Αντί μνημοσύνου

Του Χάρη Παυλίδη

Κάθε φορά που πλησιάζουν τα Χριστούγεννα αναπολώ νοσταλγικά τις πρώτες μέρες της ελεύθερης ραδιοφωνίας. Τέτοια εποχή ο Μιλτιάδης Έβερτ στην Αθήνα, ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος στον Πειραιά, και ο Σωτήρης Κούβελας στη Θεσσαλονίκη, έσπαγαν το κρατικό μονοπώλιο στην ενημέρωση. Είχε προηγηθεί ο Ρούσσος Κούνδουρος με το Κανάλι 15. Τι έμεινε αλήθεια σήμερα από εκείνη την «έκρηξη» ελευθερίας;

«Δεν μ’ αρέσει η αναμνησιολογία, την απεχθάνομαι. Είναι χειρότερη κι από μνημόσυνο», είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις και συμφωνώ. Ωστόσο, επειδή συνέβαλα στη δημιουργία του Δημοτικού Ραδιοφώνου του Πειραιά, στο Κανάλι 1, χάρις στην ευκαιρία που μου έδωσαν ο Ανδρέας Ανδριανόπουλος και ο Δημήτρης Καπράνος, αισθάνομαι το χρέος να γράψω, όχι για να κάνω μνημόσυνο, αλλά για να αποτρέψω μια «κηδεία». Αυτήν στην οποία οδηγούνται οι δύο ιστορικοί σταθμοί της Αθήνας και του Πειραιά. Κάποιοι ενδεχομένως να πουν ότι οι συνθήκες δεν επιτρέπουν τέτοιου… είδους «πολυτέλειες». Θέλω να πιστεύω ότι οι δήμαρχοι της Αθήνας και του Πειραιά δεν συγκαταλέγονται μεταξύ των «κάποιων». Κι αυτό, γιατί πλέον της ιστορικής σημασίας που έχουν για τις πόλεις τους οι δύο σταθμοί, γνωρίζουν καλά ότι, οι συχνότητες από τις οποίες εκπέμπουν αποτελούν περιουσιακό στοιχείο μεγάλης αξίας.

Μόνο ένας «βλαχοδήμαρχος», και τέτοιοι δεν είναι ο Μιχαλολιάκος και ο Καμίνης, θα σκεφτόντουσαν ως «μπακάληδες» ώστε να βάλουν τον πολιτισμό και την ενημέρωση σ’ ένα τσουβάλι πατάτες. Και σε τελευταία ανάλυση, όσο δύσκολοι κι αν είναι οι καιροί που διανύουμε, δήμαρχοι πόλεων με παράδοση στον πολιτισμό είναι τουλάχιστον απρέπεια να βάζουν στην ίδια ζυγαριά το ραδιόφωνο με τα παρτέρια τις γλάστρες και τα τραπεζοκαθίσματα. Ο «επαρχιωτισμός» ορισμένων ότι, με τα ίδια λεφτά που κοστίζει η λειτουργία του σταθμού αγοράζω μερικούς κάδους σκουπιδιών παραπάνω, δεν έχει θέση στην ατζέντα ενός δημάρχου με όραμα. Η υιοθέτηση μιας τέτοιας «λογικής», εκτός του ότι θα καθιστούσε ένα δήμαρχο «κλητήρα», αναπόφευκτα θα οδηγούσε σε διλήμματα του τύπου: αφού δεν έχουμε δρόμους γιατί να έχουμε εφημερίδες, αφού δεν έχουμε πεζοδρόμια γιατί να έχουμε θέατρα, αφού δεν έχουμε κήπους γιατί να έχουμε λουλούδια. Εν τέλει γιατί να έχουμε δημάρχους;