Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αντί «μνημόσυνου» για την θλιβερή επέτειο, πρόταση κοινωνικής προσφοράς.



   του Χρήστου Α. Καπούτση

      Μία ομάδα επιόρκων και ημιπαραφρόνων στρατιωτικών, εκμεταλλεύτηκαν, την πολιτική αστάθεια, την απάθεια αρκετών  Ελλήνων πολιτών, την ανοχή κάποιων  Δικαστικών Λειτουργών και με πραξικοπηματικό  τρόπο ανέλαβαν τη Διακυβέρνηση της χώρας,  σαν σήμερα πριν 47 χρόνια, την 21η Απριλίου 1967. Το οπερετικό καθεστώς της 21ης Απριλίου, βύθισε τη  χώρα στα σκοτάδια της ανελευθερίας ,   επέβαλε ένα 7χρονο τυραννικό καθεστώς, διώξεων, βασανισμών , εκτοπίσεων και τελικά,  κατέρρευσε λόγω της προδοτικής συμπεριφοράς  του , προς τον Κυπριακό Ελληνισμό τον Ιούλιο του 1974. Ως ιστορική και οριστική καταδίκη της δράσης   των απριλιανών, θα πρέπει να εκληφθεί το γεγονός,  ότι σήμερα αποτελούν πρότυπα θαυμασμού από την ηγετική ομάδα της νεοναζιστικής πολιτικής και εγκληματικής οργάνωσης της «Χρυσής Αυγής». 
Ωστόσο, η  συνταγματική ανωμαλία του απριλιανού καθεστώτος, επέφερε, εκτός των άλλων και πλήγμα στο κύρος του Στρατεύματος.  Ειδικά στα πρώτα μεταπολιτευτικά χρόνια, οι στρατιωτικοί, είχαν απαξιωθεί στην συνείδηση των ελλήνων πολιτών.   Και αυτή η εξέλιξη αδικεί,  όχι μόνο το Δημοκρατικό φρόνημα της συντριπτικής πλειοψηφίας των στρατιωτικών, αλλά και την μεγάλη κοινωνική προσφορά των Ενόπλων μας Δυνάμεων. Ακόμη και σήμερα, δεν έχουν επουλωθεί πλήρως οι πληγές στο «σώμα» των Ελλήνων Αξιωματικών από την εκτρωματική δράση των πρωταίτιων της χούντας του 1967.
Αντί άλλης αναφοράς στη θλιβερή επέτειο της 21ης Απριλίου,  θα καταθέσουμε μια πρόταση, που θα αναδείξει (ελπίζουμε), ακόμη περισσότερο , το τεράστιο κοινωνικό έργο του Στρατεύματος. Σήμερα, υπάρχουν χιλιάδες ανασφάλιστοι συμπολίτες μας, που αντιμετωπίζουν πολύ σοβαρά καρδιολογικά προβλήματα.  Οι άνθρωποι αυτοί, δεν έχουν την δυνατότητα να νοσηλευτούν, όχι μόνο στα ιδιωτικά Θεραπευτήρια, αλλά ούτε καν στα κρατικά νοσοκομεία. Και αφήνονται  αβοήθητοι  στην … τύχη τους.  Η πρόταση μας είναι, αυτοί οι ανασφάλιστοι και άποροι συμπολίτες μας, να περιθάλπονται από την Διακλαδική Καρδιοχειρουργική Μονάδα του 401 Γ.Σ.Ν.Α.
H Διακλαδική Καρδιοχειρουργική Κλινική είναι,  διακλαδική μονάδα του Υγειονομικού που εδρεύει στο 401 ΓΣΝΑ και είναι σε λειτουργία από τον Απρίλιο του 2013.   Σκοπός της ανάπτυξης της Διακλαδικής Καρδιοχειρουργικής Κλινικής,  είναι η ολοκληρωμένη νοσηλεία περιστατικών,  που χρήζουν αντιμετώπισης σε σύγχρονο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο. Πρόκειται για πρότυπο Καρδιοχειρουργικό Κέντρο υψηλών προδιαγραφών, με ΜΗΔΕΝΙΚΉ θνησιμότητα!!
Σύμφωνα με δήλωση του Αρχίατρου Χριστόφορου ΚΩΤΟΥΛΑ Διευθυντή ΚΘΧ Κλινικής  στο 401 ΓΣΝΑ: « Η κλινική διαθέτει αποκλειστικής χρήσης χειρουργικές αίθουσες, Μονάδα Εντατικής Θεραπείας και Νοσηλευτικό Τμήμα. Το χειρουργικό της στίγμα η Κλινική το έχει ήδη δώσει, αφού έχουν εκτελεσθεί πάνω από 100 επεμβάσεις με μηδενική θνητότητα σε επεμβάσεις μπαϊπάς και βαλβίδων και στο σύνολο των προγραμματισμένων περιστατικών. Η κλινική έχει πιστοποιηθεί για την εκτέλεση επεμβάσεων τοποθέτηση διαδερμικά βαλβίδων, ως η μόνη στο χώρο των Ενόπλων Δυνάμεων. Οι εγκαταστάσεις της Διακλαδικής Καρδιοχειρουργικής Κλινικής βρίσκονται όλες στη νέα πτέρυγα του 401ΓΣΝΑ, σε χώρους που έχουν σχεδιασθεί ειδικά για το λόγο αυτό, ενώ με τη ανάπλαση του νοσηλευτικού τμήματος θα είναι η μοναδική Καρδιοχειρουργική Κλινική με τις υπηρεσίες της στο ίδιο οριζόντιο επίπεδο στη Ελλάδα και από τις λίγες στην Ευρώπη. Θα πρέπει να σημειωθεί ότι στις εγκαταστάσεις αυτές προβλέπεται και η ανάπτυξη υβριδικού χειρουργείου, ο διαγωνισμός αγοράς του οποίου έχει ολοκληρωθεί και αναμένεται να εκτελεσθεί. Το υβριδικό χειρουργείο είναι ο απόλυτα μοντέρνος τρόπος αντιμετώπισης ασθενών με καρδιακό πρόβλημα, αφού ο χώρος του χειρουργείου περιέχει και αγγειογράφο, με αποτέλεσμα την ομαλή συνεργασία καρδιοχειρουργών και καρδιολόγων, στην εκτέλεση όλων των επεμβάσεων με ελάχιστη παρέμβαση, δηλαδή με αποφυγή μεγάλων τομών, όπως για παράδειγμα στην τοποθέτηση διαδερμικών βαλβίδων ή στεντς.»
ΠΡΟΣΟΧΗ, η παραπάνω  πρόταση, κατατίθεται, όχι ως εξιλέωση για τα ανομήματα  των απριλιανών δικτατόρων, αλλά ως μια ακόμη έμπρακτη και ανιδιοτελής  προσφορά των Ενόπλων μας Δυνάμεων, προς τους πάσχοντας και ανασφάλιστους (λόγω ανεργίας) συμπολίτες μας, που ευλόγως αναμένεται , ότι θα έχει και την ανάλογη επιδοκιμασία από το κοινωνικό σύνολο. 
Αρκεί φυσικά, να το επιτρέψουν και οι «βαρώνοι» της Υγείας …



Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα