Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Την περίοδο αυτή στην γεωγραφική περιοχή από τη Λιβύη, την Υεμένη, την Αίγυπτο, το Ισραήλ, τη Συρία, την Ιορδανία, το Ιράκ, το Ιράν, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές

Την περίοδο αυτή στην γεωγραφική περιοχή από τη Λιβύη, την Υεμένη, την Αίγυπτο, το Ισραήλ,  τη Συρία, την Ιορδανία, το Ιράκ, το Ιράν, το Κατάρ και τη Σαουδική Αραβία, συντελούνται κοσμογονικές αλλαγές και διπλωματικές πρωτοβουλίες αναλαμβάνονται από πολύ ισχυρούς παράγοντες του διεθνούς συστήματος.  Το Ιράν, είναι το κλειδί των γεωστρατηγικών εξελίξεων. Το Ιράν και οι έξι δυνάμεις (ΗΠΑ, Ρωσία, Κίνα, Γαλλία, Βρετανία και Γερμανία) διεξάγουν τώρα λεπτές διαπραγματεύσεις,  για το επίμαχο πυρηνικό πρόγραμμα της Τεχεράνης.
Ο νεοεκλεγείς Ισραηλινός Πρωθυπουργός Βενιαμιν Νατανιάχου έχει   προβάλλει  ανοιχτά τις αντιρρήσεις του για μία ενδεχόμενη συμφωνία για το πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν. Μάλιστα η απόφαση του Νετανιάχου να   συμμαχήσει με τους Ρεπουμπλικάνους πολιτικούς αντιπάλους του Προέδρου Μπ. Ομπάμα, έχει καταστήσει προβληματικές τις αμερικανο-ισραηλινές σχέσεις. Μετά την  εκλογική νίκη του, ο  Β. Νεανιάχου, εμφανίζεται πολιτικά πανίσχυρος και θα συγκροτήσει μια ακροδεξιά κυβέρνηση. Ο Νετανιάχου διαθέτει τη στήριξη —πέραν φυσικά των δικών του βουλευτών, αυτών του δεξιού κόμματος Λικούντ— των δύο εθνικιστικών κομμάτων (Εβραϊκή Εστία, Ισραέλ Μπεϊτένου) και  των δύο υπερορθόδοξων εβραϊκών κομμάτων (Σας, Ενωμένο Ψηφοδέλτιο της Τορά), κόμματα που θεωρούν το Ιράν θανάσιμη απειλή για το Ισραήλ.
Το Ισραήλ, θεωρεί ότι η ενίσχυση της ιρανικής επιρροής στο Ιράκ και την Υεμένη, αλλά και στην Συρία και τον Λίβανο, συνιστούν μείζονα απειλή για την επιβίωση του εβραϊκού έθνους. Επίσης,  η  προθυμία των ΗΠΑ να αποδεχτούν έναν νέο, διευρυμένο ρόλο για το Ιράν έχει δυσαρεστήσει έντονα την Ισραηλινή Κυβέρνηση.  Ο Β. Νετανιάχου δεν έχει αποκλείσει το ενδεχόμενο στρατιωτικής δράσης με στόχο την καταστροφή  των πυρηνικών εγκαταστάσεων  του Ιράν.  Οι σχέσεις της Ελλάδας με το  Ισραήλ  είναι αναβαθμισμένες , και έχουν υπογραφεί ισχυρές στρατιωτικές συμφωνίες. Μάλιστα, οι Πολεμικές Αεροπορίες του Ισραήλ και της Ελλάδας, έχουν πραγματοποιήσει υψηλού επιπέδου  αεροπορικές ασκήσεις. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα