Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Βάλε κι άλλο πάτο στο τραπέζι


Της Ελενας Ακρίτα

ΔΗΜΟΣΙΕΥΘΗΚΕ: Σάββατο 08 Δεκεμβρίου 2012
Βάλε κι άλλο πιάτο στο τραπέζι
Κάποιος πονεμένος θα βρεθεί
Το παιδί σταμάτησε να παίζει
Το κανάρι πάλι κελαηδεί.
                              Λευτέρης Παπαδόπουλος, 1965
Σχεδόν μισό αιώνα αργότερα:

Βάλε κι άλλο πάτο στο τραπέζι
Και ο πεινασμένος ας χαθεί
Το παιδί σταμάτησε να παίζει
Το κανάρι πια δεν κελαηδεί.

Για την κατάντια της οικονομίας μας, ευθυνόμαστε αποκλειστικά και μόνον εμείς. Εμείς οι πολίτες αυτής της χώρας. Η κάθε κυβέρνηση σκίζεται να μας σώσει κι εμείς ούτε ένα «ευχαριστώ»! Ετσι είναι δυστυχώς: ουδείς πιο αχάριστος του ευεργετηθέντος. Να τα λέμε αυτά!
Πατριωτάκι, πάρ' το αλλιώς το τιμόνι γιατί βρίσκεις. Πάρ' το όλο δεξιά, έλα, έλα, όπα, καλός είσαι. Κι άκου να μαθαίνεις, διότι σήμερα θα ακουστούν αλήθειες:
΄- Πρώτον, έχουν πέσει όλοι οι μαλάκες - ας μου επιτραπεί η έκφρασις - να φέρουν προσκόμματα στο εμπνευσμένο φορολογικό σύστημα που επρότεινεν ο κύριος Στουρνάρας. Το οποίον, κατ' εμέ, τυγχάνει επιεικέστατον! Γιατί να μην φορολογηθούν με 45% οι έχοντες εισόδημα άνω των 26.000; Εδώ ομιλούμε διά πακτωλόν χρημάτων, διά κολοσσιαία εισοδηματικά μεγέθη. Κατά την ταπεινήν, αλλά ορθοτάτην μου άποψιν, το 45% έπρεπε να θεσπιστεί εις τας 15 χιλιάδας ετησίως. Εις τα 26.000 να ανέλθει εις το επίπεδο των 60%. Εις τα 50.000 δημεύεις περιουσία, στα 60.000 να του πηδάς και την γυναίκα - ας μου επιτραπεί η έκφρασις.
- Ορθώς, οι τρίτεκνοι πρέπει να παταχθούν αλύπητα. Από τούδε και εις το εξής, το τέκνον αποτελεί τεκμήριον, το δε προφυλακτικόν κίνητρον. Ετσι είναι, ρε φίλε. Επειδή είσαι συ σαβουρογάμης - ας μου επιτραπεί η έκφρασις - θα σε πληρώσω εγώ;
- Η γενετήσιος πράξη να μετονομασθεί «αριθμητική πράξις». Και να αναγράφεται σαφώς εις την φορολογικήν δήλωσιν ποσάκις συνουσιάσθη το ζεύγος εις ετησίαν βάσιν. Οσο ολιγότεραι αι φοραί τόσον μεγαλύτεραι αι ελαφρύνσεις! Δεν θα μετατρέψωμεν τα χρηστά μας ήθη εις άχρηστα.
- Να παύσουν πλέον αι γελοιότητες περί υψηλού ποσοστού ανεργίας. Ανεργοι είναι μόνον οι οκνηροί (κοινώς τεμπέληδες) και οι μικρόνοες (κοινώς ηλίθιοι). Αμα είσαι εργατικός θα αμειφθείς. Επίσης ο εργοδότης έχει πάντα δίκαιον. Κι εάν αδυνατεί να καταβάλει μισθόν, ο εργαζόμενος οφείλει να συνεχίσει να πράττει το χρέος του προς την Επιχείρησιν αγογγύστως.
- Να απαγορευθεί διά ροπάλου να προσάγονται εις τα σωφρονιστικά καταστήματα μεγαλοεπιχειρηματίαι οφείλεται του Δημοσίου. Αδιανόητον, να διασύρονται άτομα αριστοκρατικής καταγωγής, μεγαλωμένα με γαλλικά, κλειδοκύμβαλον, ιδιωτικά κολυμβητήρια, τζακούζια και μασάζια. Το κράτος να μην τους ενοχλεί καθόλου διά ασημαντότητες όπως χρέη εκατομμυρίων προς τυχάρπαστους μικροαστούς, λούμπεν εργάτας και γύφτουλας - ας μου επιτραπεί η έκφρασις.
- Αντιθέτως να οδηγούνται τάχιστα εις την φυλακήν όλοι οι μικροοφειλέται. Αυτά τα ουτιδανά ανθρωπάρια τα οποία, ούτως ή αλλέως, προέρχονται εκ πτωχικών και υποβαθμισμένων περιοχών και θα προσαρμοστούν ευκόλως εις την φυλακήν! Τι είχαν, τι απώλεσαν!
- Θεωρώ απαράδεκτον την απόφασιν αθηναϊκού δικαστηρίου το οποίον έκρινε παράνομον την είσπραξιν χαρατσιού από την ΔΕΗ. Ο κύριος Υπουργός πρέπει να εμμείνει εις αυτό το παγκοσμίου πρωτοτυπίας ευεργετικόν μέτρον. Να μην κωλώσει - ας μου επιτραπεί η έκφρασις - εις την διακοπήν ηλεκτροδοτήσεως των οικιών αναρχοκομμουνιστών οίτινες παριστάνουν τους μη έχοντας και κατέχοντας.
- Τέλος, να χαιρετίσω με ενθουσιασμόν την φιλάνθρωπον πρωτοβουλίαν της Χρυσής Αυγής να δημιουργήσει τους «Ιατρούς ΜΕ Σύνορα». ΜΕ Σύνορα - το τονίζω. Διότι, οι αλλοδαποί αντίχρηστοι φέρουν εις ΤΗΝ ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ φρικαλέας μολυσματικάς ασθενείας - όπως ορθότατα επεσήμανεν η διεθνούς φήμης υποψηφία διά το Νομπέλ Ιατρικής κυρία Ελένη Ζαρούλια! Αρνούμαι εγώ η Ελληνίς να νοσηλευθώ δίπλα εις μετανάστην. Διότι είναι επιστημονικώς αποδεδειγμένον πως του Ελληνος οι μαγουλάδες ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΟΛΛΗΤΙΚΑΙ ΤΟ ΚΕΡΑΤΟ ΜΟΥ - ας μου επιτραπεί η έκφρασις! (Εικάζω πως την διεύθυνσιν θα αναλάβει ο λαμπρός ιατρός αλλά προπάντων ΑΝΘΡΩΠΟΣ όστις κατέδωσεν εις τας Αρχάς καρκινοπαθή μετανάστρια - ως ώφειλεν!)
Κλείνοντας ας ανακράξομεν άπαντες ομού «Ζήτω η πατρίς! Ζήτω το έθνος». Διότι εμείς οι υπόλοιποι όσο... ζήτω ζήσαμε...
Βάλε κι άλλο πάτο στο τραπέζι... Γιατί μπορείς. Πάντα μπορείς και χειρότερα!
Ασταδιάλα πια - ας μου επιτραπεί η έκφρασις!


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα