Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ποιους εκπροσωπεί ο Βαγγέλης Βενιζέλος;



Του Χρήστου Καπούτση


   Η αλλαγή ηγεσίας στο ΠΑΣΟΚ δεν έχει κατορθώσει να ανακόψει το μαζικό κύμα φυγής των παραδοσιακών ψηφοφόρων του  πάλαι ποτέ κραταιού κινήματος , του φιλολαϊκού και πατριωτικού  ΠΑΣΟΚ, που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου. Πριν από δυόμιση χρόνια το 42% του εκλογικού σώματος ψήφισε ΠΑΣΟΚ. Στις επικείμενες εκλογές θα πρόκειται για έκπληξη  αν το ΠΑΣΟΚ ξεπεράσει το 15%!! Συνεπώς δεν μπορούμε να μιλάμε για ήττα , αλλά για πολιτική συντριβή του ΠΑΣΟΚ, αλλά και του δικομματισμού. Η αναμενόμενη εκλογική συντριβή του ΠΑΣΟΚ,  προφανώς, συνιστά και προσωπική και πολιτική ήττα το νέου αρχηγού του ΠΑΣΟΚ Β. Βενιζέλου. Άρα για πολιτική και κομματική κατάρρευση του κυβερνοπασοκ και του πανάθλιου πράσινου συνδικαλισμού που θάλλει και παρασιτεί και στις «ένδοξες» μέρες  του Β. Βενιζέλου.
Το πρόβλημα με το ΠΑΣΟΚ του Β. Βενιζέλου,  είναι ότι δεν μπορεί να αποδεσμευτεί και να καταδικάσει την ολέθρια πολιτική της Κυβέρνησης του Γ.Α. Παπανδρέου. Και αυτό διότι,  ο Β. Βενιζέλος αναλαμβάνοντας την Αντιπροεδρία της Κυβέρνησης και την ευθύνη του Υπουργείου Οικονομικών, όχι μόνο ανέλαβε συνειδητά και το μερίδιο της αποτυχίας του Γ.Α. Παπανδρέου, αλλά συνέχισε απτόητος το προδήλως αντιλαϊκό έργο του προκατόχου του στην προεδρία του κόμματος.
Η δεξαμενή των ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ ήταν οι μη προνομιούχοι έλληνες. Οι άνθρωποι του καθημερινού μόχθου, οι αγρότες, οι μικροεπαγγελματίες, οι χαμηλόμισθοι υπάλληλοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα, οι εργάτες , οι επιστήμονες, οι εκπαιδευτικοί,  η πλειοψηφική μερίδα του εκλογικού σώματος,  που για δεκαετίες έδινε την εξουσία στο ΠΑΣΟΚ.
Τα πρωτοκλασάτα στελέχη του ΠΑΣΟΚ Γ.Α. Παπανδρέου, Β. Βενιζέλος, Α. Λοβέρδος, Θ. Πάγκαλος,  Γ. Παπακωνσταντίνου, Κ. Σκανδαλίδης, Χ. Παπουτσής, επέλεξαν την πολιτική του Μνημονίου.  Μια πολιτική που οδήγησε στην ύφεση, στην ανεργία, στην εργασιακή ζούγκλα, στη φτώχεια και την εξαθλίωση. Μια πολιτική καταφανώς λαομίσητη , λόγω των αποτελεσμάτων που προκάλεσε. Μια πολιτική όμως, που έφερε υπερκέρδη στους επιχειρηματίες και ικανοποίησε την ΤΡΟΙΚΑ και την διεθνή των τοκογλύφων. Μια πολιτική που στήριξε με όλες του τις δυνάμεις ο Β. Βενιζέλος.

Ποιους λοιπόν εκπροσωπεί ο νέος αρχηγός του ΠΑΣΟΚ;
Φυσικά ΟΧΙ τους άνεργους, τους πενόμενους συνταξιούχους, τους εξαθλιωμένους δημοσίους υπαλλήλους, τους υπαλλήλους του ιδιωτικού τομέα με τα 600 ευρώ μικτά το μήνα , τους κατασυκοφαντημένους Πανεπιστημιακούς, τους γιατρούς των Κρατικών Νοσοκομείων που υφίστανται  απηνείς διώξεις και διωγμούς από τον Α. Λοβέρδο , ή τους απαξιωμένους στρατιωτικούς!
Και αυτό θα το αντιληφτεί ο υπερφίαλος και αλαζόνας Β. Βενιζέλος το βράδυ της 6ης Μαΐου. Κάπως αργά…






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα