Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Κριμαία ως παράδειγμα αποσχιστικών εθνομειονοτικών κινημάτων




του Χρήστου  Α. Καπούτση

Η Κριμαία αποτελεί ήδη το 84ο μέλος της Ρωσικής Ομοσπονδίας, σύμφωνα με  Διάταγμα που υπέγραψε ο Ρώσος πρόεδρος Βλ. Πούτιν. Το διάταγμα θα πρέπει να επικυρωθεί από τα δύο σώματα του ρωσικού κοινοβουλίου, τη Δούμα και την Άνω Βουλή.
Η εξέλιξη αυτή εκτός των άλλων (οικονομικές και πολιτικές κυρώσεις σε βάρος της Ρωσίας από τη Δύση), αναθερμαίνει τις προσδοκίες  αυτονομιστικών  και  αποσχιστικών  κινημάτων και αυτή είναι μια πολύ επικίνδυνη εξέλιξη.
 Μετά το Κόσσοβο, τη Γεωργία και την Κριμαία, μήπως σειρά έχει η Υπερδνειστερία; Η Υπερδνειστερία είναι μια περιοχή της Μολδαβίας, που κατοικείται κυρίως από ρώσους και Ρωσόφωνους. Βρίσκεται στην  ανατολική όχθη του ποταμού Δνείστερου. Η Μολδαβία είναι ανεξάρτητη χώρα,  που υπήρξε μέρος της Σοβιετικής Ένωσης από το 1945 ως το 1991.  Έχει πληθυσμό  περίπου 5 εκατομμυρίων κατοίκων , από τους οποίους το 10% είναι Ρώσοι. Στην περιοχή της Υπερδνειστερίας υπάρχει  ρωσική στρατιωτική βάση και  εκεί βρίσκονται 2 χιλιάδες ρώσοι στρατιώτες.  Οι Ρώσοι κάτοικοι της Υπερδνειστερίας θέλουν να αποσχιστούν  από την Μολδαβία και να ενωθούν με τη Ρωσία. Ο ανώτατος στρατιωτικός διοικητής του ΝΑΤΟ στην Ευρώπη (SACEUR), πτέραρχος Philip Breedlove, δήλωσε, πως η Ρωσία έχει αναπτύξει μια πολύ μεγάλη δύναμη στα ανατολικά σύνορα της Ουκρανίας, εκφράζοντας σχετικά την ανησυχία του,  ότι η δύναμη αυτή μπορεί να αποτελέσει "απειλή" για την Υπερδνειστερία, ενώ δεν απέκλεισε κάποια νέα ξαφνική ενάργεια από τον ρώσο Πρόεδρο Βλ. Πούτιν.... Επίσης, ανησυχία  προκαλεί ένα ρεπορτάζ που μετέδωσε η ρωσική τηλεόραση από την ανατολική Ουκρανία , όπου καταγράφεται έντονη δραστηριότητα  ρωσόφωνων  ανταρτών, που δηλώνουν αποφασισμένοι να πολεμήσουν την φιλοδυτική κυβέρνηση του Κιέβου και να ακολουθήσουν το παράδειγμα της Κριμαίας.  
Γενικά, είναι πολλές οι περιοχές,  όπου είναι ενεργά αυτονομιστικά και αποσχιστικά κινήματα εθνικών μειονοτήτων.
Ήδη, στη Σκωτία θα πραγματοποιηθεί δημοψήφισμα για απόσχιση από τη Βρετανία στις 18 Σεπτεμβρίου του 2014. Και στην  Καταλονία, έχει προγραμματιστεί  δημοψήφισμα για ανεξαρτησία. Η Καταλονία (ή Καταλωνία) είναι μία από τις 17 αυτόνομες περιοχές  που απαρτίζουν το Βασίλειο της Ισπανίας. Η Καταλονία έχει πληθυσμό 7 εκατομμυρίων κατοίκων. Η μεγαλύτερη πόλη και πρωτεύουσά της είναι η Βαρκελώνη.
 Επίσης οι  Φλαμανδοί, επιθυμούν  τον  διαχωρισμό από το Βέλγιο. Η Γαλλία, που  θεωρείται , το κατεξοχήν εθνικό κράτος της Ευρώπης, αντιμετωπίζει σοβαρό πρόβλημα στην Κορσική,  όπου οι αυτονομιστές ξανάρχισαν την τρομοκρατική δράση τους.
Εννέα εκατομμύρια Ουιγούροι που ζουν στην επαρχία Σιντζιάνγκ της δυτικής Κίνας, επιζητούν την απόσχισή τους από την Κίνα. Είναι τουρκόφωνοι μουσουλμάνοι με προτίμηση στο σουνιτικό Ισλάμ.
Η Ρωσία, που ενσωμάτωσε αμέσως την Κριμαία, αρνείται  το δικαίωμα της εθνικής αυτοδιάθεσης μέχρι του κρατικού αποχωρισμού στους Τσετσένους, που είναι φανατικοί μουσουλμάνοι  που ενισχύονται από τη Σαουδική Αραβία . Η Τσετσενία επιδιώκει την προσάρτηση του Νταγκεστάν, καθώς με αυτό τον τρόπο θα αποκτήσει διέξοδο στην Κασπία θάλασσα και κοινά σύνορα με το μουσουλμανικό και φιλικό προς αυτήν Αζερμπαϊτζάν.
Τεράστιο πρόβλημα αντιμετωπίζει η Τουρκία με τους Κούρδους . Σύμφωνα με δηλώσεις του αρχηγού του φιλοκουρδικού κόμματος της Τουρκίας, BDP, (Κόμμα Δημοκρατίας και Ειρήνης), Selahattin Demirtaş, οι Κούρδοι σύντομα θα ανακηρύξουν μονομερώς την αυτονομία τους στις επαρχίες όπου κατοικεί στην συντριπτική τους πλειοψηφία αμιγής κουρδικός πληθυσμός. Η δήλωση έγινε,  στο δημαρχείο του Ντιαρμπακίρ, μια πόλη που οι Κούρδοι της Τουρκίας την θεωρούν σαν πρωτεύουσά τους.
Εκρηκτική είναι όμως και η κατάσταση στην Βαλκανική χερσόνησο.
Ήδη  στην βορειοανατολική Σερβία, στην πολυεθνική Βοιβοντίνα, όπου η ουγγρική μειονότητα είναι πλειοψηφία, μεθοδεύουν τη δική τους απόσχιση. Στην ανατολική Σερβία, οι ρουμανόφωνοι Βλάχοι,  που διατηρούν γλωσσικούς και πολιτιστικούς δεσμούς με τη Ρουμανία, απαιτούν καθεστώς αυτονομίας.
Η Βοσνία- Ερζεγοβίνη αποτελείται από τις θανάσιμα αλληλομισούμενες εθνότητες των κροατομουσουλμάνων και των Σέρβων, που περιμένουν την κατάλληλη ευκαιρία για να «κλείσουν» τους ανοιχτούς λογαριασμούς τους…
Στην Κροατική Κράινα, η ισχυρή Σερβική μειονότητα, ζητάει την ένωσή της με τη Σερβία. Μάλιστα εξελέγη και «εξόριστη κυβέρνηση της Σερβικής Κράινα»! 
Τεράστιο πρόβλημα αντιμετωπίζει και η π.Γ.Δ.Μακεδονίας , όπου οι αλβανόφωνοι αποτελούν το 40% του συνολικού πληθυσμού και είναι συγκεντρωμένοι στο Τέτοβο, τα Σκόπια, το Αρατσίνοβο, το Γκόβισταρ  και το Κουμάνοβο. Περιοχές Αλβανόφωνες που συνορεύουν με το Κόσσοβο.
 Στο Σαντζάκιο της Σερβίας, όπου οι μουσουλμάνοι αποτελούν πλειοψηφία, έχουν επιχειρήσει βήματα προς την αυτονομία. Παρόμοιες τάσεις έχουν και οι αλβανόφωνες πόλεις Πρέσεβο, Μπουγιάνοβατς και Μεντβέτζα στη νότια Σερβία.  Μεθοδεύεται , από εθνικιστικούς κύκλους και η δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας (από τη Θεσπρωτία μέχρι τα Σκόπια κατά τον Σ. Μπερίσα).   Πολυπληθής μουσουλμανική –θρησκευτική μειονότητα  βρίσκεται στη Νότια Βουλγαρία, αλλά και στη Θράκη,  με σαφείς αυτονομιστικές επιρροές και υποκινούμενες  «ανησυχίες», με πρώτο στόχο την αναγνώρισή τους σε εθνική τουρκική μειονότητα. Οι μουσουλμάνοι της Βουλγαρίας και της Θράκης, επηρεάζονται από τη τουρκική διπλωματία.
Συνεπώς, έχει ξεκινήσει μια διαδικασία αλλαγής των Εθνικών συνόρων των κρατών και επαναχάραξης του γεωγραφικού χάρτη,  μια εξέλιξη, που πιθανόν να  αποδειχτεί εξαιρετικά επικίνδυνη για την ειρήνη , την ασφάλεια, τη σταθερότητα και τη Δημοκρατία.    Η Ουκρανία και η Κριμαία είναι η αφορμή, όχι όμως και η αιτία. Και το σημαντικότερο, θα πρέπει οι κυβερνήσεις της Δύσης και τα ΜΜΕ, να κάνουν μια ενδελεχή κριτική ανάλυση των δραματικών γεγονότων στην Ουκρανία. Για παράδειγμα,   απέχει των δημοκρατιών αρχών και αξιών, ο δυτικός εναγκαλισμός με τους  νεοναζιστές και τα τάγματα εφόδου του Κίεβου που το επάνδρωναν,  όλοι αυτοί  να  βαφτίζονται  από τα καθεστωτικά ΜΜΕ αγωνιστές της ελευθερίας και της Δημοκρατίας και να ενθαρρύνονται στην βίαιη ανατροπή ενός  διεφθαρμένου καθεστώτος, όπως του Γιανουκόβιτς,  που όμως, είχε εκλεγεί με Δημοκρατικό τρόπο.  

     


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα