Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Πεθαίνοντας στη Συρία

Πεθαίνοντας στη Συρία

Είναι σε εξέλιξη πολύ δυσάρεστα γεγονότα στη ΣΥΡΙΑ, που βρίσκεται στη δίνη ενός εμφυλίου πολέμου. Το καθεστώς ΑΣΑΝΤ έχει σκληρύνει τη στάση του και προσπαθεί με τη στρατιωτική βία να εξοντώσει τις εστίες αντίστασης.
Βομβαρδίζονται και καταστρέφοντας μεγάλες πόλεις, όπως η πόλη ΧΟΜΣ, προπύργια των αντικαθεστωτικών δυνάμεων, που ενισχύονται και από λιποτάκτες του συριακού Στρατού.
Στη γειτονιά μας, σχεδόν  μπροστά στα  μάτια μας , εκτυλίσσεται μια ακόμη Ανθρωπιστική καταστροφή, αφού οι άμαχοι πολίτες που έχουν χάσει χάνουν μέχρι τώρα τη ζωή τους,  προσεγγίζουν τις 8 χιλιάδες.

Το καθεστώς ΑΣΑΝΤ, με έντονα αντιδυτικό προσανατολισμό, με κάκιστες σχέσεις με τις ΗΠΑ, στηρίζεται από τη Ρωσία, την Κίνα και το ΙΡΑΝ.
Γι’ αυτό ακριβώς, το Σ.Α. του ΟΗΕ, δεν μπορεί να εκδώσει ένα καταδικαστικό ψήφισμα σε βάρος του καθεστώτος ΑΣΑΝΤ, διότι, εμποδίζεται από το βέτο της Ρωσίας και της Κίνας.

Η υποστήριξη φυσικά της Μόσχας στη Συρία δεν γίνεται χωρίς ανταλλάγματα.
 Εξυπηρετούνται τα ρωσικά γεωστρατηγικά συμφέροντα στην Α. Μεσόγειο , εφόσον παραμείνει στην Εξουσία το  καθεστώς   Άσαντ.
 Η Συρία , είναι από τους σημαντικότερους πελάτες των ρωσικών οπλικών συστημάτων.
Επίσης η ρωσική διπλωματία υποστηρίζει ότι, αρκετές χιλιάδες μισθοφόροι έχουν διείσδυσαν στη Συρία.  Αρκετοί από αυτούς έχουν προσληφθεί από πράκτορες  της Σαουδικής Αραβίας και του Κατάρ, ενώ πολλοί ανήκουν  σε κοινότητες σουνιτών εξτρεμιστών, και μπήκαν στη Συρία, για  να ανατρέψουν τον «αλαουίτη σφετεριστή», όπως υποστηρίζουν όπως υποστηρίζουν οι ρώσοι διπλωμάτες,  Μπασάρ αλ-Άσαντ και να επιβάλουν μια δικτατορία ουαχαμπιτικής εμπνευσμένης, στα πρότυπα της Σαουδικής Αραβίας, όπως διατείνεται το θεοκρατικό σιιτικό καθεστώς της Τεχεράνης.

Σχετικά , με το ενδεχόμενο στρατιωτικής επέμβασης στη Συρία από μια συμμαχία προθύμων κρατών της Δύσης με επικεφαλής τις ΗΠΑ, με στόχο την ανατροπή του καθεστώτος ΑΣΑΝΤ, εκτιμάται, ότι είναι εξαιρετικά δύσκολη επιχείρηση.
Ο στρατηγός Μάρτιν Ντέμπσεϊ, επικεφαλής του αμερικανικού γενικού επιτελείου στρατού, ανέφερε σε συνέντευξή του, ότι μία επέμβαση στη Συρία θα ήταν «πολύ δύσκολη», ενώ θα ήταν «πρόωρος» και ο εξοπλισμός της αντιπολίτευσης.

Η ΖΩΗ το αντίτιμο της Αλήθειας. Οι δημοσιογράφοι στα πολεμικά μέτωπα.

Μεταξύ των θυμάτων στη Συρία, είναι και δημοσιογράφοι, όπως η πολεμική ανταποκρίτρια των «Σάντει Ταιμς» η Μάρι Κόλβιν, μια γενναία γυναίκα, που έχασε τη ζωή της στην περασμένη Τετάρτη στην πόλη  Χόμς.
Με αφορμή το θάνατό της, έχει ξεκινήσει μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση, αν θα πρέπει οι δημοσιογράφοι, να διακινδυνεύουν τη ζωή τους,  προκειμένου να καταγράψουν τα γεγονότα, να αναζητήσουν και να μεταδώσουν την Αλήθεια,  αυτή που κρύβεται πίσω από την προπαγάνδα.
Η Μαρί Κόλβιν  είχε δηλώσει ξεκάθαρα, ότι, ΝΑΙ αξίζει τον κόπο να διακινδυνεύσεις τη ζωή σου, προκειμένου να υπάρχει μια αληθινή καταγραφή των αποτελεσμάτων των πολεμικών συγκρούσεων.  Και με το θάνατό της απέδειξε ότι πίστευε ΟΣΑ έλεγε! Η ΖΩΗ είναι δυστυχώς , το αντίτιμο της Αλήθειας. Αλίμονο όμως, αν ο δημοσιογράφος φοβηθεί ή εκμαυλιστεί και σταματήσει να αναζητάει την ΑΛΗΘΕΙΑ…
  
Προσωπική Μαρτυρία.   Επειδή έχω καλύψει, για λογαριασμό του Ρ/Σλιστεί «ΑΘΗΝΑ 984»  τον πόλεμο στην Γιουγκοσλαβία το 1999 , καθώς και την αιματηρή σύγκρουση της Παλαιστινιακής οργάνωση ΧΑΜΑΣ με τον  Ισραηλινό Στρατό το 2002, θα πω το εξής:
Παντού σε κάθε πολεμική σύρραξη, συναντάς εικόνες απίστευτης φρίκης. Καμένα σπίτια, ακρωτηριασμένα πτώματα, γονείς που κλαίνε για τα νεκρά παιδιά τους. Εικόνες εφιαλτικές που θα σε συνοδεύουν , για το υπόλοιπο της ζωής σου.
Ε  λοιπόν  ΝΑΙ, πιστεύω, ότι ο δημοσιογράφος πρέπει να βρίσκεται εκεί, και  να  καταγράφει  την φρίκη του πολέμου, έχοντας πλήρη επίγνωση των σοβαρών κινδύνων,  στους οποίους είναι εκτεθειμένος.
Το οφείλει, αν μη τι άλλο,  ως ελάχιστο χρέος τιμής, στα ανώνυμα  θύματα της απερίγραπτης ανθρώπινης βαρβαρότητας, που γεννάει ο πόλεμος. Η ΑΛΗΘΕΙΑ «γυμνή» από τα ψιμύθια της προπαγανδιστικής ιδιοτέλειας είναι ΙΕΡΟ καθήκον για κάθε δημοσιογράφο.

*Απομαγνητοφωνημένο κείμενο της ραδιοφωνικής μου παρέμβασης στον «ΑΘΗΝΑ 984» (ΚΥΡΙΑΚΗ 26 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ ΚΑΙ ΩΡΑ 08.06)


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα