Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

η Γερμανία, όπως διαμορφώθηκε από τη Μέρκελ, παίζει καθοριστικό ρόλο για το μέλλον της Ευρώπης.

Οι εκλογές που γίνονται σήμερα στη Γερμανία, για την εκλογή 621 Βουλευτών, έχουν κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά,  όπως:
Τη Δευτέρα, εκτός συγκλονιστικού απροόπτου, η Καγκελάριος Αγκελα Μέρκελ θα παραμείνει  στη θέση της. Στη θέση ΤΟΥ  επίσης θα παραμείνει και ο Υπουργός Οικονομικών  Βόλφανγκ Σοιμπλε.
Η Άγγελα Μέρκελ είναι η μοναδική σταθερά του πολιτικού παιχνιδιού στη Γερμανία και το ερώτημα είναι:  αν θα συνεχίσει να συνεργάζεται το κόμμα της οι Χριστιανοδημοκράτες με τους Φιλελεύθερους το κόμμα Ελεύθεροι Δημοκράτες (FDP) του κ.Ρέσλερ , όπως μέχρι τώρα,   ή αν θα σχηματίσει τον Μεγάλο Συνασπισμό με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Απάντηση στο ερώτημα αυτό , αργά το βράδυ μετά την ανακοίνωση των εκλογικών αποτελεσμάτων.
Ο κυβερνητικός συνασπισμός έχει το προβάδισμα, αλλά δεν είναι ακόμη σίγουρο ότι θα εξασφαλίσει την πλειοψηφία στην Ομοσπονδιακή Βουλή. Τα πράγματα θα δυσκολέψουν για την κ.Μερκελ, ιδίως εάν οι φιλελεύθεροι του κ Ρέσλερ, δεν καταφέρουν τελικά να μπουν στο κοινοβούλιο.
ΟΙ Σοσιαλδημοκράτες έχουν ανεβάσει το ποσοστό τους ΣΤΟ  (27%), αλλά οι σύμμαχοί τους Πράσινοι όμως, έχουν υποχωρήσει  στο 9%.
Το κόμμα Die Linke της ριζοσπαστικής αριστεράς διατηρεί το ποσοστό του, επίσης στο 9%, αλλά δεν δείχνει διάθεση συνεργασίας με τους Σοσιαλδημοκράτες.
Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός ότι οι ευρωσκεπτικιστές «φλερτάρουν» με το πολυπόθητο 5%, το οποίο θα τους επιτρέψει την είσοδο στη Μπούντεσταγκ. Πολιτική τους θέση είναι η έξοδος της Γερμανίας από την ευρωζώνη,  η επιστροφή  στο Μάρκο . Και ΟΧΙ άλλη βοήθεια στην Ελλάδα, την οποία μάλιστα και λοιδορούν.
Τι όμως είναι εκείνο το χαρακτηριστικό στοιχείο, που δίνει ΟΡΙΑκό έστω το προβάδισμα στην κ.Μέρκελ και τον Κυβερνητικό Συνασπισμό;
Οι περισσότεροι δημοσκόποι συμφωνούν ότι:  η καλή κατάσταση της γερμανικής οικονομίας, η  σταθερή μείωση της ανεργίας που βρίσκεται κάτω του 5%, η  δωρεάν αλλά και ποιοτική ιατροφαρμακευτική περιθάλψει και η αύξηση των μισθών, είναι τα βασικά στοιχεία, ώστε οι Γερμανοί ψηφοφόροι να θεωρούν την κ. Μέρκελ ως "ασφαλή επιλογή".

Όμως το εκλογικό αποτέλεσμα στη Γερμανία, αφορά και την Ε.Ε., αφορά, τους ευρωπαίους πολίτες, που ζουν εκτός Γερμανίας.
Ανεξάρτητα από το αποτέλεσμα της Κυριακής, δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η Γερμανία, όπως διαμορφώθηκε από τη Μέρκελ, παίζει καθοριστικό ρόλο για το μέλλον της Ευρώπης.
.
Η Καγκελάριος Α.Μέρκελ επιδιώκει να δημιουργήσει μια  Ευρώπη, που θα είναι  μια εμπορική ένωση κρατών με κοινό νόμισμα υπό την εποπτεία της ΕΥΡ.ΚΕΝΤΡ. ΤΡΑΠ., αλλά ΟΧΙ υπό μια κοινή οικονομική πολιτική.
Η δημιουργία μιας Ε.Ε. που θα έχει πολιτική οντότητα, με κοινή εξωτερική πολιτική και  με δυνατότητα παρέμβασης στις διεθνείς πολιτικές και  διπλωματικές εξελίξεις, δεν είναι στις προτεραιότητες της Γερμανίδας Καγκελαρίου.

Στην περίπτωση που δημιουργηθεί ο Μεγάλος ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΣ, δηλαδή Κυβέρνηση Χριστιανοδημοκρατών και Σοσιαλδημοκρατών, υπό την προεδρία της Α. Μερκελ, τότε, θα πρέπει να αναζητήσουμε τις δηλώσεις
 του ηγέτη των Σοσιαλδημοκρατών Πέερ Στάινμπρουκ,  περί « Ε.Ε. ως ένωσης κοινής ευθύνης ». Και να προβάλλουμε την  πρότασή του,  για βοήθεια των χωρών της ευρωζώνης στο πνεύμα ενός σχεδίου Μάρσαλ. Οι δηλώσεις αυτές που επικεφαλής του SPD, θεωρήθηκαν ιδιαίτερα ενθαρρυντικές από πολλές χώρες.  Ιδιαίτερα οι χώρες του Νότου, τρέφουν μια κρυφή ελπίδα ότι αν η καγκελάριος Μέρκελ συγκυβερνήσει με τους Σοσιαλδημοκράτες, τότε πιθανόν και θα μετριάσει κάπως τα σκληρά μέτρα λιτότητας, που έχουν φτωχοποιήσει  εκατομμύρια ευρωπαίους, που ανήκαν στη μεσαία αστική τάξη.
Αν και "Μία συγκατοίκηση Χριστιανοδημοκρατών- Σοσιαλδημοκρατών δεν θα είναι καθόλου εύκολη υπόθεση", όπως υπογραμμίζουν πολλά διεθνή πρακτορεία ειδήσεων που ανακαλούν στη μνήμη τους,  εμπειρίες της συγκυβέρνησης στην  Γερμανία.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση (ΕΕ) αποτελεί μια ένωση τυπικά ισότιμων κρατών μελών. Στο βάθρο όμως των κρατών μελών στέκει η Γερμανία η οποία διαθέτει το 30% του ΑΕΠ της ευρωζώνης. Έχει επίσης μια δυναμική βιομηχανία που της δίνει ποιοτικό προβάδισμα έναντι των άλλων μελών, ακόμη και των αναπτυγμένων. Η Γερμανική Οικονομία στηρίζεται και στις εξαγωγές των Βιομηχανικών προϊόντων της στις άλλες χώρες της Ε.Ε.
Όμως,  πίσω από την τυπική ισοτιμία των κρατών -μελών της Ε.Ε.,    υπάρχουν σχέσεις βαθιά ανισοτιμίας, που επιτρέπουν σκέψεις, ακόμη για σχέσεις  εκμετάλλευσης μεταξύ των κρατών.
Για παράδειγμα, το εμπορικό πλεόνασμα της Γερμανίας, τρέφεται και από τον παραγωγικό μαρασμό και την υποβάθμιση, όχι μόνο  της Ελλάδας και άλλων χωρών του Ευρωπαϊκού νότου.
Μόνο αν υπάρξει Κοινή Ευρωπαϊκή Νομισματική και Οικονομική πολιτική, τότε μπορεί να γίνει αναδιανομή του πλούτου προς όφελος των οικονομικά ασθενέστερων ευρωπαϊκών κρατών.
Το ερώτημα είναι, τι θέλουμε: Μια Γερμανική Ευρώπη, ή μια Ευρωπαϊκή Γερμανία; Μια Ε.Ε. των ανισοτήτων ή της αλληλεγγύης των πολιτών;  

(είναι τα απομαγνητοφωνημένο κείμενο του σχολίου για τις Γερμανικές εκλογες, που μεταδόθηκε σήμερα το πρωι στον Δημοτικό Ρ/Σ/ ΑΘΗΝΑ 984)

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα