Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Εγώ δεν είμαι Έλληνας, εγώ είμαι Κυπραίος!»




‘Εμπροσθοφύλακας‘
“Εγώ δεν είμαι Έλληνας, εγώ είμαι Κυπραίος!”
30 Ιανουαρίου 2012
Αντρέας Κημήτρης


Δεν υπάρχει κυπριακό έθνος. Κάτι τέτοιο δεν υφίσταται ούτε επιστημονικά, ούτε ιστορικά. Το έθνος είναι ένα και Ελληνικότατο και μέσα σ’ αυτό περιλαμβάνεται ο Ελληνισμός της Κύπρου.

Η άποψη «εγώ δεν είμαι Έλληνας, εγώ είμαι Κυπραίος», εκφράζει την απόλυτη αμφισβήτηση της ελληνικότητας του τόπου μας. Πρόκειται για μια γελοία και συνάμα απόλυτα επικίνδυνη θέση, αφού οι υποστηρικτές της επιχειρηματολογούν υπέρ αυτής, επικαλούμενοι συχνά την ιστορία! Δεν διστάζουν μάλιστα να καταγγείλουν ως φασίστες και ακροδεξιούς, αυτούς που δηλώνουν ότι η Κύπρος είναι Ελληνική.
Η αποδυνάμωση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας, εξυπηρετεί τις προσπάθειες αυτών, που χρόνια τώρα πασχίζουν να αποκόψουν την Κύπρο από τον υπόλοιπο Ελληνισμό. Ποιοί είναι αυτοί; Όσοι διαφημίζουν την Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία ως την ιδανική λύση και όσοι επιμένουν ακόμη, πως το σχέδιο Ανάν ήταν μια τεράστια «χαμένη» ευκαιρία. Όσοι επίσης, υποστηρίζουν ότι ο Ερντογάν κόπτεται για μια λύση δημοκρατικών αρχών και ποζάρουν δίπλα του όλο χαμόγελα και νάζι!

Ο τρόπος για να πετύχουν τα σχέδιά τους, στηρίζεται στη λογική της κυπροποίησης. Η καλλιέργεια μιας κυπροκεντρικής συνείδησης είναι το στοιχείο που οδηγεί στην απαξίωση της ελληνικής εθνικής μας ταυτότητας. Παράλληλα, δηλώσεις τύπου «και οι δύο λεγόμενες μητέρες πατρίδες εισέβαλαν στην Κύπρο», «οι Κύπριοι έχουν περισσότερα κοινά με τους Σύριους παρά με τους Έλληνες», ομολογούν ξεδιάντροπα τις προσπάθειες για αφελληνισμό της πατρίδας μας. Δυστυχώς, πληθαίνουν οι νεοκύπριοι, ημιμαθείς και ανιστόρητοι!

Η απαξίωση λοιπόν, της εθνικής ταυτότητας του Έλληνα της Κύπρου έχει ως στόχο, να τον καταστήσει πιο ευάλωτο και υποτακτικό στα πάσης φύσεως ξένα συμφέροντα.  Έτσι, θα παρουσιαστεί πανέτοιμος, ώστε να αποδεχτεί τους 50.000 (!) εποίκους, την εκ περιτροπής προεδρία, την σταθμισμένη ψήφο και μάλιστα να τα θεωρεί ως δημοκρατικότατες αρχές! Ως εκ τούτου, η Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία παύει να αντιμετωπίζεται ως προϊόν της τουρκικής εισβολής και της παράνομης κατοχής. Γι’ αυτό σήμερα παρουσιάζεται, μετ’ επιτάσεως, ως η βιώσιμη και λειτουργική λύση, για το καλό του κυπριακού λαού.

Η καλλιέργεια μιας «νεοκυπριακής» κουλτούρας απομακρύνει από την εθνική Ελληνική Ιστορία. Ο κοινωνός αυτού του φαιδρού κατασκευάσματος, αγνοεί ότι το νησί μας μπολιάστηκε τον 14ο αι. π.Χ. από τον ελληνικό πολιτισμό. Ταυτόχρονα, θεωρεί υπερβολή, το ότι η ελληνικότητα της Κύπρου διατηρήθηκε αναλλοίωτη μέσα στους αιώνες, παρά τους πολλούς κατακτητές. Ο νεοκύπριος, χωρίς κανένα ίχνος ντροπής, αποκαλεί λανθασμένο και αχρείαστο τον εθνικοαπελευθερωτικό, αντιαποικιακό και αντιιμπεριαλιστικό αγώνα της ΕΟΚΑ. Και φυσικά, χαρακτηρίζει ως «υπέρβαση» την επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα, πάνω στα οποία είναι κτισμένη η Κυπριακή Δημοκρατία.

Αντιστεκόμαστε σε τέτοιου είδους συμπεριφορές και δηλώνουμε με υπερηφάνεια την Ελληνική μας ταυτότητα. Δεν λησμονούμε ότι τα σύνορά μας φτάνουν στην αγαπημένη Κερύνεια, που την ξεπουλούν σε προδοτικά παζάρια και «σημαδεμένες τράπουλες». Σχέδια τύπου Ανάν, διαγράφουν την ελληνικότητα της Κύπρου και πλήττουν τις ρίζες μας. Η Κύπρος όμως είναι Ελληνική και αυτή η πραγματικότητα απέτρεψε την πλήρη τουρκοποίησή της, το 2004. Το τεράστιο ΟΧΙ του Κυπριακού Ελληνισμού αποδεικνύει ότι η Ελληνική εθνική ταυτότητα συνιστά ισχυρό παράγοντα αντίστασης.

Μέρες Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας θα σημάνουν μέρες σκλαβιάς, πόνου και ταπείνωσης της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Το «ΔΕΝ ΞΕΧΝΩ ΚΑΙ ΑΓΩΝΙΖΟΜΑΙ», στην Κύπρο του 2012, μπορεί να αποτελέσει την άμυνά μας, απέναντι στις βλέψεις «απατημένων συζύγων» και «πολιτικά κακοποιημένων … γυναικαρίων»!

* Ο Αντρέας Κημήτρης είναι απόφοιτος του τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα