Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η οικονομική εξελίσσεται και σε γεωστρατική κρίση







Του Χρήστου Καπούτση


Η  οικονομική και πολιτική κρίση που μαστίζει τη χώρα μας    εξελίσσεται ραγδαία και σε γεωστρατηγική κρίση.  Οι έλληνες πολιτικοί «κατόρθωσαν»  να θέσουν την Ελλάδα υπό Επιτροπεία (ΤΡΟΙΚΑ) , να εκχωρηθεί  μέρος της Εθνικής μας Ανεξαρτησίας,  να αποδυναμώσουν τις Ένοπλες Δυνάμεις  και να αναβάλλεται προσωρινά η πλήρης κατάρρευση της χώρας,   μέχρι την  εκταμίευση και της επόμενης «υποχρεωτικής» δόσης του δανείου.  Αν σε αυτή την θλιβερή πολιτικο-οικονομική ελληνική πραγματικότητα,  προσθέσουμε και την αδυναμία των ελλήνων πολιτικών να αντιληφτούν και να αξιολογήσουν τις κυοφορούμενες Κοσμογονικές αλλαγές  στο Διεθνές περιβάλλον και ειδικά στην ευρύτερη γεωγραφική περιοχή μας (Βαλκάνια, Ανατολική Μεσόγειο και Μέση Ανατολή), τότε, είναι ευεξήγητο γιατί,  η Ελλάδα βρίσκεται σήμερα στο ναδίρ της διεθνούς ανυποληψίας.  Στο σημερινό έντονα συγκρουσιακό διεθνές περιβάλλον, το διεθνές κύρος μιας χώρας , η οικονομική της ευρωστία, η διπλωματική παρεμβατικότητα  και οι ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις, αποτελούν ασπίδα στην προστασία των εθνικών συμφερόντων και κυριαρχικών της δικαιωμάτων των κρατών, ειδικά εκείνων που βρίσκονται στη «διακεκαυμένη ζώνη» των ένοπλων αντιπαραθέσεων και της προώθησης Στρατηγικών συμφερόντων υπερδυνάμεων.
Οι Έλληνες πολίτικοι  ασχολούνται, σχεδόν αποκλειστικά ,  με οικονομικά, φοροτεχνικά, οργανωτικά και  κομματικά θέματα και έχουν εγκαταλείψει στην τύχη τους τα μείζονα Εθνικά προβλήματα.  Προέχει να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση, αλλά εξίσου σημαντικό είναι να διασφαλιστεί το διεθνές κύρος της χώρας μας. Οι «απρόσωπες αγορές»  υποστηρίζουν ότι η εθνική ανεξαρτησία μιας χώρας τελειώνει εκεί που τελειώνει και η φερεγγυότητά της!! Αν επικρατήσει αυτή η δογματική και κερδοσκοπική αντίληψη, τότε η οικονομική κρίση θα εξελιχτεί σε Εθνική κρίση και σε βάθος χρόνου, σε αμφισβήτηση της ιστορικής επιβίωσης του Ελληνισμού. 
Η οικονομική κρίση και η υποβάθμιση της χώρας ως δρώσα συνιστώσα διεθνών εξελίξεων, έχει περιορίσει εξ αντικειμένου και την δραστηριότητα της ελληνικής διπλωματίας.
Όμως, η  έλλειψη διπλωματικών πρωτοβουλιών  των ελληνικών κυβερνήσεων αφήνει κενά,  τα οποία αξιοποιούν  τρίτες χώρες.
Τα αποτέλεσμα είναι  οφθαλμοφανή. Και οι τρεις Μνημονιακές Κυβερνήσεις (Γ.Α.Παπανδρέου, Λ.Παπαδήμου και Α.Σαμαρά)  να  δέχονται «σιωπηρά»  τις ιταμές προκλήσεις της Τουρκίας (Θράκη, Αιγαίο, Καστελόριζο) και να αντιδρούν υποτονικά  στις δηλώσεις των Εθνικιστών Πρωθυπουργών Σ.Μπερίσα και Ν.Γκρουέφσκι , που υποκρύπτουν ακόμη και εδαφικές αξιώσεις σε βάρος της Ελλάδας!!
Προχθές ανακοινώθηκε ότι η Κυβέρνηση σχεδιάζει να πουλήσει δύο σύγχρονα υποβρυχία που προορίζονται για το Πολεμικό μας Ναυτικό, προκειμένου να μείνουν ανοιχτα  τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά για 18 μήνες ακόμη! Και χθες τουρκικό πολεμικό πλοίο προσέγγισε ανενόχλητο τις ακτές της Εύβοιας!!
Τα κόμματα εξουσίας (Ν.Δ., ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ) επέλεξαν, διαχρονικά , να προσαρμόσουν την ελληνική εξωτερική πολιτική στις Στρατηγικές επιδιώξεις των ΗΠΑ στην περιοχή μας.  Όμως, σε αρκετά κρίσιμα και ζωτικής σημασίας για τον Ελληνισμό θέματα,  τα Εθνικά μας  συμφέροντα δεν ταυτίζονται με τα αμερικανικά.
Αλλά και ο ανερχόμενος ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα της Εξωτερικής και Αμυντικής πολιτικής, δεν έχει να παρουσιάσει κάποιο στοιχειωδώς αξιόλογο Κυβερνητικό  πρόγραμμα.  Τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ πελαγοδρομούν μεταξύ φιλειρηνικών και αυτονομιστικών κινημάτων και ουτοπικών διεθνιστικών   οραμάτων και προτάσσουν τη δραστική μείωση των αμυντικών δαπανών (ουσιαστικά τη διάλυση του Στρατού), ως πανάκεια για την οικονομική κρίση! Είναι δυνατόν ένα κόμμα όπως ο ΣΥΡΙΖΑ,  που πιθανόν να αναλάβει Κυβερνητικές ευθύνες,  να μην έχει αντίληψη της διεθνούς πραγματικότητας και το ρόλο που μπορεί να αναλάβει η Ελλάδα , υπερασπιζόμενη πρωτίστως τα εθνικά συμφέροντα και κυριαρχικά δικαιώματα της χώρας μας;   
Επιτέλους,  ας αντιληφτούν οι πολιτικοί ότι, είναι δυνατόν κάποτε να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση, όμως ενδεχόμενη απώλεια εδαφικής κυριαρχίας δεν είναι επανορθώσιμη!  Παραδείγματα; Σμύρνη,  Αμμόχωστος, Ίμια …
Ισχύει το ενός κακού (οικονομική κρίση) μύρια έπονται (πολιτική, κοινωνική, γεωστρατηγική);
  
 http://www.athina984.gr/node/218636

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα