Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

η απόφαση του Eurogroup

Αναλυτικά το κείμενο της απόφασης του Eurogroup έχει ως εξής:

Το Eurogroup καλοσωρίζει τη συμφωνία που επιτεύχθηκε με την ελληνική κυβέρνηση σχετικά με τη δέσμη πολιτικών που αποτελούν τη βάση για το δεύτερο πρόγραμμα, υπογραμμίζεται στο ανακοινωθών της Ευρωζώνης.

Σύμφωνα με την απόφαση, το νέο σχέδιο διάσωσης της Ελλάδας ανέρχεται στα 130 δισ. ευρώ και προβλέπει κούρεμα του ελληνικού χρέους στο 53,5% της ονομαστικής αξίας των ελληνικών ομολόγων, ώστε να καταστεί βιώσιμο το χρέος στο 120,5% του ΑΕΠ το 2020.

Οι υπουργοί Οικονομικών της ευρωζώνης χαιρέτισαν την έγκριση του πακέτου των 325 εκατ. ευρώ προκειμένου να κλείσει το χρηματοδοτικό κενό για το 2012 και την παροχή εγγυήσεων από τους ηγέτες των δύο κομμάτων που μετέχουν στην κυβέρνηση συνεργασίας σχετικά με την εφαρμογή του προγράμματος και μετά από τις εκλογές.

Σύμφωνα με την απόφαση, το νέο πρόγραμμα παρέχει συνολική εγγύηση για να τεθούν τα δημόσια οικονομικά και γενικότερα η οικονομία της Ελλάδας σε βιώσιμο δρόμο, ώστε να διασφαλιστεί η οικονομική σταθερότητα στην Ελλάδα και την Ευρωζώνη συνολικά.

Στο ανακοινωθέν επισημαίνεται ακόμη, ότι το Eurogroup έχει πλήρη επίγνωση των σημαντικών προσπαθειών που έχουν κάνει οι Ελληνες πολίτες και υπογραμμίζεται ότι απαιτούνται περαιτέρω προσπάθειες από την ελληνική κοινωνία ώστε να επιστρέψει η οικονομία σε βιώσιμο δρόμο.

Το Eurogroup σημειώνει επίσης, ότι η διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους και η αποκατάσταση της ανταγωνιστικότητας είναι οι βασικοί στόχοι του νέου προγράμματος, του οποίου η επιτυχία εξαρτάται από την πιστή εφαρμογή του εκ μέρους της Ελλάδας. Αυτό σημαίνει, όπως επισημαίνεται, ότι η Ελλάδα θα πρέπει να πετύχει τους φιλόδοξους αλλά ρεαλιστικούς δημοσιονομικούς στόχους, ώστε να υπάρξουν πρωτογενή πλεονάσματα από το 2013, να δρομολογήσει το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και να εφαρμόσει μια γενναία μεταρρυθμιστική ατζέντα στην
αγορά εργασίας, προϊόντων και υπηρεσιών ώστε να προωθηθούν η ανταγωνιστικότητα, η απασχόληση και η βιώσιμη ανάπτυξη.

Το Eurogroup επέμεινε στη ενίσχυση της διοικητικής ικανότητας της Ελλάδας και στο πλαίσιο αυτό κάλεσε την Ευρωπαϊκή Επιτροπή να ενισχύσει σημαντικά την Ομάδα Δράσης στην Ελλάδα, κυρίως μέσα από την ενισχυμένη και μόνιμη παρουσία
της στην Ελλάδα για τον καλύτερο συντονισμό της τεχνικής βοήθειας. Τα κράτη μέλη δηλώνουν έτοιμα να παράσχουν εμπειρογνώμονες οι οποίοι θα ενσωματωθούν στην Ομάδα Δράσης.

Το Eurogroup καλοσώρισε ακόμη τις προθέσεις των ελληνικών αρχών να παρουσιάσουν εντός διμήνου στην ελληνική νομοθεσία διάταξη η οποία θα διασφαλίζει ότι προτεραιότητα θα δίνεται στην εξυπηρέτηση του δημοσίου χρέους.

Η διάταξη αυτή θα εισαχθεί στο ελληνικό Σύνταγμα το συντομότερο δυνατόν, υπογραμμίζεται στο ανακοινωθέν του Eurogroup.

Στο ανακοινωθέν επισημαίνεται επίσης ότι τα κράτη μέλη συμφώνησαν στη μείωση των επιτοκίων στις 150 μονάδες βάσης κάτι που θα οδηγήσει σε μείωση του χρέους κατά 2,8% έως το 2020 και σε εξοικονόμηση 1,4 δισ. ευρώ.

Από τη συνεισφορά των κεντρικών τραπεζών των κρατών μελών αναμένεται περαιτέρω μείωση του χρέους κατά 1,8% έως το 2020 και σε εξοικονόμηση 1,8 δισ. ευρώ.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα