Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι ανησυχητικές εξελίξεις στο Μάλι θα επηρεάσουν τη διεθνή σταθερότητα



Του Χρήστου Καπούτση

     Τρεις αξιωματικοί του Στρατού Ξηράς θα μεταβούν στο σπαρασσόμενο Μάλι, χώρα της δυτικής Αφρικής και θα αναλάβουν καθήκοντα εκπαιδευτού, των στρατιωτών. Η Ελλάδα ανταποκρίθηκε σε σχετικό αίτημα της Ε.Ε. , η οποία ετοιμάζει μια ευρωπαϊκή στρατιωτική δύναμη εκπαιδευτικού χαρακτήρα και επιμελητείας, για το Μάλι.  Θα εκπαιδεύσουν στελέχη και στρατιώτες του ΚΡΑΤΙΚΟΎ ΣΤΡΑΤΟΥ  του Μάλι, που είναι πρώην γαλλική αποικία. Ουσιαστικά, είναι η πρώτη επίσημη υποστήριξη, στρατιωτικού χαρακτήρα, της Ε.Ε. προς τη Γαλλία.
Εδώ και μέρες οι Γαλλικές Δυνάμεις συγκρούονται με  τους ισλαμιστές αντάρτες και τις λοιπές εξτρεμιστικές ομάδες στο βόρειο Μάλι, ενώ γάλλοι κομάντος έχουν υπό την προστασία τους την πρωτεύουσα του Μάλι, Μπαμακό .
Μέχρι τώρα δεν είναι ικανοποιητικά τα αποτελέσματα των βομβαρδισμών των γαλλικών μαχητικών αεροσκαφών, εναντίον των ανταρτών.   Μάλιστα υπάρχουν περιοχές στο Μάλι, στις όποιες οι Τζιχαντιστές προελαύνουν. ΓΙΑ  αυτό άλλωστε ο Πρόεδρος της Γαλλίας  Φρανσουά Ολάντ , ανακοίνωσε τον  τριπλασιασμό της στρατιωτικής δύναμης στο Μάλι, δηλώνοντας ότι  η στρατιωτική επέμβαση ήταν "ο μόνος τρόπος" να παρεμποδιστεί η προέλαση των ισλαμιστών.
Γενικά, η κατάσταση που επικρατεί στο Μάλι είναι πάρα πολύ άσχημη, σε ΟΛΑ τα επίπεδα. Αναρχία, Διοικητικό ΧΑΟΣ, εμφύλιες συγκρούσεις, κλοπές, βιασμοί, πείνα , δίψα, καταστροφές, ναρκωτικά, ανθρώπινες τραγωδίες και 240 χιλιάδες πρόσφυγες να έχουν βρει καταφύγιο σε γειτονικές χώρες. 

Μάλι
    
Το Μάλι είναι ένα κράτος της Δυτικής Αφρικής. Επί αποικιοκρατίας ονομαζόταν Γαλλικό Σουδάν. Μεγάλο τμήμα  χώρας καλύπτεται από την έρημο Σαχάρα. Και περίπου στα 13 εκατομμύρια υπολογίζονται οι κάτοικοι που ζουν σε αυτή τη χώρα.
Το πολίτευμα της χώρας είναι προεδρική Δημοκρατία. Από το 2000 γνώρισε μια περίοδο ευημερίας και δημοκρατικής σταθερότητας, μέχρι που τον Μάρτιο του 2012 έγινε στρατιωτικό πραξικόπημα, από φανατικούς ισλαμιστές (αντιπολίτευση), εναντίον της Κυβέρνησης . Το πραξικόπημα βύθισε τη χώρα στο χάος. Διάφορες ακραίες ισλαμικές οργανώσεις βρήκαν την ευκαιρία να μπουν στη Χώρα και να καταλάβουν περιοχές στα βόρεια της Χώρας, τμήμα της  οποίας ανακήρυξαν ως ανεξάρτητο Ισλαμικό κράτος. Ο Στρατός δεν είναι καλά εκπαιδευμένος και εξοπλισμένος και δεν μπορεί να αντιμετωπίσει τους εμπειροπόλεμους  και εισαγόμενους ισλαμιστές αντάρτες.
ΤΟ Μάλι , μέχρι το στρατιωτικό πραξικόπημα ήταν μια υποδειγματική Δημοκρατική Χώρα, με το Ισλάμ να εκφράζεται μέσω της ανεκτικής παράδοσης του σουφισμού. Ο Σουφισμός είναι η πιο φιλοσοφημένη, η πιο πνευματική, η πιο ανθρώπινη και  η πιο φιλειρηνική εκδοχή του Ισλάμ.  
Ο Σουφισμός είναι στο αντίποδα του ΤΖΙΧΑΝΤΙΣΜΟΥ, που το
θρησκευτικό καθήκον  επιβάλλει στους μουσουλμάνους τον πόλεμο,  για τη διάδοση του Ισλάμ.

 Γιατί αυτή αιματοχυσία στο Μάλι και γιατί η στρατιωτική δράση της Γαλλίας;  Στις αιτίες θα μπορούσαμε να απαριθμήσουμε την εκτεταμένη  κυβερνητική διαφθορά, τις  αδύναμες κρατικές δομές και το λαθρεμπόριο. Το Μάλι είχε γίνει τα πιο σπουδαίο κέντρο διακίνησης ναρκωτικών, αλλά και χώρος δράσης,  για τις ισλαμικές  και  τρομοκρατικές οργανώσεις , όπως της ΑΛ ΚΑΙΝΤΑ , αλλά και για την οργάνωση του  ιερού  πόλεμου  (τζιχάντ) που χρηματοδοτείται , κυρίως, από το οργανωμένο έγκλημα.  Σε αυτές τις χώρες οι σχέσεις των τρομοκρατικών και ισλαμο-κοινωνικών οργανώσεων του Τζιχαντισμού με το οργανωμένο έγκλημα (λαθρεμπόριο όπλων, ναρκωτικών, πορνεία ) είναι πολύς στενές και αλληλοτροφοδοτούμενες.
Και τέλος, Γιατί η γαλλική στρατιωτική παρέμβαση; Γιατί αλήθεια, ας περιμένουμε λίγο, πριν διατυπώσουμε βιαστικά τα μάλλον προφανή συμπεράσματα…
Πάντως,  στο κοσμοπολίτικο Παρίσι η εικόνα εδώ και μια βδομάδα έχει αλλάξει. Οι Παριζιάνοι  βλέπουν ομάδες στρατιωτών να ξαναρχίζουν τις περιπολίες σε ιστορικά μνημεία και κεντρικά σημεία της γαλλικής πρωτεύουσας, υπό τον φόβο αντιποίνων, ή κάποιας τρομοκρατικής ενεργείας ακραίων ισλαμιστών.  Ήδη οι Αφγανοί Ταλιμπάν απειλούν  ανοιχτα τη Γαλλία με αντίποινα , για την επέμβαση στο Μάλι. Υπενθυμίζω ότι στη Γαλλία ζει η μεγαλύτερη μουσουλμανική κοινότητα της Ευρώπης! Ο φόβος απλώνεται στο Παρίσι!!
Από τους γάλλους πολιτικούς,  ο δεξιός πρώην πρωθυπουργός Ντομινίκ ντε Βιλπέν, συντάσσεται  στο ίδιο μέτωπο με τον ηγέτη της Αριστεράς Ζαν-Λικ Μελανσόν και τον Νοέλ Μαμέρ των Οικολόγων, που καταδίκασαν απερίφραστα την απόφαση του Προέδρου Γαλλίας ΦΡ.ΟΛΑΝΤ , να επέμβει ο στρατός της Γαλλίας στο Μάλι. Πιθανόν σύντομα να υπάρξει, με αφορμή τις εξελίξεις στο Μάλι, πολιτική κρίση στη Γαλλία.
Είναι εντυπωσιακό ότι οι ΗΠΑ αντιμετωπίζουν μάλλον με επιφύλαξη την επιλογή της Γαλλίας για το Μάλι.  Επίσης το ΝΑΤΟ ξεκαθάρισε ότι δεν προτίθεται να εμπλακεί! Ενώ η ελληνική συμμετοχή με τρεις αξιωματικούς καταρχήν (μάλλον θα προστεθούν άλλοι δυο σε επίπεδο επιμελητείας) περιέχει τουλάχιστον το στοιχείο της έκπληξης.
Πάντως, οι ανησυχητικές  εξελίξεις στο Μάλι, πιθανότατα, θα  επηρεάσουν  τη διεθνή σταθερότητα, αφού οι συγκρούσεις , εμφύλιες , εθνο-φυλετικές, Θρησκευτικές και η ένοπλη δράση των τρομοκρατικών οργανώσεων, των διεφθαρμένων κρατικών στρατιωτικών δυνάμεων και των συμμοριών του οργανωμένου  εγκλήματος , απλώνονται στην δυτική, κεντρική και βόρεια Αφρική  και γίνονται πιο σκληρές, πιο αδυσώπητες, αλλά και πιο «κερδοφόρες»!.


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα