Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο
Οι κουκουλοφόροι «έλληνες»

Του Χρήστου Καπούτση

Τον Σύλλογο Ελλήνων Βιομηχάνων (ΣΕΒ) και άλλες εργοδοτικές οργανώσεις υπέδειξε σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ Ευάγγελος Βενιζέλος και  Αντιπρόεδρος των αλήστου μνήμης Κυβερνήσεων Γ.Α. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου ,  ως  πρωταγωνιστές και πρωταιτίους  της διάλυσης του, μέχρι το 2010,  υφιστάμενου εργασιακού καθεστώτος, μέσω της χθόνιας και συγκεκαλυμμένη παρέμβασής τους   στη ΤΡΟΙΚΑ!!
 Η αποκάλυψη είναι τρομακτική, το ΣΟΚ μεγάλο, αλλά για τους αδαείς και ανυποψίαστους πολίτες.
Η λογική του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών  οργανώσεων είναι πολύ απλή. «Έκαναν τη κρίση ευκαιρία» όπως τους  είχε ενθαρρύνει ο «πρωθυπουργός – όνειδος» Γ.Α. Παπανδρέου. Και πέτυχαν, «ενημερώνοντας» κρυφά την ΤΡΟΙΚΑ να επιβάλλουν εκ των άνω την ριζική μεταβολή των εργασιακών σχέσεων σε βάρος της μισθωτής εργασίας, στο όνομα της «ανταγωνιστικότητας και της απελευθέρωσης της αγοράς εργασίας».  Τα στελέχη του ΣΕΒ και των άλλων εργοδοτικών οργανώσεων, ενώ έκαναν φιλεργατικές δηλώσεις, την ίδια στιγμή , σε μυστικές διαβουλεύσεις με την ΤΡΟΚΑ,  προωθούσαν την απορρύθμιση της αγοράς εργασίας, καθώς και το γκρέμισμα και του ελάχιστου  προστατευτικού κελύφους,  που είχε ο εργαζόμενος μεροκαματιάρης, ο άνθρωπος του καθημερινού μόχθου. 
Με άλλα λόγια,  οι εργοδοτικές οργανώσεις πέτυχαν,  ότι ήταν αδύνατον να πετύχουν μέσω «κοινωνικού διαλόγου» με τους εργαζόμενους. Να συνθλίψουν τις συλλογικές συμβάσεις, να μειώσουν το κατώτατο  όριο αμοιβής,  και να καθιερώσουν την επαχθέστατη «μετενέργεια».
Στο εύλογο ερώτημα, γιατί δέχτηκαν οι Κυβερνήσεις Γ.Α. Παπανδρέου και Λ. Παπαδήμου, όσα ο ΣΕΒ μέσω της ΤΡΟΙΚΑΣ απαιτούσε, η απάντηση είναι απλή. Διότι οι Γ.Α.Παπανδρέου, Λ.Παπαδήμος, Α.Σαμαράς, Β.Βενιζέλος και οι «υπουργοί- αίσχος» Α.Λοβέρδος, Γ.Παπακωσταντίνου, Γ.Κουτρουμάνης , συμφωνούσαν! Αβίαστα και ενσυνείδητα  υιοθέτησαν τις νεοφιλελεύθερες  πολιτικές λιτότητας,  που υπαγόρευαν οι «δανειστές» μας της συνομοταξίας της διεθνούς των τοκογλύφων, μέσω της ΤΡΟΙΚΑΣ, παρότι γνώριζαν,  ότι έτσι οδηγούν τους έλληνες εργαζόμενους στην «ευθανασία»!!
Δυστυχώς, οι εκφραστές του διεφθαρμένου «κλεπτοκρατικού   καπιταλισμού» «θριάμβευσαν» σε βάρος του Ελληνικού Λαού  τη διετία 2010-12 με την ευγενική χορηγία του ΣΕΒ!!

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα