Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

3 Στρατιωτικοί τραυματίστηκαν και ο Στρατοπεδάρχης τέθηκε σε διαθεσιμότητα



3 υπαξιωματικοί,  2 του Στρατού και ένας της αεροπορίας, τραυματίστηκαν κατά την βίαιη εισβολή των εργαζομένων στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στο Υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Και οι τρεις στρατιωτικοί ήταν υπηρεσία ασφάλειας  στην Κεντρική πύλη του ΥΠΕΘΑ και προσπάθησαν να εμποδίσουν την είσοδο των διαδηλωτών.
Ο ΥΠΕΘΑ Π. Παναγιωτόπουλος έχει διατάξει Ε.Δ.Ε. για τα γεγονότα και μέχρι να ολοκληρωθεί, ο στρατοπεδάρχης, ανώτατος αξιωματικός, έχει τεθεί σε διαθεσιμότητα. Από το πρωί,  άνδρες της επίλεκτης Μονάδας της Ζ΄ ΜΑΚ έχουν μεταφερθεί στο ΥΠΕΘΑ για να ενισχύσουν τα μέτρα Ασφαλείας του Στρατοπέδου.
Τις επόμενες ώρες, αναμένεται να συνεδριάσει το Συμβούλιο Άμυνας (Σ.ΑΜ.) με θέμα την αλλαγή νοοτροπίας στη φύλαξη των Στρατοπέδων, ώστε να προφυλάσσονται αποτελεσματικά οι χώροι, αλλά και το κύρος του Στρατεύματος, από πιθανές  έκνομες δραστηριότητες διαμαρτυρομένων πολιτών. Αναμένεται να υιοθετηθούν,  πιο αυστηρά μέτρα για την ασφάλεια των Στρατοπέδων, καθώς εκτιμάται,  ότι θα υπάρξουν και άλλες έντονες κοινωνικές αντιδράσεις.
Η ασφάλεια και η φύλαξη των Στρατοπέδων είναι ευθύνη των στρατιωτικών. Γι’ αυτό άλλωστε,  υπάρχει και η ένοπλη φρουρά και οι στρατιώτες που βρίσκονται στις σκοπιές των  Στρατοπέδων   έχουν οπλισμό, με εντολή και κάτω από προϋποθέσεις, να τα χρησιμοποιήσουν. Αλλά είναι αδιανόητη η χρήση όπλων από στρατιώτες εναντίον ελλήνων πολιτών, ακόμη και σε ακραίες περιπτώσεις , όπως η εισβολή διαδηλωτών στο ΥΠΕΘΑ. Γι’ αυτό ακριβώς, η  φύλαξη του Στρατοπέδου του ΥΠΕΘΑ, έχει ανατεθεί στην Αστυνομία, αφού ουσιαστικά έχει διαλυθεί και η Στρατονομία, η παρουσία της οποίας έχει πλέον διακοσμητικό χαρακτήρα και αυτή η εξέλιξη είναι δημοκρατική κατάκτηση. Αλλά δημοκρατική κατάκτηση είναι και οι διαμαρτυρίες των εργαζομένων, να μην  υπερβαίνουν κάποια ευδιάκριτα  όρια, παρότι ΟΛΟΙ αντιλαμβανόμαστε,  τι σημαίνει να είσαι έξι μήνες απλήρωτος και  μάλιστα, χωρίς  προοπτική να ξαναγυρίσεις στη δουλειά σου, όπως συμβαίνει με τους εργαζόμενους,  στα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και Ελευσίνας.      

                                         Χρήστος Καπούτσης  



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα