Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αναδίπλωση των στρατηγών στην Αίγυπτο

Αναδίπλωση των στρατηγών στην Αίγυπτο

13-08-13
Reuters, The New York Times
Παρατείνεται το πολιτικό αδιέξοδο στην Αίγυπτο, καθώς η κυβέρνηση που διόρισαν οι στρατηγοί υπαναχώρησε για άλλη μια φορά από τις απειλές της ότι θα διαλύσει διά της βίας τα δύο βασικά «οχυρά» των Αδελφών Μουσουλμάνων, που συνεχίζουν εδώ και έξι εβδομάδες να διαδηλώνουν υπέρ του ανατραπέντος προέδρου Μοχάμεντ Μόρσι.
Χθες τα χαράματα εξέπνευσε το τελεσίγραφο που είχε θέσει η κυβέρνηση στους καταληψίες των πλατειών Ραμπάα αλ Ανταουίγια και Νάχντα, στο Κάιρο, να διαλυθούν ειρηνικά μετά το τέλος της Εϊντ αλ Φιτρ, της εορτής για το τέλος του Ραμαζανίου. Υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι της κυβέρνησης και των υπηρεσιών ασφαλείας είχαν προειδοποιήσει ότι οι δυνάμεις καταστολής θα προχωρούσαν στη βίαιη εκκένωση των κατειλημμένων χώρων σε περίπτωση μη συμμόρφωσης των ισλαμιστών.
Προτού ανατείλει ο ήλιος, το συγκεντρωμένο πλήθος διογκώθηκε με την προσέλευση χιλιάδων διαδηλωτών. Οι αρχές ασφαλείας αποφάσισαν να αναστείλουν την επέμβασή τους «για να αποφύγουν την αιματοχυσία», σύμφωνα με δήλωση ανώτερου αξιωματούχου, και να προσανατολιστούν σε μια λιγότερο βίαιη, παρατεταμένη «πολιορκία» των ισλαμιστών. Οι τελευταίοι συνέχιζαν μέχρι χθες βράδυ να είναι οχυρωμένοι, ενώ για σήμερα έχουν εξαγγείλει «πορεία ενός εκατομμυρίου πολιτών» με αίτημα την απελευθέρωση του εκλεγμένου προέδρου, που ανετράπη με το στρατιωτικό κίνημα της 3ης Ιουλίου.
Οπως προκύπτει από ρεπορτάζ των New York Times, σημαντικό ρόλο στην υπαναχώρηση των στρατηγών έπαιξαν οι παρεμβάσεις ισχυρών παραγόντων της Δύσης. «Ηγέτες του αμερικανικού Κογκρέσου και Δυτικοί διπλωμάτες τόνισαν ότι μια αιματηρή καταστολή θα είχε ως συνέπεια να διακοπεί η ετήσια αμερικανική στρατιωτική βοήθεια, ύψους 1,3 δισ. δολαρίων, ενδεχομένως δε και να ακυρωθεί δάνειο ύψους 4,8 δισ. δολαρίων από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο», ανέφερε η αμερικανική εφημερίδα. Στο ίδιο ρεπορτάζ σημειώνεται ότι καταλυτικό ρόλο για την υπαναχώρηση του αρχηγού των ενόπλων δυνάμεων, του στρατηγού Σίσι, έπαιξε η απειλή του φιλελεύθερου αντιπροέδρου της κυβέρνησης, Μοχάμεντ ελ Μπαραντέι, ότι θα παραιτηθεί σε περίπτωση αιματοχυσίας.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα