Η στρατιωτικοποίηση του πολιτικού προβλήματος (ΣΥΡΙΑ- ΚΟΥΡΔΟΙ – ISIS)

Ανάλυση του Χρήστου Καπούτση

Μετά την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού από την Τουρκία, υπήρξαν εκατέρωθεν δηλώσεις, με την  Τουρκία  να ξεκαθαρίζει  πως «έχουμε δικαίωμα να υπερασπιστούμε τα σύνορα μας», ενώ ο πρόεδρος της Ρωσίας Βλαντιμίρ Πούτιν προειδοποίησε πως «θα υπάρξουν σοβαρές συνέπειες».  Μία πρώτη αντίδραση της Ρωσίας, ήταν να εφοδιάσει με 10 τόνους στρατιωτικό υλικό (!) του Κούρδους  του «Κόμματος της Δημοκρατικής Ένωσης» (PYD) σε περιοχή της επαρχίας του Χαλεπίου της Συρίας.  Όπως είναι γνωστό, οι Κούρδοι της Συρίας συνεργάζονται στενά με τους Κούρδους της Τουρκίας του ΡΚΚ, που δίνουν καθημερινές μάχες με τις δυνάμεις της τουρκικής στρατοχωροφυλακής στην νοτιοανατολική  Τουρκία. 

Η επιδεικνυόμενη αδιαλλαξία των ηγετών Β. Πούτιν  και Τ. Ερντογάν, σχετίζεται και με τις στρατιωτικές ικανότητες των δύο χώρων, αλλά και με τις στρατιωτικές συμμαχίες στις οποίες  μετέχουν (ΗΠΑ-ΝΑΤΟ- ΤΟΥΡΚΙΑ- ΚΑΤΑΡ) ή που θα συγκροτήσουν (Ρωσία – Ιράν- Συρία)

Η Τουρκία διαθέτει ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις. Αιχμή της τουρκικής στρατιωτικής ισχύος είναι η  πολεμική της αεροπορία. Η Τουρκική Αεροπορία  διαθέτει περίπου 300 αμερικανικής κατασκευής μαχητικά πολλαπλών ρόλων όπως  τα F-16 (είναι αυτό που χτύπησε το ρωσικό), που θεωρούνται από τα πιο σύγχρονα παγκοσμίως.  Επίσης η Τουρκία διαθέτει μεγάλο αριθμό ελικοπτέρων, μεταξύ αυτών και τα ελικόπτερα Black Hawk, τα ίδια  που χρησιμοποιεί  και ο στρατός των ΗΠΑ. Οι  Τούρκοι διαθέτουν  το  αμερικανικό πυραυλικό σύστημα MGM-140, το οποίο έχει την ικανότητα να χτυπάει στόχους που βρίσκονται σε απόσταση 100 μιλίων.

  Επιπλέον ο τουρκικός στόλος διαθέτει 13 γερμανικής κατασκευής υποβρύχια Τύπου 209. Κάθε ένα από αυτά είναι εξοπλισμένο με 14 τορπίλες και πυραύλους . Και ακόμη Κορβέτες με σύγχρονο οπλισμό , έτσι ώστε   η Τουρκία να παραμένει μια υπολογίσιμη δύναμη και στη θάλασσα.

Η  Ρωσία,  διαθέτει ένα τεράστιο πυρηνικό και συμβατικό οπλοστάσιο,

ώστε δικαίως να θεωρείται Παγκόσμια στρατιωτική Υπερδύναμη. Μικρό μόνο  μέρος του ρωσικού οπλοστασίου, αλλά όμως σύγχρονης στρατιωτικής  τεχνολογίας,  έχει μεταφερθεί από τη Ρωσία  στην Ανατολική Μεσόγειο και  τη Συρία.

Στη στρατιωτική βάση της Λατάκεια της Συρίας,  φιλοξενούνται μοίρες μαχητικών αεροσκαφών Su-27SM και Su-30Μ , όπως και Su-34 και Su-24 βομβαρδιστικά της Ρωσικής Πολεμικής Αεροπορίας, τα οποία διεξάγουν τις αεροπορικές επιδρομές κατά του Ισλαμικού Κράτους. Τα τελευταίας γενιάς μαχητικά αεροσκάφη, SU-34 και 35, θεωρούνται υψηλής αεροναυπηγικής τεχνολογίας και  διαθέτουν εκπληκτικές επιχειρησιακές  δυνατότητες διείσδυσης και προσβολής κάθε στόχου , επίγειου ή εναέριου,  ενώ είναι αποτελεσματικά και εναντίον πλοίων επιφανείας.  Επίσης , σε διάφορες βάσεις της Συρίας βρίσκεται  μεγάλος αριθμός ρωσικών  μαχητικών ελικοπτέρων.  Η αεροπορική βάση  της Λατάκειας προστατεύεται από σύγχρονα συστήματα αεράμυνας και ραντάρ, μεταξύ αυτών και το «υπερόπλο» S-400.  Το S-400 είναι το πιο προηγμένο σύστημα αντιαεροπορικής άμυνας της Ρωσίας.  Τα συστήματα S-400 χρησιμοποιούνται για την ενίσχυση της αεράμυνας με μεγάλου και μέσου βεληνεκούς πυραύλους που μπορούν να χτυπήσουν εναέριους στόχους έως και 400 χιλιόμετρα μακριά. Το S-400 είναι σε θέση να χτυπήσει αεροσκάφη, καθώς και βαλλιστικούς πυραύλους , αλλά και πυραύλους Κρουζ.

Επίσης ισχυρή είναι η ρωσική ναυτική   δύναμη που πλέει στην Ανατολική Μεσόγειο. Αποτελείται  από το πυραυλοφόρο καταδρομικό Moskva, τη φρεγάτα Ladny, τη φρεγάτα Pytlivy,  το αντιτορπιλικό Smetlivy  και ένα υπερσύγχρονο πλοίο συλλογής πληροφοριών και Ηλεκτρονικού πολέμου. Το Moskva, κλάσης Slava - η ναυαρχίδα του ρωσικού στόλου της Μαύρης Θάλασσας-  είναι ικανό και για αντιαεροπορική άμυνα περιοχής, καθώς είναι εξοπλισμένο με το  προηγμένο αντιαεροπορικό  σύστημα S-300.  Τα πλοία του ρωσικού στόλου βρίσκουν ασφαλές αγκυροβόλιο σε  λιμένες της Συρίας,  όπως της Λαττάκιας και της Ταρτούς. Ο στόχος της Ρωσίας είναι να καταγράψει  ισχυρή στρατιωτική παρουσία στην Ανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή.  Να εξουδετερώσει τις ασύμμετρες απειλές (τρομοκρατία, Τζιχαντιστές) και να στηρίξει το  καθεστώς Assad, ώστε να επιβιώσει πολιτικά. Και ακόμη, η Ρωσική πολιτική, έχει ως στόχο, να αναβαθμίσει τις σχέσεις συνεργασίας, με τους σιιτικούς κρατικούς και μη κρατικούς δρώντες της Μέσης Ανατολής (αλαουιτικό συριακό καθεστώς, Hezbollah, σιιτική κεντρική κυβέρνηση της Βαγδάτης και Ιράν), συμπεριλαμβανομένης και της Αιγύπτου. Μάλιστα έκλεισε η συμφωνία των δυο πρόεδρων Β. Πούτιν και Αλ –Σίσι και η Αίγυπτος θα αποκτήσει σύντομα  ρωσικά αντιαεροπορικά συστήματα, πιθανόν και S-400. Και  ακόμη, στο πλαίσιο ενίσχυσης του καθεστώτος Ασαντ, η Ρωσία θα παραχωρήσει στη Συρία, αριθμό σύγχρονων μαχητικών αεροσκαφών Σουχόι 34 , αλλά και 4 υποβρύχια.

 Επισημαίνουμε και την κλιμακούμενη  συμμετοχή της Ελλάδας, επειδή ήδη στο Αιγαίο είχαμε το πρώτο ρωσοτουρκικό  ναυτικό επεισόδιο και διότι,  για κάθε Νατοϊκή ή αμερικανική επιχείρηση στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου, είναι απαραίτητες,  η  αεροναυτική βάση της Σούδας και οι  αεροπορικές βάσεις της  Καλαμάτας και του Αράξου, που προσφάτως  αναβαθμίστηκαν επιχειρησιακά.  Οι δηλώσεις Κυβερνητικών στελεχών (Π. Καμμένου, Ν. Κοτζιά, Δ. Βίτσα) ότι η Ελλάδα δεν θα έχει συμμετοχή , είτε έμμεση , είτε άμεση, σε πολυεθνικές στρατιωτικές επιχειρήσεις,  είναι περιορισμένης πολιτικής ευθύνης, παρότι οι προθέσεις είναι «αγαθές», αλλά δυστυχώς για όλους μας, «άλλοι» αποφασίζουν!