Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η Ε.Ε. αποφάσισε να στρατιωτικοποιήσει την διακίνηση των παράνομων μεταναστών.


άρθρο Του Χρήστου Καπούτση


·        Η Τουρκία αρνείται να ανταποκριθεί στις υποχρεώσεις της.

  Οι προθέσεις,  σε επίπεδο ηγετών της Ευρωπαϊκής Ένωσης να αναχαιτιστεί  ο όγκος των ανεξέλεγκτων μεταναστευτικών ροών , ακόμη και με την αξιοποίηση στρατιωτικών μέσων, έχει εμφανείς αδυναμίες, που δείχνουν όμως τον πανικό και την απόγνωση των Βρυξελών. Το μεταναστευτικό ή προσφυγικό πρόβλημα, εξελίσσεται με μείζον πρόβλημα για την Ευρώπη, που έχει δημιουργηθεί από πολλές αιτίες, οφείλεται όμως και στην ανυπαρξία Κοινής Ευρωπαϊκής πολιτικής και Πολιτικής Ασφάλειας και Άμυνας της Ε.Ε. Η προβλεψιμότητα, η διορατικότητα, η ευελιξία, η αξιολόγηση των  μακροπρόθεσμων  συνεπειών, ο διάλογος και ενίοτε ο επωφελής συμβιβασμός, είναι οι «αρετές» της Διπλωματίας, που απουσιάζουν παντελώς από την Ευρωπαϊκή Ένωση, αφού δεν έχει κατορθώσει να μπει στη φάση της Πολιτικής ολοκλήρωσης και να μετεξελιχθεί σε πολιτική οντότητα με ενιαία οικονομική και νομισματική πολιτική, με ευρωπαϊκή εξωτερική πολιτική και  να αποκτήσει Ευρωστρατό και Ευρωπαϊκή Αστυνομία. 
Αν η Ε.Ε. είχε   ανεξάρτητη Εξωτερική πολιτική, πιθανόν, δεν θα συνέπραττε, στις στρατιωτικές επεμβάσεις της Δύσης (ΗΠΑ- ΝΑΤΟ- Βρετανία- Γαλλία)  σε διάφορες χώρες, από τις οποίες σήμερα προέρχεται ο κύριος  όγκος των μεταναστών,  που κατευθύνονται στην Ευρώπη.  Οι πολυεθνικές στρατιωτικές επιχειρήσεις στο  Αφγανιστάν, στο Ιράκ, στη Συρία, στη Λιβύη, στη Παλαιστίνη, είχαν ως αποτέλεσμα (παράπλευρη απώλεια) να «φτηνύνει» πάρα πολύ η ανθρωπινή ζωή σε αυτές τις χώρες.  Ποιος μπορεί να κατηγορήσει τον οικογενειάρχη που παίρνει τα παιδιά του και φεύγει από τις εμπόλεμες ζώνες;
Και κυρίως, η αντιμετώπιση της ανθρώπινης δυστυχίας με στρατιωτικά μέσα συνιστά άραγε λύση στο μεταναστευτικό;
Ένα μόνο από τα πολλά  ερωτήματα είναι και το εξής: Πως σχεδιάζουν οι Ευρωπαίοι ηγέτες να αξιοποιήσουν,   το Πολεμικό Ναυτικό της Ελλάδας, της Ιταλίας και  της Γαλλίας; Με ποιο τρόπο τα Πολεμικά πλοία, θα εμποδίζουν τα πλοιάρια των απελπισμών μεταναστών να προσεγγίσουν τις ευρωπαϊκές ακτές της Μεσογείου; Θα βυθίζουν τα πλοιάρια που τους μεταφέρουν; Φυσικά και μπορούν, αλλά αυτή η προοπτική αποτελεί λύση, ή δημιουργία πρόσθετων και πιο σοβαρών προβλημάτων;
 Το αμερικανικό think tank Stratfor  σε εμπεριστατωμένη ανάλυσή του επισημαίνει την  αναποτελεσματικότητα των ναυτικών επιχειρήσεων κατά της μετανάστευσης. Και μάλιστα προειδοποίησε τους Ευρωπαίους ότι, διαπράττουν σοβαρό  λάθος  να συγκρίνουν τη σχετική επιτυχία που είχαν οι περιπολίες ναυτικών δυνάμεων της Ε.Ε. κατά της πειρατείας στον κόλπο του Άντεν,  με την ανάσχεση του κύματος των μεταναστών.

Η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε (14 Σεπτεμβρίου),  τη χρήση στρατιωτικής βίας εναντίον των διακινητών προσφύγων και μεταναστών  στη Μεσόγειο.
Τα ευρωπαϊκά πολεμικά πλοία θα μπορούν να εκτελούν νηοψίες, να προχωρούν σε κατασχέσεις, να ζητούν αλλαγή πορείας ή ακόμη και να καταστρέφουν πλοία,  που είναι ύποπτα ότι χρησιμοποιούνται από διακινητές μεταναστών ή προσφύγων.  Για αυτή την αποστολή , η ευρωπαϊκή Δύναμη EU Navfor Med που αποτελείται από τέσσερα πλοία και χίλιους άνδρες, θα ενισχυθεί με άλλα εφτά πολεμικά πλοία και 2.500 άνδρες. Θα   περιπολεί  τα διεθνή χωρικά ύδατα της Μεσογείου, θα παρακολουθεί  τα εγκληματικά δίκτυα,  που κάθε μέρα στέλνουν πλοιάρια γεμάτα πρόσφυγες και μετανάστες προς την Ιταλία από τις ακτές της Λιβύης.
Επί του παρόντος , δεν  υπάρχει πρόβλεψη, η Ευρωπαϊκή Ναυτική Δύναμη, να πραγματοποιεί νηοψίες στο Αιγαίο και να χρησιμοποιεί στρατιωτική βία, εφόσον χρειαστεί, εναντίον των Τούρκων ή άλλων διακινητών προσφύγων από τα παράλια της Μικράς Ασίας προς τα Ελληνικά νησιά. Γιατί;
Το σημαντικότερο είναι ότι η Ε.Ε., ανέχεται την Τουρκία, να μην εφαρμόζει τη συμφωνία επανεισδοχής μεταναστών,  που παρανόμως εισέρχονται στην Ελληνική Επικράτεια και όχι προσφύγων διότι:
«Οι πρόσφυγες είναι μετανάστες που αναγκάζονται να εγκαταλείψουν την χώρα προκειμένου να διαφύγουν τον κίνδυνο που αντιμετωπίζουν στη χώρα που ζουν. Από τη στιγμή που ένας μετανάστης αιτείται άσυλο δεν μπορεί να απελαθεί από τη χώρα».  (Δουβλίνο - Πολιτικό άσυλο).
Η Τουρκική Κυβέρνηση στις 16.12.2013 υπέγραψε με την Ε.Ε., τη
Συμφωνίας Επανεισδοχής ΕΕ-Τουρκίας, κατόπιν ελληνικής επιμονής.  Είχε προηγηθεί η υπογραφεί της εφαρμογή του Ελληνο-Τουρκικού Πρωτοκόλλου Επανεισδοχής για την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης, (Αθήνα  8.11.2011), με στόχο η Τουρκία να εκπληρώσει επιτέλους  τις  υποχρεώσεις που έχει αναλάβει με το ελληνοτουρκικό πρωτόκολλο επανεισδοχής του 2001. Με βάση αυτές τις συμφωνίες, ( Τουρκίας- Ε.Ε. και Τουρκίας- Ελλάδας), η Τουρκία  είναι υποχρεωμένη να δέχεται στο έδαφός της όλους τους μετανάστες , που αποδεδειγμένα μπήκαν παράνομα στην Ελλάδα, από την Τουρκία.  

Πόσο συνεπής είναι η Τουρκία στις ανωτέρω συμφωνίες, αποδεικνύεται από επίσημα στοιχεία που κατέθεσε στη Βουλή το Ελληνικό Υπουργείο Εξωτερικών.  Σύμφωνα με τα στοιχεία αυτά: «Από την έναρξη ισχύος του Πρωτοκόλλου (Απρίλιος 2002) μέχρι και τον Ιανουάριο 2015 (περίπου 13 χρόνια), έχουν υποβληθεί στην Τουρκία 6.393 αιτήματα για επανεισδοχή 137.722 παράτυπων μεταναστών, εκ των οποίων οι τουρκικές Αρχές δέχθηκαν την επανεισδοχή 13.314 και παρέλαβαν τελικά μόνο 3.838.  Δεν τηρείται ούτε καν η δέσμευση της τουρκικής πλευράς για αποδοχή 1.000 αιτημάτων επανεισδοχής ετησίως.»
Φυσικά η συμπεριφορά της Τουρκίας είναι γνωστή στην Ε.Ε., αλλά είναι άγνωστες ακόμη οι αντιδράσεις της,  στην τουρκική ασυνέπεια.






Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα