Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αιγυπτιακή αμφισβήτηση της ελληνικής ΑΟΖ


Οι ενέργειες του Καΐρου μετά το κοίτασμα μαμούθ στο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ κινούνται στον... εκτοπισμό της Ελλάδας. Προσκαλεί Λευκωσία και Άγκυρα να συμφωνήσουν στην οριοθέτηση της περιοχής
Το μέγεθος του κοιτάσματος φυσικού αερίου στο οικόπεδο 12 της κυπριακής ΑΟΖ φέρνει το Κάιρο να επιδιώκει συμφωνία οριοθέτησης με Κύπρο και Τουρκία, αποκλείοντας από το "παιχνίδι" την Ελλάδα.
Μπορεί ο Αιγύπτιος υπουργός Πετρελαίων Αμπντουλάχ Γκχοράμπ να διαβεβαίωσε ότι το σημείο αυτό δεν βρίσκεται σε αιγυπτιακές ζώνες, ωστόσο δεν παρέλειψε να προσθέσει πως τα "σύνορα μεταξύ της Αιγύπτου, της Κύπρου και της Τουρκίας δεν είναι ακόμη συμφωνημένα".
Ανέφερε ακόμη ότι το διεθνές δίκαιο προβλέπει πως τα "τρία κράτη πρέπει να συμμετάσχουν στον καθορισμό των συνόρων", σημειώνοντας ότι η αιγυπτιακή κυβέρνηση εργάζεται ήδη στην κατεύθυνση αυτή, δήλωση με την οποία, όπως σημειώνει "Το Έθνος της Κυριακής", αποκλείει από την οριοθέτηση στη συγκεκριμένη περιοχή την Ελλάδα.
Οι δηλώσεις του υπουργού Ενέργειας επιβεβαιώνουν την αρνητική τροπή που είχαν πάρει οι διερευνητικές συνομιλίες Αθήνας - Καΐρου για την οριοθέτηση της ΑΟΖ.
Στην οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην περιοχή παίζει κρίσιμο ρόλο το Καστελόριζο, καθώς η πλήρης επήρειά του δημιουργεί κοινό όριο της ΑΟΖ της Ελλάδας, της Κύπρου και της Αιγύπτου.
Σε διαφορετική περίπτωση, όπως επιδιώκει η Άγκυρα και φαίνεται να αποδέχεται ο Αιγύπτιος υπουργός, η Αίγυπτος αποκτά σύνορα με την Κύπρο και την Τουρκία, με την Ελλάδα να χάνει ένα πολύ σημαντικό τμήμα της ΑΟΖ που θεωρητικά θα μπορούσε να διεκδικήσει.
Ενώ η Ελλάδα επιχειρεί να κάνει ένα πρώτο βήμα με την προκήρυξη διεθνούς διαγωνισμού για σεισμικές έρευνες σε περιοχή νοτίως της Κρήτης εντός των ορίων της Ελληνικής ΑΟΖ, που έχει υπολογιστεί με βάση τη "μέση γραμμή", η πρωτοβουλία αυτή από την αιγυπτιακή κυβέρνηση λειτουργεί υπονομευτικά, καθώς ουσιαστικά περιορίζει τις δυνατότητες χειρισμών της Ελλάδας και απειλεί να δημιουργήσει τετελεσμένα που θα επηρεάσουν και μελλοντικές οριοθετήσεις.
Είναι ενδεικτικό ότι στον διεθνή διαγωνισμό η Αθήνα έχει ορίσει ως όριο την κάθετη γραμμή η οποία διέρχεται από το ανατολικό άκρο της Κρήτης, αφήνοντας εκτός διαγωνισμού περιοχές για τις οποίες θα μπορούσε να εγείρει αμφισβητήσεις η Τουρκία.
Θετικό είναι ότι μέχρι στιγμής δεν έχει υπάρξει επίσημη αντίδραση από τη Λιβύη και την Αίγυπτο, καθώς δεν έχει οριοθετηθεί η ΑΟΖ μεταξύ των δύο αυτών χωρών και της Ελλάδας, χωρίς αυτό βεβαίως να αποκλείει μελλοντικές αντιδράσεις όταν ξεκινήσουν οι έρευνες.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα