστά. Αλλά, πώς θα γίνει να βγούμε από το λούκι; Ξαναγυρνώντας στη δραχμή αφού κηρύξουμε στάση πληρωμών;
Θα πρέπει να ξέρουν όσοι μιλούν για στάση πληρωμών και δραχμές ότι μόλις φύγουμε από το ευρώ και πούμε «δεν πληρώνουμε», όπως κάνουν κάμποσοι συμπατριώτες μας με τα διόδια, δεν θα μπορούμε να αγοράσουμε πετρέλαιο, φάρμακα, τρακτέρ, αυτοκίνητα γιατί ουδείς θα μας εμπιστεύεται, ουδείς θα μας πουλάει, έστω και μια... τσατσάρα!
Η κατάσταση ασφαλώς και είναι πολύ δύσκολη. Αλλά δεν πρέπει κάποτε να αρχίσουμε κι εμείς να ξοδεύουμε λιγότερα από όσα κερδίζουμε; Ποιος οικογενειάρχης χαλάει περισσότερα λεφτά από όσα παίρνει από τη δουλειά του; Ποια κοινωνία μπορεί να σταθεί στα πόδια της πέφτοντας συνεχώς έξω στους λογαριασμούς της και απλώνοντας κάθε τόσο το χέρι για δανεικά; Το πάρτι τελείωσε. Ας το πάρουμε χαμπάρι. Και κρίμα που δεν το είχαμε πάρει χαμπάρι νωρίτερα για να σταματήσουμε τις ζεϊμπεκιές και τα Καγιέν και να απλώνουμε την κουβέρτα μας όχι πιο πέρα από εκεί που φτάνουν τα πόδια μας.
Φταίμε όλοι για τη σημερινή κατάντια. Αλλά, χωρίς αμφιβολία πρωτίστως οι πολιτικοί. Που γίνονται προκλητικοί όταν κουνάνε το δάχτυλο στον κόσμο και τον... μαλώνουν! Αυτοί δεν είναι που διόριζαν χιλιάδες ψηφοφόρους τους σε κρατικές υπηρεσίες; Αυτοί δεν είναι που υπέγραφαν επιδόματα για... έγκαιρη προσέλευση στην εργασία, για παραλαβή και παράδοση έργων, για να μην μπλέκονται οι προπέλες των πλοίων στα παλαμάρια, για εργένηδες, για τους «τρολέδες» των τρόλεϊ και για επίδομα... μη επιδόματος; Αυτοί δεν είναι που ακόμη και σήμερα εξακολουθούν να έχουν ένα σωρό συμβούλους στα γραφεία τους, «επιστημονικούς συνεργάτες» και οδηγούς; Αυτοί δεν είναι που αρνούνται να μειώσουν το κράτος γιατί από αυτό το κράτος των σουρταφερτάριων κολλητών τους εξασφαλίζουν ψηφαλάκια, όπως τα λένε, και βγάζουν το παντεσπάνι τους;
ΥΓ: Πέθανε και ο ζωγράφος Μιχάλης Βελούδιος. Τα περισσότερα εξώφυλλα των δίσκων βινυλίου τη δεκαετία του ‘80 έχουν την υπογραφή του. Καλό ταξίδι...