Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναγκαία η λογοδοσία των υπευθύνων για την Εθνική καταστροφή

Αναγκαία η λογοδοσία των υπευθύνων για την Εθνική καταστροφή

Του Χρήστου Καπούτση

 
    Η Κυβερνητική  πολιτική, αλλά και  οι πολιτικοί , δηλαδή η Εκτελεστική Εξουσία,  κρίνονται μόνο από τα αποτελέσματα που παράγουν και όχι από τις προθέσεις τους.
Η υπερδιετής διακυβέρνηση της Χώρας από την Κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ υπό την προεδρία του  Γ.Α. Παπανδρέου έχει «δημιουργήσει» συγκεκριμένα αποτελέσματα. Ποια είναι αυτά;
·        Ανεργία, πάνω από ένα εκατομμύριο συμπολίτες μας βιώνουν το Γολγοθά της ανεργίας.  Οι νεόπτωχοι και οι νεοάστεγοι συνωθούνται καθημερινά στα συσσίτια των Δήμων και της Εκκλησίας!
·        Φτωχοποίηση της μεσαίας κοινωνικής τάξης, αφού οι δραστικές περικοπές μισθών  και συντάξεων έχουν συρρικνώσει το εισόδημα εκατοντάδων χιλιάδων δημοσίων υπαλλήλων και συνταξιούχων,  που βρίσκεται πλέον κάτω από τα όρια επιβίωσης.
·        Κλείσιμο χιλιάδων μικρομεσαίων επιχειρήσεων, με δραματικές συνέπειες για τους ιδιοκτήτες και τους εργαζόμενους σε αυτές.
·        Ύφεση (αρνητική ανάπτυξη στο 7,3%!!!) που  συνεχίζεται για 5η χρονιά, δημιουργώντας απλησίαστο παγκόσμιο ρεκόρ.
·        Διευκόλυνση των φοροαπατεώνων επιχειρηματιών , που αυξάνουν τα κέρδη τους και τα ασφαλίζουν σε τράπεζες του εξωτερικού. Μάλιστα , αρκετοί έλληνες επιχειρηματίες  επενδύουν στα CDS , δηλαδή στη χρεοκοπία της Ελλάδας!!
·        Οι εργαζόμενοι , όσοι απέμειναν,  βιώνουν συνθήκες εργασιακού μεσαίωνα.
·        Η χώρα έχει παραδοθεί στο έλεος της Διεθνούς των τοκογλύφων και  του αδηφάγου χρηματοπιστωτικού συστήματος, τα συμφέροντα των οποίων προστατεύουν οι ελεγκτές της ΤΡΟΙΚΑΣ, αλλά και κάποιοι εγχώριοι υπάλληλοί τους (πολιτικοί, επιχειρηματίες, δημοσιογράφοι.)
·        Η Ελλάδα υποχρεώνεται να εκποιήσει την δημόσια περιούσια της. Οι «δανειστές μας » είναι έτοιμοι να αρπάξουν ότι έχει απομείνει σε αυτή τη χώρα.
·        Κατελύθη η Εθνική μας Κυριαρχία.
·        Παραβίασαν το Σύνταγμα της χώρας

Η Ελλάδα απειλείται με Εθνική Καταστροφή, ανάλογη με εκείνη της Μικρασιατικής καταστροφής του 1922.
Μοιραίοι άνθρωποι για αυτό το κατάντημα είναι ο πρώην πρωθυπουργός Γ.Α. Παπανδρέου και ο πρώην υπουργός Οικονομικών Γ. Παπακωνσταντίνου.  Τεράστιες είναι και οι ευθύνες των υπουργών Ανάπτυξης Λ. Κατσέλη και Μ. Χρυσοχοίδη, καθώς επίσης και  των    Υπουργών Εργασίας Α. Λοβέρδου και Γ. Κουτρουμάνη που  αναδείχτηκαν σε ολετήρες των εργασιακών δικαιωμάτων των εργαζομένων. Φυσικά και δεν είναι εκτός επικρίσεων,  ο πολιτικός καιροσκοπισμός του Β.Βενιζέλου, ούτε η πολιτική αυθάδεια του Θ.Πάγκαλου , αντιπροέδρων εισέτι της Κυβέρνησης.
Οι  κύριοι Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου με παραποιημένα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ παρέδωσαν τη χώρα στην  ύαινα της τοκογλυφίας, το Δ.Ν.Τ.  
Οι κύριοι αυτοί περιφέρονταν στις ευρωπαϊκές πρωτεύουσες υβρίζοντας τον Ελληνικό Λαό!!. Διέπραξαν με τις πολιτικές επιλογές τους, εγκλήματα σε βάρος των Ελλήνων πολιτών. Ένας ολόκληρος Λαός έχει οδηγηθεί στη φτώχεια , την εξαθλίωση, την ανασφάλεια , την κατάθλιψη.
 Και το χειρότερο είναι,  ότι συνεχίζουν ανερυθρίαστα να προκαλούν!! Ο Γ.Α. Παπανδρέου παραμένει Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ ισχυριζόμενος ότι έσωσε την Ελλάδα και παρόλα αυτά «κυκλοφορεί» ελεύθερος, ενώ οι κύριοι Παπακωνσταντίνου,  Χρυσοχοίδης, Κουτρουμάνης  και Λοβέρδος, είναι ακόμη υπουργοί!!
 Μάλιστα ο πιο μισητός Υπουργός Α.Λοβέρδος έφτασε σε τέτοιο σημείο ξεδιαντροπιάς και αναισχυντίας, που απείλησε ότι, θα γίνει μακελιό αν  τολμήσει κανείς να παραπέμψει σε δίκη  τον  Γ.Α.Παπανδρέου. Πράγματι απίστευτη δήλωση από τον  μακελάρη των εργαζομένων και Συνταγματολόγο Α. Λοβέρδο.

Κατόπιν αυτών, θεωρώ αδιανόητο οι υπεύθυνοι της νέας Εθνικής τραγωδίας να μην λογοδοτήσουν για το πολιτικό, κοινωνικό και οικονομικό έγκλημα που διέπραξαν σε βάρος του Ελληνικού Λαού. Αν αποφύγουν τη λογοδοσία, τότε, θα πρόκειται για βάναυση προσβολή του αδικοπαθούντος από τα μοιραία λάθη τους, Ελληνικού Λαού.
Και φυσικά, θα πρέπει να αποβληθούν οριστικά από την πολιτική σκηνή, ως αποδεδειγμένα ανίκανοι, ολιγοφρενείς, ή εξαρτώμενοι πολιτικά, ιδεολογικά και υλικά από την διαπλοκή και την ΤΡΟΙΚΑ.
Συνολικά, όσοι υπουργοί μετείχαν  στην Κυβέρνηση Γ.Α.Παπανδρέου θα πρέπει να αποσυρθούν. Και αυτό μπορεί να γίνει μόνο με έναν τρόπο. Να τους αγνοήσουν οι έλληνες ψηφοφόροι στις επόμενες Βουλευτικές εκλογές.
Η Ελλάδα θα πρέπει να ξαναγεννηθεί από τις στάχτες και συντρίμμια της. Θα συνιστούσε πολική ανωμαλία αν σε ενδεχόμενη  αναγεννητική προσπάθεια για το Έθνος,   μετέχουν υπουργοί,  είτε της Κυβέρνησης Παπανδρέου, είτε της Κυβέρνησης  Κ.Καραμανλή,  που και αυτή έχει συμβάλει τα μέγιστα στη διάλυση της χώρας.
Αν όχι τώρα, τότε πότε, θα ενεργοποιηθούν οι υγιείς δυνάμεις της ελληνικής κοινωνίας, για να σώσουν τη χώρα μας από τους διεθνείς τοκογλύφους ,   τους μεγαλοτραπεζίτες, την ΤΡΟΙΚΑ και τους εξωνημένους πολιτικούς , κυρίως από αυτούς που ήσκησαν κυβερνητική εξουσία μετά την μεταπολίτευση; 

  *Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό «πολιτικά ΘΕΜΑΤΑ»



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα