Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι παρενέργειες από την επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Συρία

ΑΝΑΛΥΣΗ.

Οι παρενέργειες από την επιδείνωση των σχέσεων της Τουρκίας με τη Συρία

Του Χρήστου Καπούτση

Η συγκέντρωση στρατιωτικών δυνάμεων εκατέρωθεν της συνοριακής γραμμής Τουρκίας- Συρίας, είναι ένα επιπλέον στοιχείο για την αξιολόγηση της κρίσης ανάμεσα στα δύο κράτη. Ο αρχηγός του Στρατού Ξηράς της Τουρκίας Χαγρί Κιβρίογλου  επισκέπτεται τις μονάδες που βρίσκονται στα σύνορα, ενώ τουρκικά μαχητικά ελικόπτερα τύπου Cobra κάνουν περιπολίες στην περιοχή και παρατηρούν τις κινήσεις του στρατού της Συρίας.  Επίσης στην  περιοχή της Αντιόχειας  έχουν εγκατασταθεί Μονάδες βολής αντιαεροπορικών πυραύλων.
Από την άλλη πλευρά των συνόρων,  άρματα μάχης του στρατού της Συρίας έχουν μεταφερθεί και βρίσκονται σε ετοιμότητα  σε απόσταση 30 χιλιομέτρων από το σύνορα με την Τουρκία. Το ενδιαφέρον είναι ότι τις πληροφορίες για τις κινήσεις του Στρατού της Συρίας έδωσε ακόμη και  στην Τουρκική εφημερίδα Zaman ο αρχηγός των ανταρτών της αντιπολίτευσης της Συρίας ο Μουσταφά Ελ Σέιχ!
Σε ανακοίνωση του Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ( ΣΕΑ) της Τουρκίας,
επισημαίνεται ότι ,η  κατάρριψη του αεροσκάφους της Τουρκικής Πολεμικής Αεροπορίας από την αεράμυνα της Συρίας, είναι εχθρική ενέργεια και ότι η Τουρκία έναντι αυτής της επιθετικής ενέργειας,  διατηρεί  όλα τα δικαιώματά της,  που απορρέουν από το Διεθνές Δίκαιο και θα κινηθεί με αποφασιστικότητα.
Εκτιμώ,  ότι η αντίδραση της Τουρκίας, θα είναι μάλλον μετριοπαθής,  στη δυναμική ενέργεια της Δαμασκού...

Το εντυπωσιακό είναι ότι στην ίδια ανακοίνωση του   Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας ( ΣΕΑ) της Τουρκίας, αναφέρεται ότι η Τουρκία θα υπερασπιστεί τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των τουρκοκυπρίων και της  «Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου», στην Ανατολική Μεσόγειο. Προφανώς, εννοούν τις έρευνες,  για τον εντοπισμό υδρογονανθράκων στη ΑΟΖ της Κύπρου. 

Είναι σαφές ότι η  περιοχή που περιλαμβάνει την Κύπρο, το Ισραήλ, τα Παλαιστινιακά εδάφη, το Λίβανο, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν, είναι μια ενιαία γεωγραφική περιοχή ιδιαίτερης γεωστρατηγικής και γεωοικονομικής αξίας, όπου διακυβεύονται τεράστια πολιτικά, οικονομικά, ενεργειακά και στρατιωτικά συμφέροντα.
Η Άγκυρα είναι αναμεμειγμένη στον εμφύλιο της Συρίας, όπως και η Σαουδική Αραβία και το Κατάρ. Είναι γνωστό ότι, από το τουρκικό έδαφος ανεφοδιάζεται ο  αντικαθεστωτικός Ελεύθερος Συριακός Στρατός, φυσικά με τη βοήθεια Αμερικανών πρακτόρων, όπως αναφέρουν εκτενή ρεπορτάζ αμερικανικών εφημερίδων.  
Η πτώση του λαομίσητου Δικτατορικού καθεστώτος Άσαντ,  είναι στους στόχος της αμερικανικής διπλωματίας, αλλά υπάρχει έντονος προβληματισμός για την μετά-Άσαντ εποχή. Το πιθανότερο είναι το κοσμικό καθεστώς Άσαντ, να αντικατασταθεί από το βαθύ σουνιτικό Ισλάμ.  Γι’ αυτό άλλωστε και το Ισραήλ είναι πολύ επιφυλακτικό , στα σχέδια ανατροπής του Άσαντ, που κρατούσε,  σχετικά μετριοπαθή θέση και για τα υψίπεδα του Γκολάν !     
Επιπλέον, η ενεργός ανάμειξη της Τουρκίας στον εμφύλιο της Συρίας, προκαλεί ένταση στις σχέσεις της με τη Ρωσία  και τη Κίνα , που θεωρούν τη Συρία πολύτιμο γεωπολιτικό έρεισμά τους στη Μεσόγειο.
Η Ρωσία υποστηρίζει το καθεστώς  Άσαντ, διότι η Συρία είναι από τους καλύτερους «πελάτες» της Ρωσικής Πολεμικής Βιομηχανίας και ακόμη, διότι ο Άσαντ  επέτρεψε στους Ρώσους να  έχουν τη  μοναδική ναυτική τους βάση στη Μεσόγειο,  στην Λαοδικεία των Σελευκιδών διαδόχων του Μ. Αλεξάνδρου, την σημερινή Λατάκεια,   στο λιμάνι της Ταρτούς. (σ.σ. το όνομα του λιμανιού είναι Ταρτούς και όχι Ταρσό,  που ακούμε σε διάφορα ραδιοτηλεοπτικά μέσα. Η Ταρσός,  πατρίδα του απόστολου Παύλου,  δεν είναι λιμάνι, αλλά βρίσκεται αρκετά μακριά, στο έδαφος της Τουρκίας).

Η επιδείνωση της κατάστασης στη Συρίας και γενικά η αστάθεια που εδραιώνεται στην Ανατολική Μεσόγειο,  με την εμπλοκή ισχυρών κρατών,  θα πρέπει να ενεργοποιήσει περισσότερο την  Ελληνική διπλωματία.
Είναι πιθανό  ενδεχόμενο,  η δημιουργία ενός ισλαμικού – σιιτικού κατά βάση τόξου με το Ιράν, το Ιράκ  και   το νότιο Λίβανο  (Χεζμπολάχ). Και παράλληλα, την Αίγυπτο με τους «αδελφούς μουσουλμάνους» στην εξουσία, τους Παλαιστίνιους της Χαμάς και με τη Συρία στους σουνίτες.  Ίσως το βασικό χαρακτηριστικό αυτού του ισλαμικού γεωγραφικού τόξου, να είναι  ο    έντονος αντιδυτικός προσανατολισμός.
Η εξέλιξη αυτή θα δημιουργήσει αντίρροπες δυνάμεις, για να ισορροπήσει το σύστημα,   που θα εκφραστούν με ένα  σκληρό μέτωπο του Ισραήλ, της Τουρκίας, των ΗΠΑ, αλλά  και της Σαουδικής Αραβίας. Οι πιέσεις της αμερικανικής διπλωματίας για την εξομάλυνση των σχέσεων Τουρκίας- Ισραήλ, καταγράφουν ήδη τα πρώτα θετικά αποτελέσματα.
Η Ελλάδα και η Κύπρος θα είναι «αναγκασμένες» να συμμετέχουν…


 


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα