Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

ΑΝΑΛΥΣΗ Η διπλωματική παρουσία της Ελλάδας στην Ουκρανία και στο Παλαιστινιακό.


του Χρήστου Καπούτση

Είναι ασύλληπτη η ανθρωπιστική τραγωδία που εξελίσσεται στη λωρίδα της Γάζας.
Νοσοκομεία και σχολεία δεν βομβαρδίστηκαν  καθόλη  τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου πολέμου. Στη Λωρίδα της Γάζας ζήσαμε την ανείπωτη φρίκη του βομβαρδισμού από την αεροπορία του Ισραήλ, Νοσοκομείου των Παλαιστινίων,  αλλά και σχολείου του ΟΗΕ. Και τι να πεις κανείς, όταν, ο πρεσβευτής του Ισραήλ στις ΗΠΑ Ρον Ντέρμερ προτείνει το "Βραβείο Νόμπελ Ειρήνης" να δοθεί στον ισραηλινό στρατό, για την ψυχραιμία του !
Η πολιτισμένη Δύση, η γαλουχημένη με τις αρχές και αξίες του Ουμανισμού , του Διαφωτισμού και του πολιτικού πολιτισμού,      αρνείται να καταδικάσει την νέα ανθρωπιστική τραγωδία. Γιατί; 

Πέρα όμως από την ανθρωπιστική τραγωδία, υπάρχει και η πολιτική και διπλωματική διάσταση.
Οι σοβαρές κρίσεις σε Ουκρανία και Μέση Ανατολή (Λωρίδα της Γάζας, Συρία, Ιράκ), είναι αναμενόμενο,  ότι θα έχουν επιπτώσεις και στην πορεία των κρίσιμων και πιεστικών,  λόγω γεωπολιτικών αναταράξεων,   Εθνικών μας Θεμάτων (Κύπρος, Θράκη, Αιγαίο, Τουρισμός, Οικονομία, Ενέργεια).
Η γεωγραφική και γεωστρατηγική θέση της Ελλάδας (και της Κύπρου), η εγγύτητα προς τις φλεγόμενες περιοχές και τα απειλούμενα κυριαρχικά δικαιώματα και γεωοικονομικά  συμφέροντα των δυο ελληνικών κρατών (Ελλάδας και Κυπριακής Δημοκρατίας), απαιτούν διπλωματική ευελιξία και διορατικότητα.
Η Ελλάδα δεν είναι μακριά, και δεν παρακολουθεί τα δραματικά διεθνή γεγονότα από απόσταση ασφαλείας. Η Ελλάδα, είναι μέσα στη διακεκαυμένη γεωγραφική ζώνη των αιματηρών,  αλλά και κοσμογονικών εξελίξεων .

ΟΥΚΡΑΝΙΑ : Σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία, η Ελλάδα  ταυτίζεται  πλήρως με τη θέση της Ε.Ε., να στηρίξει την φιλοδυτική κυβέρνηση του Κιέβου. Η Ελληνική διπλωματία ευθυγραμμίζεται με τις επιλογές της Δυτικής Συμμαχίας (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ-ΕΕ), και στο θέμα του εμφυλίου στην Ουκρανία, αλλά και στο θέμα της κατάρριψης του επιβατικού αεροσκάφους των Μαλαισιανών αερογραμμών,  που έγινε στην εμπόλεμη περιοχή της Ανατ. Ουκρανίας.
  Γενικά, η  χωρίς όρους και προϋποθέσεις ή έστω ανταλλάγματα, υποστήριξη της Ελλάδος του φιλοδυτικού καθεστώτος του Κιέβου,  καθώς και η υποστήριξη στην πολιτική κυρώσεων από τη Δύση σε βάρος της Ρωσίας, για το θέμα της Ουκρανίας, έχει και αξιοπρόσεχτες αρνητικές πτυχές.  Το αναμενόμενο «πάγωμα» για μία ακόμη φόρα των ελληνορωσικών σχέσεων (προηγήθηκε η Κυβέρνηση Γ.Α. Παπανδρέου, που συναίνεσε στην ακύρωση της κατασκευής του αγωγού μεταφοράς του ρωσικού πετρελαίου Μπουργκάς- Αλεξανδρούπολη ), θα έχει αρνητικές επιπτώσεις για τη χώρα μας, στην διπλωματία, την ενέργεια και τον τουρισμό. Επίσης το τελευταίο διάστημα Μόσχα και Άγκυρα, βιώνουν έναν «ξαφνικό έρωτα» και προωθούν τη συνεργασία τους στον διπλωματικό, οικονομικό και στρατιωτικό τομέα, κατά τρόπο ανταγωνιστικό με την Ελλάδα.   Η διπλωματική προσέγγιση Μόσχας- Άγκυρας, προκαλεί ήδη γεωπολιτικές αναταράξεις,  που θα γίνουν άμεσα «αισθητές» και στην Ελλάδα!
ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ:    Για την τραγικά επικίνδυνη κατάσταση στη Μέση Ανατολή, ο  Αντιπρόεδρος της Κυβέρνησης και Υπουργός Εξωτερικών Ευάγγελος Βενιζέλος, μετά την ολοκλήρωση των εργασιών του Συμβουλίου Εξωτερικών Υποθέσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης, δήλωσε:  "Σε σχέση με την κατάσταση στη Μέση Ανατολή και ειδικότερα στη Γάζα, η Ελλάδα υποστηρίζει  την αιγυπτιακή ειρηνευτική πρωτοβουλία.». Ωστόσο,  αυτή η πρωτοβουλία του Προέδρου της Αιγύπτου Στρατάρχη ΑΛ-Σίσι, έχει αποτύχει,  διότι την απέρριψαν οι Παλαιστίνιοι, επειδή υιοθετεί απόλυτα τις θέσεις του Ισραήλ. Η Ελληνική διπλωματία θα έπρεπε να είχε προβλέψει την αποτυχία της αιγυπτιακής ειρηνευτικής διαδικασίας και να μην είχε εκτεθεί. Η ελληνική κυβέρνηση υποστηρίζει τις επιλογές της Κυβέρνησης του Ισραήλ στη ΓΑΖΑ, όπως άλλωστε και οι ΗΠΑ και η Ε.Ε.
Ωστόσο, η στρατηγική συνεργασία της Ελλάδας με το Ισραήλ, αλλά και η απόλυτη ευθυγράμμιση της ελληνικής διπλωματίας με την Ε.Ε. και τις ΗΠΑ, που υποστηρίζουν φιλοισραηλινές επιλογές,  καθιστούν, εκ των πραγμάτων,  προβληματικές τις σχέσεις της Ελλάδας με τον Αραβο-μουσουλμανικό κόσμο. Κυρίως, οι Παλαιστίνιοι εκφράζουν την δυσαρέσκειά τους για την φιλο-ισραηλινή πολιτική της Ελλάδας και θα πρέπει να αναμένουμε αντιδράσεις όπως, τη  στήριξη των Παλαιστινίων, ειδικά της ΧΑΜΑΣ,   αλλά και άλλων μουσουλμανικών κρατών στις θέσεις της Τουρκίας,  για την Κύπρο και τους τουρκοκύπριους.
Φυσικά, η απερίφραστη καταδίκη της γενοκτονίας που συντελείται στη Λωρίδα της Γάζας, δεν είναι κατά ανάγκην εκδήλωση αντισημιτισμού, αλλά είναι μάλλον έκφραση ανθρωπισμού.  Αντιδρά η ανθρώπινη συνείδηση, επαναστατεί η σκέψη, πληγώνεται η ευαισθησία, όταν βλέπει και αφουγκράζεται «τη σφαγή των νηπίων» στη ΓΑΖΑ, ανεξάρτητα μάλιστα , από τους λόγους, τις αιτίες και τις αφορμές, που προκάλεσαν αυτή την κραυγαλέα παράλογη  ανθρωπιστική τραγωδία.
Επίσης, το αβυσσαλέο μίσος συλλήβδην κατά των ισραηλινών και των εβραίων,  με αφορμή ή και άλλοθι,  τα απολύτως καταδικαστέα γεγονότα στη Γάζα, αυτή η συνολική καταδίκη και αποδοκιμασία  του Εβραϊκού Λαού, νομίζω ότι ξεπερνάει τα διακριτά όρια της εύλογης οργής. Και μετατρέπεται σε φυλετική μισαλλοδοξία. Εξέλιξη σαφώς ανεπίτρεπτη και  εκτός  πλαισίου δημοκρατικών και ανθρωπιστικών ιδεολογιών.
 Η καταδίκη του ρατσισμού και της μισαλλοδοξίας, πρέπει και επιβάλλεται να είναι απόλυτη. Δεν μπορεί όμως και δεν πρέπει,  να είναι επιλεκτική, διότι αυτοαναιρείται.
   
  

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα