Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Παραμύθια …



Του Χρήστου Καπούτση

Το σύνολο των πολιτικών κομμάτων ,  μνημονιακά και αντιμνημονιακά, κατά τη διάρκεια της μακράς προεκλογικής περιόδου υπόσχονταν και μάλιστα με παθιασμένο πολιτικό λόγο , επαναδιαπραγμάτευση (Ν.Δ.), αναθεώρηση (ΠΑΣΟΚ) και   απαγκίστρωση (ΔΗΜ.ΑΡ), από τις ρήτρες του απεχθούς του Μνημονίου. Όμως κανένας από τους πολιτικούς ταγούς μας   δεν «σκέφτηκε», τουλάχιστον «φωναχτά», ότι για να επαναδιαπραγματευθείς τα Μνημόνια και τη Δανειακή σύμβαση που έχει ήδη εγκρίνει η Βουλή, θα πρέπει να έχεις εξασφαλίσει και τη συναίνεση των εταίρων, των δανειστών μας,  της ΤΡΟΙΚΑΣ.     Είναι αυτονόητο,  ότι η αυτοδέσμευση για επαναδιαπραγμάτευση του Μνημονίου, είναι πομφόλυγα κοινώς «μπαρούφα», αν δεν έχεις εξασφαλίσει και την αποδοχή των αντισυμβαλλομένων, δηλαδή του Ιερατείου των Βρυξαλλών. Τώρα, τα μηνύματα που έρχονται από τις  Βρυξέλλες είναι σαφή, αλλά  και αναμένοντα. «Καμιά διαπραγμάτευση για τους όρους του μνημονίου και της δανειακής σύμβασης,  η Ελλάδα είναι υποχρεωμένη να υλοποιήσει στα ακέραιο  της δεσμεύσεις της» , δηλώνουν απερίφραστα, η Α.Μέργκελ, ο Σόιμπλε, ο Βεστερβέλε, ο Γιούγκερ, ο Μπαρόζο, ο Ρομπάι, ο Μάριο Ντράγκι, ακόμη και ο «φιλέλληνας» Φρ.Ολάντ, ενώ  η Κρ.Λαγκάρντ (η γυναίκα που το ερωτικό της «κοντέρ»  έχει καταγράψει  χίλιους εραστές όπως η ίδια υποστηρίζει, που αμείβεται με 45 χιλιάδες ευρώ το μήνα, αφορολόγητα) απλά  ειρωνεύεται την Ελληνική Κυβέρνηση …
Γιατί λοιπόν υπόσχονταν οι Έλληνες πολιτικοί επαναδιαπραγμάτευση ή αναθεώρηση ή απαγκίστρωση  από τους όρους του Μνημονίου; Δεν γνώρισαν ότι αυτή είναι ανέφικτη χωρίς την σύμφωνη γνώμη της Ε.Ε. και του Δ.Ν.Τ.;
Μήπως ενέπαιζαν, για μια ακόμη φορά τον Ελληνικό Λαό; Μήπως απλά ήθελα να υφαρπάξουν την ψήφο του και μετά, αφού κατακτήσουν την εξουσία, «Γαία πυρί μιχθήτω»;
ΑΝΑΖΗΤΟΥΝΤΑΙ λογικές ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ στα … «παραμύθια» των πολιτικών μας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα