Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Οι διπλωματικές «αστοχίες» του Πρωθυπουργού Αλέξη Τσίπρα

Άρθρο του Χρήστου Καπούτση


Όταν η απειρία Κυβερνητικών στελεχών και κατά μείζονα λόγο του πρωθυπουργού,  συνδυάζεται με την γνωστική ανεπάρκεια και το θέμα είναι η Εξωτερική πολιτική της χώρας (διεθνείς σχέσεις, Άμυνα), τότε,  τα  αποτελέσματα των επιλογών της Κυβέρνησης, είναι πολύ πιθανόν να τοποθετηθούν  στην αξιολογική κλίμακα  από οδυνηρά μέχρι κωμικοτραγικά. 
Διανύουμε την εποχή της  διπλωματίας των social media και  της τηλεοπτικής εικόνας, που αποδεικνύεται πολύ πιο αποτελεσματική από την δαπανηρή διπλωματία των κανονιοφόρων. Ένα post ή ακόμη και ένα tweet μπορεί και να κάνει τη δύσκολη ή και την «βρώμικη» δουλειά. Και ακόμη μια δήλωση, στις τηλεοπτικές κάμερες, μπορεί να ακυρώσει  ή  αντίθετα να ενισχύσει πολύμοχθες διπλωματικές πρωτοβουλίες και δραστηριότητες. Η σύγχρονη διπλωματική πρακτική είναι ιδιαιτέρως απαιτητική και  είναι αποτελεσματική μόνο για εκείνους , που γνωρίζουν σε βάθος και με κάθε λεπτομέρεια τα διεθνή πολιτικο-διπλωματικά προβληματικά. Με μια κουβέντα , η σύγχρονη διπλωματία δεν είναι για «ερασιτέχνες» …
Παράδειγμα οι πρόσφατες μόνο διπλωματικές «αστοχίες» του Πρωθυπουργού Α. Τσίπρα .
1.      Προκλήθηκε διπλωματικό επεισόδιο,  μετά την ανάρτηση (και κυρίως την απόσυρση) δηλώσεων του Αλέξη Τσίπρα με αποδέκτη τον Τούρκο πρωθυπουργό στο Twitter. "Ευτυχώς οι πιλότοι μας δεν είναι τόσο νευρικοί όσοι οι δικοί σας απέναντι στους Ρώσους» έγραψε ο Πρωθυπουργός, για να εισπράξει την απάντηση από τον Α. Νταβούτογλου: «Τα σχόλια για τους πιλότους από τον Αλέξη Τσίπρα δεν συνάδουν με το πνεύμα της ημέρας».  Και αμέσως μετά, ο Α. Τσίπρα, διαπράττει  μέγα διπλωματικό λάθος και αποσύρει το σχόλιο. Η απόσυρση του σχολίου, δείχνει ένα φοβισμένο και «μετανοιωμένο» Έλληνα Πρωθυπουργό.  (Θυμίζει το παιδάκι που κάποιος μεγαλύτερός του το μάλωσε για μια αταξία, και μετά κάθισε φρόνιμος στη γωνιά του). Όμως,  αντί  να αποσύρει το σχόλιό του, μετά την απάντηση του Πρωθυπουργού της Τουρκίας,  θα έπρεπε ο Α. Τσίπρας, να θυμίσει στον Α. Νταβούτογλου ότι Τούρκος πιλότος προκάλεσε ατύχημα στο οποίο βρήκε τραγικό θάνατο  ο Έλληνας πιλότος  Κώστα Ηλιάκης,  ρίχνοντας πάνω στο F-16 του το δικό του αεροσκάφος  και μάλιστα κοντά στην Κάρπαθο, δηλαδή εντός του Ελληνικού εναέριου χώρου!
2.     Μετά την κατάρριψη του Ρωσικού  βομβαρδιστικού  αεροσκάφους ΣΟΥΧΟΙ-24 από τουρκικά μαχητικά, επικράτησε ένα απίστευτο αλαλούμ, από ελληνικής πλευράς, ακριβώς διότι, ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρα, δεν είχε τις απαιτούμενες γνώσεις και την εμπειρία, να διαμορφώσει την Ελληνική πολιτικο-διπλωματική άποψη και να την  επιβάλει στους συναρμόδιους υπουργούς Εξωτερικών και Εθνικής Άμυνας. Με  αποτέλεσμα,   ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς να εκφράζει την συμπαράστασή του στον Τούρκο ομόλογό για την κατάρριψη του ρωσικού αεροσκάφους επειδή παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας και αμέσως μετά,  να επικοινωνεί με τον Υπουργό Εξωτερικών της Ρωσίας στον οποίο κατήγγειλε ως εγκληματική τη συμπεριφορά της Τουρκίας ,  διαμαρτυρόμενος  μάλιστα για τις παραβιάσεις των τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών  στο Αιγαίο! Στη συνέχεια τη σκυτάλη πήρε ο ΥΠΕΘΑ Π. Καμμένος, που με δηλώσεις του στήριξε  τη θέση της Ρωσίας, επισημαίνοντας  ότι το ρωσικό μαχητικό δεν παραβίασε το εναέριο χώρο της Τουρκίας, άρα κακώς το κατέρριψαν οι Τούρκοι, παρότι την προηγουμένη μέρα, η Ελλάδα στην έκτακτη Συνεδρίαση της Επιτροπής Μονίμων Αντιπροσώπων του ΝΑΤΟ, συμφώνησε με την τουρκική εκδοχή την οποία υιοθέτησε ομόφωνα το ΝΑΤΟ, ότι δηλαδή, το ρωσικό μαχητικό παραβίασε τον εναέριο χώρο της Τουρκίας και επομένως, καλώς καταρρίφθηκε από τα τουρκικά μαχητικά! Και το καλύτερο, τη μέρα που το ΝΑΤΟ και προφανώς και η Ελλάδα, υποστήριζαν  την Τουρκία, που κατέρριψε το ρωσικό αεροσκάφος, επειδή παραβίασε τον τουρκικό εναέριο χώρο, την ίδια μέρα, καμιά δεκαριά τούρκικα μαχητικά αεροσκάφη,   όχι μόνο παραβίασαν τον ελληνικό εναέριο χώρο, αλλά έκαναν και υπερπτήσεις πάνω από ελληνικά νησιά, χωρίς συνέπειες! Επιπροσθέτως, ακόμη «αναζητείται»  δήλωση του Α. Τσίπρα, για την κατάρριψη του ρωσικού βομβαρδιστικού.
3.     Ο πρωθυπουργός Α. Τσίπρας πραγματοποιεί επίσημη επίσκεψη στην Άγκυρα και στην κοινή συνέντευξη τύπου , ακούει τον Πρωθυπουργό της Τουρκίας να λέει:  «Δεν θα πρέπει να κάνουμε παραβιάσεις ένθεν και ένθεν στο Αιγαίο». Ο Αχμέτ Νταβούτογλου, υποστήριξε  ενώπιον του Έλληνα πρωθυπουργού,  ότι και τα ελληνικά μαχητικά αεροσκάφη παραβιάζουν τον τουρκικό εναέριο χώρο!  Ο Α. Τσίπρας προτίμησε να απαντήσει με τη «σιωπή» του, αντί να διαψεύσει τους, έτσι και αλλιώς,  αβάσιμους και παραπλανητικούς ισχυρισμούς του Α. Νταβούτογλου. Όμως,  με το να μην απαντήσει ο Α. Τσίπρας, στην διπλωματική γλώσσα αυτό ερμηνεύεται, ως έμμεση αποδοχή των ισχυρισμών Νταβούτογλου!
4.     Κατά την κοινή  συνέντευξη Τύπου των  Πρωθυπουργών της Ελλάδας και της Τουρκίας,  στην Άγκυρα , ο Α. Τσίπρας είπε ότι η Ελλάδα είναι  θετική  για την έναρξη της συζήτησης των κεφαλαίων, που αφορούν την πορεία ένταξης της Τουρκίας στην Ε.Ε.. Όμως , δεν έκανε την παραμικρή αναφορά ο Α. Τσίπρας στην αναγκαία προϋπόθεση της  αποχώρησης του Τουρκικού στρατού κατοχής από την Κύπρο, ούτε για την αναγκαία  αναγνώρισης της κρατικής οντότητας  της Κυπριακής Δημοκρατίας από την Τουρκία, γεγονός που προκάλεσε την εύλογη δυσφορία της Κυπριακής Δημοκρατίας, μέχρι και του Νίκου Αναστασιάδη!
5.     Κατά την επίσημη επίσκεψή του στο Ισραήλ, ο Πρωθυπουργός Α. Τσίπρας, διέπραξε ένα ακόμη διπλωματικό ατόπημα. Αναγνώρισε την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα του Ισραήλ!  Όπως προκύπτει και από το αποκλειστικό φωτογραφικό ντοκουμέντο που δημοσίευσε  το  ισραηλινό ειδησεογραφικό δίκτυο  www.i24news.tv, ο Έλληνας πρωθυπουργός υπέγραψε το βιβλίο επισκεπτών μετά τη συνάντησή του με τον Ισραηλινό Πρόεδρο Reuven Rivlin, ως εξής: "With great honor to be in your historic capital and to meet your excellencies." Δηλαδή: "Είναι μεγάλη μου τιμή να βρίσκομαι στην ιστορική σας πρωτεύουσα και να συναντάω τις εξοχότητές σας" . Αναγνώρισε, δηλαδή, την Ιερουσαλήμ ως πρωτεύουσα και μάλιστα ιστορική του Ισραήλ, όταν  καμία ευρωπαϊκή χώρα , αλλά ούτε και οι ΗΠΑ,  έχουν αναγνωρίσει την Ιερουσαλήμ,  ως πρωτεύουσα του Ισραήλ και γι’ αυτό άλλωστε, όλες οι ξένες πρεσβείες βρίσκονται στο Τελ Αβίβ!
Κοντολογίς, είναι εμφανές ότι η Ελλάδα στερείται μακρόχρονης και υπεύθυνης Εθνικής Στρατηγικής, που είναι η συνιστάμενη της εξωτερικής και της αμυντικής πολιτικής, ώστε να αποφεύγονται τέτοιου επιπέδου Πρωθυπουργικές «αστοχίες». Και αυτή η έλλειψη καθίσταται πλέον εξαιρετικά επιβλαβής για τα Εθνικά μας συμφέροντα, καθόσουν, στην ευρύτερη γεωγραφική γειτονιά μας είναι σε εξέλιξη κοσμογονικές γεωπολιτικές και γεωστρατηγικές εξελίξεις. Η Ελλάδα απροστάτευτη και χειραγωγούμενη διπλωματικά, άλλοτε ως «κολαούζος» των Στρατηγικών σχεδίων των ΗΠΑ και άλλοτε  ως αποικία χρέους των τοκογλύφων των Βρυξελλών,   παραπαίει  και η Κυβέρνηση Τσίπρα, βυθίζεται στην διεθνή ανυποληψία.   Θα αποτελέσει ευχάριστη έκπληξη, αν η Ελλάδα με την σημερινή πολιτική ηγεσία (Κυβέρνηση και αντιπολίτευση), δεν εξελιχτεί σε «δορυφόρο» της Τουρκίας, όπως εμφανώς πλέον προωθεί η Γερμανία και ο «φιλέλληνας» Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ …  

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα