Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η κινητικότητα στο Σκοπιανό



Του Χρήστου Καπούτση

Το Σκοπιανό,   δηλαδή η εκκρεμότητα της ονομασίας της π.Γ.Δ. Μακεδονίας, επανέκαμψε στο πολιτικό προσκήνιο με αφορμή την επίσκεψη σε Αθήνα και Σκόπια του  προσωπικού απεσταλμένου του Γ.Γ. των Ηνωμένων Εθνών, Μάθιου Νίμιτς, που εδώ και 19 χρόνια , από το 1994,  ασχολείται συστηματικά με το θέμα.
Ολοκληρώνοντας τις συνομιλίες του  με κορυφαίους Κυβερνητικούς  αξιωματούχους των Κυβερνήσεων της Ελλάδας και της FYROM, ο κ.Νίμιτς δήλωσε ότι,  θεωρεί πως υπάρχουν σοβαρές πιθανότητες για την εξεύρεση λύσης στο ζήτημα της ονομασίας.
 Γενικά ο κ.Νίμιτς δήλωσε αισιόδοξος και  πρόσθεσε,  ότι αναχωρεί ενθαρρυμένος για τη Νέα Υόρκη και θα επιδιώξει την εντατικοποίηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας.
Επίσης η εκπρόσωπος του αμερικανικού Υπουργείου Εξωτερικών (Στέιτ Ντιπάρτμεντ), η Βικτόρια Νούλαντ, δήλωσε ότι, «η αμερικανική κυβέρνηση υποβοηθά και στηρίζει τις προσπάθειες του Μάθιου Νίμιτς για επίλυση του ζητήματος της ονομασίας της πΓΔΜ.».  Και εξέφρασε την ελπίδα ότι οι ηγέτες των δύο χωρών «θα είναι σε θέση να βρουν μια αμοιβαία αποδεκτή λύση στο ζήτημα του ονόματος».
  
     Σύμφωνα με πληροφορίες,  η νέα  πρόταση του Μ.Νίμιτς ή μάλλον οι «σκέψεις και ιδέες»,  όπως ο ίδιος τις χαρακτήρισε, περιείχε τα ονόματα: «Δημοκρατία της Βόρειας Μακεδονίας», «Δημοκρατία της Μακεδονίας του Βαρδάρη» και «Δημοκρατία της Άνω Μακεδονίας», χωρίς όμως άλλες δεσμευτικές αναφορές, όπως στη Γλώσσα, τα σύμβολα και την ιστορία της ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ.
Υπενθυμίζουμε ότι, η επίσημη ελληνική θέση για το κρατικό όνομα της γείτονος,  με συναίνεση των δύο Κυβερνητικών   κομμάτων Ν.Δ.-ΠΑΣΟΚ, αλλά και της ΔΗΜΑΡ,  έχει διατυπωθεί ως εξής:  “Ενα όνομα, με γεωγραφικό προσδιορισμό, για όλες τις χρήσεις (erga omnes)».
Έχουμε μια σοβαρή εξέλιξη και αφορά το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Η υπεύθυνη Εξωτερικής Πολιτικής του κόμματος κ. Ρένα Δούρου σε ανακοίνωσή της, επισημαίνει ότι  η θέση του ΣΥΡΙΖΑ-EKM είναι η  σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό για όλες τις χρήσεις. Δηλαδή ο ΣΥΡΙΖΑ ταυτίζεται απόλυτα με τα κόμματα της Συγκυβέρνησης στο ΣΚΟΠΙΑΝΟ. Αυτό σήμαινε ότι αυτή η θέση αποκτά και ευρεία κοινοβουλευτική πλειοψηφία.
 
  Από την πλευρά της π.Γ.Δ. Μακεδονίας, υπενθυμίζουμε ότι, σε όλες τις προτάσεις ΝΙΜΙΤΣ, η σκοπιανή Κυβέρνηση  εκφράζει παγίως την αντίθεσή της  στην τοποθέτηση του γεωγραφικού προσδιορισμού πριν από τον όρο «Μακεδονία».  Οι Σκοπιανού επιμένουν να αναγνωριστούν διεθνώς με το όνομα «ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΊΑΣ» (ήδη 124 κράτη-μέλη του ΟΗΕ τους έχουν ξαναγνωρίσει με αυτό το όνομα) και συζητούν μόνο, το όνομα με το οποίο θα ήθελε να τούς αποκαλεί η Ελλάδα στις διμερείς σχέσεις.

Το Σκοπιανό  πρόβλημα δεν είναι νομικό,  αλλά είναι βαθύτατα πολιτικό . 
Η σοβαρότερη πτυχή του Σκοπιανού είναι  η πολιτική της Κυβέρνησης του Ν. Γκρουέφσκι , που έχει στόχο τη δημιουργία  σε διεθνές επίπεδο, ενός κλίματος  αμφισβήτησης της ελληνικής κυριαρχίας στα μακεδονικά μας εδάφη. Η Σκοπιανή Κυβέρνηση εφαρμόζει τακτικές  μονοπώλησης  του μακεδονικού ονόματος, ώστε να οικειοποιηθεί διαχρονικά κάθε τι το μακεδονικό, στο χώρο (δηλ. το έδαφος) και  στο χρόνο (ιστορία)!!!
Η Ελλάδα αρνούμενη να εκχωρήσει το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ στους γείτονες, υπερασπίζεται στην πράξη την  Ελληνική Μακεδονία,  ως αναπόσπαστου τμήματος του ελληνικού κράτους και ακόμη, τον  σεβασμό  της ιστορικής και πολιτιστικής ταυτότητας του ελληνικού λαού, ιδιαίτερα των Μακεδόνων που ζουν στην Ελληνική Επικράτεια.  
Είναι εντελώς απαράδεκτες οι  θεωρίες  που εμπεριέχονται σε όλα τα σχολικά εγχειρίδια της π.Γ.Δ. Μακεδονίας, από το νηπιαγωγείο ως το πανεπιστήμιο,  ότι πέραν του γεωγραφικού χώρου της σημερινής π.ΓΔ Μακεδονίας, η Ελληνική Μακεδονία, αλλά και τμήμα της ΝΔ Βουλγαρίας καθώς και λωρίδα αλβανικού εδάφους, αποτελούν τμήματα μιας ενιαίας tatkovina (πατρίδας) του λαού τους.  Επίσης είναι προκλητικός ο όρος Egejska Makedonija με τον οποίο συνεχίζουν να προσδιορίζουν την «Ελληνική Μακεδονία», οι Σκοπιανοί , όχι μόνο σε τουριστικά έντυπα , αλλά και σε επίσημες εγκυκλοπαίδειες, σε συλλογικές φοιτητικές εργασίες, αλλά και στο Διαδίκτυο.. .     
Υπενθυμίζουμε ότι, η αφετηρία του Σκοπιανού προβλήματος θα πρέπει να τοποθετηθεί το 1913, όταν  οι βαλκανικές εθνότητες ήταν κάτω , από την οθωμανική διοικητική διαίρεση. Μετά την εκδίωξη των Οθωμανών από την περιοχή, Έλληνες, Σέρβοι και Βούλγαροι οικειοποιήθηκαν την διαιρεμένη περιοχή, μέσω του εθνικού  προσδιορισμού. Έτσι έχουμε Μακεδονία των Σκοπίων (που στην ουσία ήταν σέρβικο έδαφος), Μακεδονία του Πιρίν (Βουλγαρία) και την ελληνική Μακεδονία. Το κομμάτι της Μακεδονίας που πέρασε στους Σέρβους το 1913 είχε την ονομασία Άνω Μακεδονία.
Η ελληνική πλευρά έχει κάνει μια πολύ σοβαρή υποχώρηση. Δέχτηκε να υπάρχει η λέξη ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ σε μια σύνθετη ονομασία γεωγραφικού προσδιορισμού (για κάθε χρήση), του γειτονικού κράτους. Όμως και αυτή η ελληνική υποχώρηση,   δεν είχε ανταπόκριση από τους Σκοπιανούς.
Η Κυβέρνηση των  Σκοπίων του εθνικιστή Πρωθυπουργού Νίκολα Γκρουέφσκι επιμένει  στην αδιάλλακτη πολιτική της, αφού αρνείται  να απεμπλακεί από τα ιδεολογήματα του εθνομειονοτικού επεκτατισμού και να συμβάλει εποικοδομητικά στην προσπάθεια του ΟΗΕ για την  εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης  στο θέμα της ονομασίας της FYROM.

Η Ελλάδα έχει καταστήσει  σαφές, ότι, αν η σλαβομακεδονική ηγεσία των Σκοπίων δεν εγκαταλείψει την πολιτική, που υποκρύπτει κυρίως, αλυτρωτικά οράματα και αποσχιστικές πολιτικές, σε βάρος της  Ελλάδας, τότε, η Ελλάδα,  θα ασκεί στο διηνεκές το δικαίωμα του «βέτο», στην προοπτική ένταξης των Σκοπίων στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε.

                                        


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα