Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Διευκρινίσεις του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Μ Κωσταράκου για την Μεραρχία στη Βέροια.


Διευκρινίσεις του Αρχηγού ΓΕΕΘΑ Στρατηγού Μ  Κωσταράκου για  την Μεραρχία στη Βέροια.
«Ο σχεδιασμός του ΓΕΕΘΑ είναι να μείνει η Ιη ΜΠ στη Βέροια πράγμα που έγινε», διευκρίνισε ο Στρατηγός Μ.Κωσταράκος ,  σε επικοινωνία που είχαμε, προκειμένου να σχολιάσει άρθρο μου με θέμα «Βουλευτής ανατρέπει απόφαση του ΚΥΣΕΑ για τις Ένοπλες Δυνάμεις» (δημοσιεύτηκε στα on alert ,  Analysts, και σε πολλά άλλα site). Επίσης ο Α/ΓΕΕΘΑ διευκρίνισε ότι στην απόφαση της Βουλής και του ΚΥΣΕΑ, δεν υπάρχει συγκεκριμένη  πρόβλεψη  , που να δικαιολογεί την κατάργηση ή μετακίνηση της Μεραρχίας από τη Βέροια.  
Σχετικά με τις απόψεις Βουλευτών, του Δημάρχου και του Μητροπολίτη, που δημοσιεύονται στον τοπικό κυρίως τύπο ή σε διάφορα site ,  αυτές αφορούν κυρίως τις σχέσεις τους με του πολίτες.
Και το δικό μας σχόλιο.  Ο Α/ΓΕΕΘΑ  έδωσε , με τρόπο απλό και στρατιωτικό (λιτό) τις αναγκαίες διευκρινήσεις και εκεί τελειώνει το θέμα, που σχετίζεται με το ΓΕΕΘΑ και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας. Όμως,  τα όσα διακινεί ο Βουλευτής ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΗΣ, μέσω φιλικών του site, απλά τον εκθέτουν. Για του λόγου το αληθές, ας ξαναδιαβάσουμε τα όσα λέει ο ΤΣΑΒΔΑΡΊΔΗΣ.  Ξαναδημοσιεύω  κείμενο φίλων που σαφώς είχε την έγκρισή του,  διότι αποτελεί, ΥΠΟΔΕΙΓΜΑ, παλαιοκομματικού  τύπου επικοινωνία με τους «ατυχείς» ψηφοφόρους του, που απλά εκφράζει το ΣΑΠΙΟ και ΔΙΕΦΘΑΡΜΕΝΟ πολιτικό σύστημα, που έχει οδηγήσει έναν ολόκληρο  ΛΑΟ στην εξαθλίωση και την κατάθλιψη.
ΤΟ ΤΣΑΒΔΑΡΙΔΕΙΟ ΑΡΙΣΤΟΎΡΓΗΜΑ:  ««Άμεση και συντονισμένη υπήρξε η αντίδραση του Αναπληρωτή Γραμματέα της ΚΟ της ΝΔ κ. Λάζαρου Τσαβδαρίδη στις αποφάσεις του Πενταγώνου για τη μεταφορά της 1ης Μεραρχίας Πεζικού από τις Βαρβάρες στην Αθήνα. Ο κ. Τσαβδαρίδης, ο οποίος είναι και μέλος της επιτροπής εξωτερικών υποθέσεων και  άμυνας της Βουλής, επικοινώνησε άμεσα με την ανώτατη στρατιωτική και πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας, δηλώνοντας τους τη σθεναρή του άρνηση στο ενδεχόμενο της απομάκρυνσης της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, η οποία σύμφωνα με τους σχεδιασμούς επρόκειτο να μετακινηθεί την 1η Οκτωβρίου. Οι ενέργειες αυτές ήρθαν ως συνέχεια της προ διμήνου περίπου επίσκεψής του κ. Τσαβδαρίδη στον αρχηγό ΓΕΕΘΑ Στρατηγό Κωσταράκο, στην οποία ο κ. αρχηγός τού είχε ανακοινώσει ότι η ΙΜΠ παραμένει στη Βέροια, αλλά και επανδρώνεται κατά 100%  με προσωπικό, ώστε να αναπληρώσει, σε σημαντικό βαθμό, την απώλεια του Β΄ΣΣ. Σε αυτό λοιπόν το επίπεδο της συμφωνίας ο κ. Τσαβδαρίδης υπήρξε ανυποχώρητος, ενημερώνοντας τόσο το Μέγαρο Μαξίμου όσο και το υπουργείο Εθνικής Άμυνας για την στάση του. Ως αποτέλεσμα αυτών των ενεργειών το βράδυ της Τετάρτης 31 Ιουλίου ο κ. Τσαβδαρίδης ενημερώθηκε τηλεφωνικώς προσωπικά από την ηγεσία του υπουργείου Εθνικής Άμυνας για την παραμονή της 1ης Μεραρχίας Πεζικού, εξέλιξη που ασφαλώς δικαιώνει τόσο τις πρωτοβουλίες όσο και την σθεναρή στάση που κράτησε ο κ. Τσαβδαρίδης για το συγκεκριμένο φλέγον ζήτημα.»
                                                                Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα