APO ΣΤΑΘΗ

Παρ’ ότι στον ελληνικό Τύπο δεν αρθρογραφούν ο Μαρκ Τουαίην κι ο Εντγκαρ Αλαν Πόε, ούτε ο Αρθουρ Κόναν Ντόυλ ή ο Στίβεν Κινγκ, αφθονεί το παράδοξο. Επί παραδείγματι, ο ΔΟΛ καλεί καθημερινώς τον κ. Τσίπρα να ξεριζώσει από μέσα του τον κ. Λαφαζάνη και να γίνει άνθρωπος - δηλαδή κεντροαριστερός.Σ’ αυτήν την περίπτωση, νομίζω ότι ένας εξορκισμός θα ήταν πιο αποδοτικός. Εξελθε πνεύμα μιαρόν και σοσιαλιστικόν, έξελθε πνεύμα ακάθαρτον και λαϊκίστικον, έξελθε - για να βρει την υγειά του και ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης,
τον οποίον η σκληρότης του κόσμου τούτου καταδίκασε στην ανάγκη να κάνει ο έρμος κάθε Δευτέρα, Τετάρτη και Παρασκευή ανασχηματισμό στην κυβέρνηση και κάθε Τρίτη, Πέμπτη και Σάββατο αναδόμηση στον ΣΥΡΙΖΑ.
Εχετε ξαναδεί ποτέ αρχηγό κόμματος να υπαγορεύει (με τη συνέπεια και την επιμονή που ένας καντηλανάφτης ανάβει τα καντήλια μιας εκκλησίας) σε άλλον πρόεδρο κόμματος με ποιους να πάει (απ’ το κόμμα του) και ποιους ν’ αφήσει; Ισως να
πρόκειται για παγκόσμια πρωτοτυπία η οποία θα πρέπει να αξιοποιηθεί. Καλό θα ήταν λοιπόν ο κ. Σταύρος Θεοδωράκης να υπαγορεύει κάθε μέρα στον κ. Πρετεντέρη τι να γράφει, στη θεία μου τη Φωτούλα τι να μου μαγειρεύει, και στον κ. Σαμαρά τι να κάνει με την κυρία Μπακογιάννη.
Φοβάμαι ότι το ταλέντο του Σταύρου να λέει στους άλλους τι θα έκανε αν ήταν στη θέση τους πάει χαμένο, όσον το περιορίζει στην ενασχόλησή του με τον κ. Τσίπρα, καταντάει μονότονο. Σαν το κοριτσάκι με τα λουλούδια που επαναλαμβάνει έτσι στο ξεκούδουνο στις περιπέτειες του Λούκυ Λουκ «αυτά τα ωραία λουλούδια» ή σαν τον Ραν Ταν Πλαν που όποιον κι αν βλέπει μονολογεί (αν και με κάποια χρονοκαθυστέρηση) «κάπου τον ξέρω αυτόν τον κύριο».
Είναι εντυπωσιακό ότι η συνιστώσα Σταύρος (έτσι που το πάει, έχει γίνει δικός μας άνθρωπος) ουδέποτε έχει κάνει κριτική στον ΣΥΡΙΖΑ για την όποια υποχώρηση από την όποια θέση του (όπως, λόγου χάριν, για την προστασία της πρώτης κατοικίας), ενώ του κάνει μονίμως κριτική για την όποια αντίστασή του στις απαιτήσεις και τις υπαγορεύσεις των δανειστών. Οπερ έδει δείξαι.