Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα μηνύματα από την εκλογική νίκη του Ερντογάν στις Δημοτικές εκλογές



του Χρήστου Α. Καπούτση

«Πηγαίνετε  στις κάλπες  για να τους δώσετε ένα μάθημα … Ας τους δώσουμε ένα οθωμανικό χαστούκι», ήταν η τελευταία δήλωση του Ισλαμιστή Πρωθυπουργού της Τουρκίας Ταγιπ Ερντογάν, προς τους πολίτες ψηφοφόρους της χώρας του.  Από το αποτέλεσμα των Δημοτικών εκλογών,  αποδεικνύεται ότι οι τούρκοι ψηφοφόροι έλαβαν υπόψη τους την προτροπή του Τ. Ερντογάν. Σε σύγκριση με τις προηγούμενες δημοτικές εκλογές του  2009,  όπου είχε λάβει   ποσοστό  38% , στις φωτεινές Δημοτικές εκλογές το Ισλαμικό  βγαίνει ενισχυμένο. Χάνει ωστόσο σε σύγκριση με τις βουλευτικές εκλογές του 2011, στις οποίες είχε πάρει 49%.
Σε εθνικό επίπεδο ο Ερντογάν και το Ισλαμικό κόμμα (ΑΚΡ) διατηρεί τις δυνάμεις του πάνω από 45%! . Επανακάμπτουν στην πολιτική σκηνή οι ακροδεξιοί Γκρίζοι Λύκοι του Κόμματος Εθνικιστικής Δράσης (ΜΗΡ), τα κέρδη του κεμαλικού Ρεπουμπλικανικού Λαϊκού Κόμματος (CHP) είναι περιορισμένα , Ενώ οι νοτιοανατολικές επαρχίες κατακτώνται από τους Κούρδους υποψηφίους.  Ωστόσο, η  σύγκριση των αποτελεσμάτων των Δημοτικών εκλογών με τις Βουλευτικές, δεν οδηγεί  σε ορθά συμπεράσματα, καθώς είναι διαφορετική η συμπεριφορά του εκλογικού σώματος.  
Στους δυο μεγάλους Δήμους στην Κωνσταντινούπολη και στην Άγκυρα, δόθηκε σκληρή μάχη και φαίνεται ότι και οι δυο Δήμοι παραμένουν σε Δημάρχους - στελέχη  του Ισλαμικού κόμματος. Ο Δήμος της Σμύρνης, όπως όλα δείχνουν,  παραμένει προπύργιο του Κεμαλικού κόμματος του CHP.
Ο Δήμος του Ντιγιαμπακίρ στην νοτιοανατολική Τουρκία, παραμένει σε Κούρδο Δήμαρχο.
Εντυπωσιακή είναι η ανάκαμψη  της εθνικιστικής ακροδεξιάς των «Γκρίζων Λύκων», που  σύμφωνα με όλες τις εκτιμήσεις κατακτούν μεγάλους δήμους της Ανατολίας, μεταξύ των οποίων τα Άδανα, η Μερσίνα, το Αρνταχάν, το Καρς και η Μαγνησία.

Ο Ερντογάν κέρδισε μια μάχη , όχι όμως και τον Πόλεμο.

Οι Δημοτικές εκλογές, χαρακτηρίστηκαν ως οι πιο κρίσιμες εκλογές των τελευταίων ετών στην Τουρκία και έγιναν  μέσα σε κλίμα έντασης εξαιτίας των συνεχών αποκαλύψεων και τα σκάνδαλα με πρωταγωνιστή τον ίδιο τον Ερντογάν.  Παρά τα σκάνδαλα διαφθοράς, τις διαμαρτυρίες για τη φίμωση του Twitter και του YouTube, αλλά και τις μαζικές διαδηλώσεις του περασμένου καλοκαιριού στο πάρκο Γκεζί της Κωνσταντινούπολης, ο Τούρκος πρωθυπουργός Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν διατηρεί την εκλογική του δύναμη στα επίπεδα του 45%, σύμφωνα με τα αποτελέσματα των δημοτικών εκλογών. Επομένως,  δεν δικαιώθηκαν όσοι πίστευαν ότι το αποτέλεσμα των Δημοτικών εκλογών στην Τουρκία, θα είναι οδυνηρό για τον πρωθυπουργό Τ. Ερντογάν και το Ισλαμικό κόμμα.   Ο Ερντογάν κατηγορεί ευθέως τον ισλαμιστή κληρικό, Φετουλάχ Γκιουλέν πρώην σύμμαχό του, ότι χρησιμοποιεί τους υποστηρικτές του στην Δικαιοσύνη και Αστυνομία για να ανατρέψει την κυβέρνηση .
Οι Τούρκοι ψηφοφόροι, είναι σαφές, ότι επιβράβευσαν το Ισλαμικό κόμμα και την Κυβέρνηση Ερντογάν, για τις επιτυχίες του στην Οικονομία, που βρίσκεται σε διαρκή αναπτυξιακή πορεία.  Αποτέλεσμα είναι η Μεσαία κοινωνική Τάξη να διευρύνεται και να ευημερεί.
Βεβαία, η εκλογική νίκη του Ισλαμικού κόμματος, δεν σημαίνει , ότι αυτόματα η εσωτερική κρίση στην Τουρκία θα εκτονωθεί.  Ο Τ. Ερντογάν κέρδισε μια σημαντική μάχη, όχι όμως και τον Πόλεμο.
Οι αντιδράσεις που έχουν προκαλέσει οι κυβερνητικές επιλογές του Τ. Ερντογάν, έχουν αναδείξει τη «βαθειά διαχωριστική γραμμή», που χωρίζει την κοσμική και δυτικότροπη Τουρκία, των επιχειρηματιών των τραπεζιτών, της νεολαίας,  με τους νεοοθωμανούς της Ισλαμικής Κυβέρνησης και τις μάζες που επηρεάζουν, ειδικά εκείνες που κατοικούν στα βάθη της Ανατολής.
Ο Τ. Ερντογάν, στην προσπάθειά του, να σταθεροποιήσει την θέση του  στην κορυφή της κοσμικής εξουσίας , αλλά και να αναγνωριστεί ως αδιαμφισβήτητος θρησκευτικός ηγέτης των σουνιτών, βρέθηκε αντιμέτωπος με την πανίσχυρη «αδελφότητα Γκιουλέν». Η εμφύλια διαμάχη για τον έλεγχο του πολιτικού Ισλάμ της Τουρκίας, έχει εξελιχτεί σε ολοκληρωτικό πόλεμο για τον έλεγχο του κράτους και των βασικών θεσμών του, όπως της Δικαιοσύνης, του Στρατού και της Αστυνομίας.
Είναι προφανές, ότι η αμερικανική διπλωματία, υποδαυλίζει την αντιπαλότητα Ερντογάν- Γκιουλέν, διότι θέλει να αποδυναμώσει την ηγετική θέση του Ερντογάν και να τον «συνετίσει», επειδή η Τουρκία , στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής, έχει μερικώς αυτονομηθεί από τις Στρατηγικές επιλογές των ΗΠΑ. Για παράδειγμα, οι επιλογές των Ερντογάν – Νταβούτογλου, στη Συρία και στο Παλαιστινιακό,  έχουν δυσαρεστήσει τον Λευκό Οίκο και το πανίσχυρο αμερικανικό-εβραϊκό λόμπυ.   Μάλιστα υπάρχουν φόβοι ότι ο Ερντογάν μπορεί να οδηγήσει την Τουρκία ακόμη και σε στρατιωτική σύγκρουση με την Συρία, εκβιάζοντας και τη συμμετοχή του ΝΑΤΟ.

Η «προβοκάτσια»
Έχει προκαλέσει δυσμενή σχόλια και διεθνείς αντιδράσεις,  η επιλογή της Ισλαμικής Κυβέρνησης της Τουρκία, να  προχωρήσει  στον αποκλεισμό της πρόσβασης στον ιστότοπο YouTube. Και αυτό γίνεται,  αφού το τουρκικό κράτος έχει αποκλείσει  την πρόσβαση στο ιστότοπο κοινωνικής δικτύωσης Twitter. Η απαγόρευση, αυτή, αδιανόητη για Δημοκρατική χώρα, δείχνει , ότι η Ισλαμική Κυβέρνηση, πιθανόν, να  έχει κάτι να κρύψει. ..
Η υπόθεση αυτή, δεν είναι αβάσιμη διότι, αναρτήθηκαν στο YouTube  αποκαλυπτικοί  διάλογοι που αφορούν το «στήσιμο» πολεμικής προβοκάτσια στη Συρία. Εξέλιξη, που θα μπορούσε να ανάψει τη φωτιά του πολέμου σε ολόκληρη τη Μέση Ανατολή.  Στα δύο επίμαχα βίντεο ακούγεται ο διάλογος μεταξύ του υπαρχηγού του Γενικού Επιτελείου των Ενόπλων Δυνάμεων, στρατηγού Γιασάρ Γκιουλέρ, του υπουργού Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, του υφυπουργού Εξωτερικών, Φεριντούν Σινιρλίογλου, και του αρχηγού της μυστικής υπηρεσίας ΜΙΤ, Χακάν Φιντάν. Αυτοί σχεδίαζαν προβοκάτσια στην Συρία, προκειμένου να προκαλέσουν στρατιωτική επέμβαση της Δύσης. Μια τουρκική εφημερίδα είχε τίτλο:  «Θα στείλω τέσσερις άνδρες να εκτοξεύσουν οκτώ ρουκέτες». Ο τίτλος αναπαράγει επακριβώς μια φράση που πρόφερε στη συνάντηση ο Χακάν Φιντάν, ο επικεφαλής της MİT —ένας από τους πιο στενούς συνεργάτες του Ερντογάν—, εξηγώντας ότι εάν χρειαστεί, θα μπορούσε να στείλει πράκτορες για να εκτοξεύσουν ρουκέτες στο τουρκικό έδαφος. Αυτό, ακούγεται να λέει η φωνή που φέρεται να ανήκει στον Φιντάν, θα μπορούσε να χρησιμεύσει ως δικαιολογία για μια τουρκική στρατιωτική επέμβαση.
 Αναρωτιέμαι, μήπως ανάλογες προβοκάτσιες σχεδιάζουν να στήσουν και σε άλλες γειτονικές χώρες, μεταξύ αυτών και την Ελλάδα; Δεδομένου ότι, η ιστορία διδάσκει ότι η Τουρκία, έχει την ικανότητα εξαγωγής της δικής της εσωτερικής πολιτικής κρίσης,  στις γειτονικές χώρες.

καίρια επισήμανση

Ο Emrullah İşler, θεολόγος και λέκτορας πολιτικών επιστημών, έγινε αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης στις 26 Δεκεμβρίου του 2013 στον τρίτο ανασχηματισμό του Ερντογάν που έγινε μετά το ξέσπασμα των σκανδάλων διαφθοράς στις 17 Δεκεμβρίου 2013 και την παραίτηση τεσσάρων υπουργών που ενεπλάκησαν. Σε μια μακροσκελή του συνέντευξη  στην φιλοκυβερνητική τουρκική εφημερίδα, Yeni Şafak, υποστηρίζει, μεταξύ άλλων ότι: «Πολλοί θα επιδιώξουν,  να ανατρέψουν την τουρκική κυβέρνηση,  προκαλώντας  βίαιες διαδηλώσεις  με επιθέσεις  στις δυνάμεις ασφαλείας , με σκοπό,  να οδηγήσουν την Τουρκία σε εμφύλιο πόλεμο».  Ο αντιπρόεδρος της τουρκικής κυβέρνησης επισήμανε ότι αν ανατραπεί ο Ταΐπ Ερντογάν, «αυτό θα σημάνει το τέλος της Τουρκίας. Η χώρα θα οδηγηθεί σε αιματηρές συγκρούσεις και όλα εκείνα τα στοιχεία που καραδοκούν για να την διαμελίσουν θα βρουν την χρυσή ευκαιρία να ξεσηκωθούν και να προκαλέσουν ένα χάος που θα οδηγήσει με μαθηματική ακρίβεια στην διάσπαση της χώρας εκατό σχεδόν χρόνια μετά την δημιουργία της Τουρκικής Δημοκρατίας.»

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα