Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΡΑΣΜΟΥΣΕΝ ΚΑΙ ΑΒΡΑΜΟΠΟΥΛΟΣ ΣΤΟ ΥΠΕΘΑ



ΔΕΝ γνωρίζω αν κατανόησε ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ το συμβολισμού του Δώρου που δέχτηκε από τον ΥΠΕΘΑ Δ. Αβραμόπουλο, και αυτό  ήταν το  σπαθί του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Πάντως ένα από τα θέματα που συζήτησε ο κ.Ράσμουσεν με τον ΥΠΕΘΑ, ήταν και η προοπτική ένταξης της π.Γ.Δ. Μακεδονίας στο ΝΑΤΟ.  Ασκούνται πιέσεις στην ελληνική πλευρά, ήδη η καγκελάριος της Γερμανίας Α.Μέργκελ , πρόσφατα με δηλώσεις της, τάχθηκε υπέρ της ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

Ειδικά για το ρόλο του ΝΑΤΟ στη νέα εποχή, ο κ.Ράσμουεν σε δηλώσεις που έκανε στο ΥΠ.ΕΘ.ΑΜ., είπε,  ότι  «θα πρέπει να διαμορφώσουμε μια Συμμαχία η οποία θα είναι σε θέση να ξεπεράσει τις προκλήσεις οι οποίες προκύπτουν από τη σύγχρονη αυστηρή οικονομική κατάσταση. Από την οικονομική κρίση στον βίαιο εξτρεμισμό ΚΑΙ  την πειρατεία  όλοι αντιμετωπίζουμε τις ίδιες απειλές , και καμία χώρα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει μόνη αυτές τις προκλήσεις.»

Ο Γ.Γ του ΝΑΤΟ ,είπε μεταξύ άλλων ότι η Ελλάδα, αποτελεί σταθερά "το μαξιλάρι της Συμμαχίας στη περιοχή".

 Πάγιο και διαρκές αίτημα του Γ.Γ. του ΝΑΤΟ: Αύξηση των αμυντικών δαπανών- ουσιαστική συμμετοχή στις ειρηνεύτηκες  αποστολές του ΝΑΤΟ.

ΣΤΗΝ ΑΤΖΕΝΤΑ ΤΩΝ ΣΥΖΗΤΗΣΕΩΝ ΚΑΙ ΑΝΤΙΠΥΡΑΥΛΙΚΗ ΑΣΠΙΔΑ ΚΑΙ ΟΙ ΣΧΕΣΕΙΣ ΗΠΑ-ΡΩΣΙΑΣ

ΣΥΡΙΑ:  Δεν σκοπεύει το ΝΑΤΟ να επέμβει στρατιωτικά. Δεν υπάρχουν οι προϋποθέσεις που υπήρχαν στην περίπτωση της Λιβύης. Η άρνηση της Ρωσία και της Κίνας, να συναινέσουν σε στρατιωτική επέμβαση στη Συρία, είναι φαίνεται αποτελεσματική.  

ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΝΑΤΟ-Ε.Ε. στον τομέα της στρατιωτικής συνεργασίας, λόγω της άρνησης της Τουρκίας  να δεχτεί τη συμμετοχής της  Κυπριακής ς Δημοκρατίας σε μικτές ευρω- νατοϊκές στρατιωτικές  αποστολές. Πιέσεις  για λύση του Κυπριακού μέχρι τον ΙΟΥΝΙΟ, όταν η Κύπρος αναλαμβάνει την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής, ώστε να ξεπεραστούν τα προβλήματα στρατιωτικής συνεργασίας των δύο ευρωατλαντικών θεσμών.

Σε δηλώσεις του ο ΥΠΕΘΑ Δ.Αβραμόπουλος είπε: «Με τον κ. Ράσμουσεν συζητήσαμε μια σειρά θεμάτων που αφορούν στην ελληνική παρουσία και την συμβολή της χώρας μας στη Συμμαχία, καθώς επίσης και το νέο ρόλο του ΝΑΤΟ, όπως αυτός διαμορφώνεται ενόψει και της Συνόδου Κορυφής στο Σικάγο, τον Μάιο του 2012.
Συζητήσαμε για την συμμετοχή της Ελλάδας σε αποστολές του ΝΑΤΟ, μέσα και έξω από την  Ευρώπη, καθώς επίσης και την πρόταση βελτιστοποίησης των αμυντικών δυνατοτήτων των χωρών-μελών της συμμαχίας σε μία περίοδο σοβαρών οικονομικών περικοπών στους εθνικούς προϋπολογισμούς.
Συζητήσαμε βέβαια, τα θέματα που αφορούν στις σχέσεις της Ελλάδας με τις χώρες της ευρύτερης περιοχής μας και την Τουρκία, η οποία επίσης κλείνει 60 χρόνια συμμετοχής στη Συμμαχία και βέβαια, θέματα όπως  το Κυπριακό. Συζητήσαμε επίσης και άλλα θέματα με το Γενικό Γραμματέα, όπως η αντιπυραυλική ασπίδα και οι σχέσεις ΝΑΤΟ-Ρωσίας, που η χώρα μας στηρίζει, στο πλαίσιο των αρχών της στρατηγικής εταιρικής σχέσης.»



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα