Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αντίσταση και Ρήξη με αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η διαπραγμάτευση της Ελληνικής Κυβέρνησης με τους ποικιλώνυμους θεσμούς είναι αδιέξοδη, καθώς  αποδεικνύεται,  αυτή δεν έχει  ως στόχο να αντιμετωπιστεί η οικονομική κρίση και να ορθοποδήσει η  Ελλάδα , αλλά,   απαιτούν οι συνομιλητές μας,  την υποταγή και  την παράδοση της χώρας μας, και με τη συνέργεια της ντόπιας ΤΡΟΙΚΑΣ,  να γίνει η Ελλάδα χώρος πάμφθηνης εργασίας και υπερ-κερδοφόρων «επενδύσεων».
Στο σημείο που βρισκόμαστε, προέχουν, η προστασία της Αξιοπρέπειας του Ανθρώπου από τον εσμό των τοκογλύφων δανειστών  του ιερατείου των Βρυξελών και του Μονάχου, καθώς επίσης και η διατήρηση της Εθνικής Ανεξαρτησίας και της Ιδιοπροσωπίας  των Ελλήνων, μέσα στο χωνευτήρι Πολιτισμών , ιδεών, ελευθεριών και  εθνικών ιδιαιτεροτήτων- δεξιοτήτων  της «απρόσωπης» Ε.Ε. του Θεοποιημένου κέρδους των ιδιωτικών επιχειρήσεων.
Επεξηγώ ότι,  Ιδιοπροσωπία σημαίνει,  αναγνώριση τού γεγονότος ότι δεν υπάρχει ουσία ανυπόστατη και  απρόσωπη.  Ιδιοπροσωπία είναι ο ιδιαίτερος τρόπος που ζει και εκφράζεται ένας Λαός , που έχει συγκεκριμένα  χαρακτηριστικά, που συντηρεί και παραδίδει ως προϋποθέσεις της υπάρξεως του, τις  παραδόσεις του, τον πολιτισμό του,  τις ιδιαιτερότητές του, που συνυπάρχει αρμονικά  και δημιουργικά  με τον  Άλλον διότι  δεν καταδέχεται να κάνει εκπτώσεις σε θέματα Δημοκρατίας,  που δέχεται επιρροές και επιδράσεις, χωρίς  όμως να αφομοιώνεται.
Γνωρίσματα  των Ελλήνων, το φιλότιμο, η αξιοπρέπεια μέσα στη φτώχεια («η λάμπουσα πενία»),  η υπερηφάνεια για τους αγώνες του Λαού να αποτινάξει τα όποια δεσμά και να ζήσει Ελεύθερος και αυτάρκης στην υπεροχή πατρίδα του και το καύχημα
για τους απελευθερωτικούς αγώνες του Έθνους.  
Το καίριο χτύπημα που δόθηκε στον Έλληνα  και συνάμα ευρωπαίο πολίτη,  από τους ευρωπαίους εταίρους και δανειστές μας,  είναι στην ρίζα της υπάρξεώς του.   Οι «θεσμοί»  επιδιώκουν, να διασυρθεί,  να εξευτελιστεί, να πληγεί ανεπούλωτα η Αξιοπρέπεια του Έλληνα πολίτη, ως Ανθρώπου Ελεύθερου και αυτεξούσιου.
Είναι προφανές ότι, ο Άνθρωπος, που είναι άνεργος ή που αμείβεται με φιλοδωρήματα , δεν μπορεί να ανταποκριθεί στις στοιχειώδεις κοινωνικές υποχρεώσεις του. Αισθάνεται αναξιοπρεπής, ηττημένος και  παρατημένος ωθείται σταδιακά στο κοινωνικό  περιθώριο.
Είναι ακραία μορφή εξευτελισμού του Ανθρώπου,  η συμμετοχή του σε προγράμματα αστέγων  και συσσιτίων  των Δήμων και των Εκκλησιών.  Ξεπέρασαν τις 300.000 οι αιτήσεις για ένταξη στο πρόγραμμα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, ανακοίνωσε η αρμόδια  ΑΝ. Υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Αλληλεγγύης Θεανώ Φωτίου. Και όπως διευκρίνισε η ίδια, ο αριθμός αυτός αφορά μόνο περιπτώσεις ακραίας και ομολογημένης φτώχειας, διότι υπάρχουν και χιλιάδες συμπολίτες μας,  που υποφέρουν στωικά τη φτώχεια τους, αλλά  παραμένουν  ακόμη αξιοπρεπείς και δεν το ομολογούν…. Και κάποιοι από αυτούς προτιμούν να αυτοκτονήσουν, παρά να εξευτελιστούν…
Εικόνες  υπέργηρων να ψάχνουν σε κάδους απορριμμάτων μήπως και βρουν μια μισοφαγωμένη τυρόπιτα και τα  παιδιά μας να λιποθυμούν από την πείνα στα σχολεία, είναι εικόνες ντροπής  και  οικτρής αποτυχίας της οικονομίστικης  μονεταριστικής πολιτικής του ακραίου νεοφιλελευθερισμού της Γερμανοκρατούμενης Ευρώπης. Είναι μια κτηνώδης εφαρμοσμένη οικονομική πολιτική, που συσσωρεύει αμύθητα κέρδη στους τραπεζίτες και τους αεριτζήδες  τζογαδόρους του χρηματοπιστωτικού συστήματος, απομυζώντας και  εξαθλιώνοντας ανθρώπους,  εξευτελίζοντας  παράλληλα, κάθε έννοια Ανθρώπινης αξιοπρέπειας.    Η πρωτοφανής  Ανθρωπιστική κρίση που βιώνει η Ελληνική κοινωνία θα αποτελούσε  όνειδος για την Ευρωπαϊκή Ένωση   της Δημοκρατίας, του πολιτικού Πολιτισμού, του ουμανισμού, της Ευρώπης των πολιτών. Αλλά  αυτή η Ευρώπη δεν υπάρχει, έχει καταλυθεί από το τοκογλυφικό και ανθρωποκτόνο κεφάλαιο.
Αντίσταση και Ρήξη με αυτή την Ευρωπαϊκή Ένωση,  είναι  μονόδρομος.
Φυσικά, το καίριο ερώτημα είναι αν μπορεί η Κυβέρνηση να διαχειριστεί, πολιτικά και κοινωνικά, την επιλογήν  της ρήξης με την Ε.Ε., που μπορεί να σημάνει και την έξοδο της  χώρας από το ΕΥΡΩ, την Ευρωζώνη και πιθανόν από την Ε.Ε.;  Το ανατριχιαστικό σενάριο,  που διακινεί το κόμμα «ΠΟΤΑΜΙ», ότι συμφωνία Κυβέρνησης – «Θεσμών», μπορεί να περάσει από τη Βουλή, ακόμη και χωρίς τις ψήφους των Βουλευτών που ανήκουν  στην ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΠΛΑΤΦΟΡΜΑ του ΣΥΡΙΖΑ, θα πρέπει να λοιδορηθεί και να απαξιωθεί , από κάθε Κυβερνητικό ή κομματικό  στέλεχος και οπαδό του ΣΥΡΙΖΑ.
  Ίσως, η λύση να είναι η προσφυγή στις κάλπες, υπό την προϋπόθεση όμως,  ότι η Κυβέρνηση , θα πει ΟΛΗ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ στο Λαό.  Την ωμή ΑΛΗΘΕΙΑ χωρίς παρηγορητικά ψιμύθια. Η Αριστερή ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ με τη σύμπραξη του αντιμνημονιακού κόμματος των ΑΝΕΛ, δεν θα πρέπει επ’ ουδενί, να γίνει λαομίσητη, προκειμένου να διατηρήσει την Εξουσία, όπως σχεδιάζει και απαιτεί,  ο σοφός κατά Βαρουφάκη, Β. Σόιμπλε.

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα