Τα χρυσοφόρα κυκλώματα των δουλεμπόρων η βασική αιτία του «άλυτου» προσφυγικού/ μεταναστευτικού προβλήματος

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Αν ο πόλεμος και οι εμφύλιες συρράξεις στη Μέση Ανατολή και στις αφρικανικές ακτές της Μεσογείου είναι η πρωτογενής  αιτία του μεταναστευτικού/προσφυγικού προβλήματος, εξίσου σημαντική είναι και η δευτερογενής αιτία του ιδίου  προβλήματος, που  είναι το χρυσοφόρο κύκλωμα των διακινητών- δουλεμπόρων.  Μόνο οι τούρκοι διακινητές «τζιράρουν» 6-9 δισεκατομμύρια ευρώ! Όμως διακινητές – δουλέμποροι , μετέχουν σε οργανωμένα (και «εντοπισμένα» από τις μυστικές υπηρεσίες πληροφοριών  των ΗΠΑ, της Βρετανίας, της Γαλλίας και του Ισραήλ), κυκλώματα στη Συρία, στο Ιράκ, στο Αφγανιστάν, στο Πακιστάν, στο Λίβανο, στην Αίγυπτο, στο Μαρόκο, στην Υεμένη, στο Κονγκό  και στη Λιβύη. Δουλέμποροι,  που εκμεταλλευόμενοι την ανθρώπινη δυστυχία,  αποκομίζουν τεράστια κέρδη. Τα κυκλώματα αυτά είναι πανίσχυρα και  έχουν σχέσεις «αμοιβαιότητας» με τις  αρχές ασφαλείας των κρατών όπου δραστηριοποιούνται, γι’ αυτό παρότι εύκολα εντοπίζονται , δεν εξουδετερώνονται.

Οι δηλώσεις πολιτικών ηγετών  της Ε.Ε., καθώς επίσης και οι προβλέψεις σε διεθνείς συμφωνίες, όπως της Ε.Ε. με την Τουρκία, περί εξουδετέρωσης του κυκλώματος των διακινητών,  αποδεικνύονται ότι δεν έχουν κανένα ουσιαστικό αποτέλεσμα.

Τα διεθνή κυκλώματα  των δουλεμπόρων – διακινητών, όχι μόνο δεν εξουδετερώνονται,  αλλά  αναβαθμίζονται ,  εκσυγχρονίζονται  και γίνονται επικερδέστερα.  Μάλιστα ,  υποδαυλίζουν, όπου μπορούν και τις στρατιωτικές συγκρούσεις, προκειμένου να αυξήσουν την «πελατεία τους». Μεθοδολογικά τώρα, οι δουλέμποροι, ενημερώνουν,  από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή με άλλους τρόπους, τα υποψήφια θύματά τους, που είναι απελπισμένοι και φοβισμένοι άνθρωποι στις εμπόλεμες περιοχές, για τα «νέα» ελκυστικά πακέτα  που προσφέρουν, βέβαια και λίγο ακριβότερα (3-5 χιλιάδες ευρώ το άτομο), προκείμενου να μετακινηθούν με ασφάλεια, όπως τους υπόσχονται,  σε όποια ευρωπαϊκή χώρα επιθυμούν.

Τα κλείσιμο της Βαλκανικής οδού, όχι μόνο δεν περιόρισε τη δράση των διακινητών, αλλά έχουν βρει άλλες εναλλακτικές  οδούς μεταφοράς προσφύγων και μεταναστών. Ως «ασφαλέστερη» οδός μεταφοράς  προσφυγών θεωρείται, από τους δουλεμπόρους , ότι  είναι  η θάλασσα της Μεσογείου.  Η αρμάδα του ΝΑΤΟ στο Αιγαίο, η αντίστοιχη ναυτική δύναμη της Ε.Ε. που περιπολεί στα  νότια της  Ιταλίας και η  ΦΡΟΝΤΕΧ, δεν έχουν κατορθώσει να εξουδετερώσουν τα  κυκλώματα των διακινητών και να περιορίζουν τις ροές προσφύγων προς την Ευρώπη.  Όπως εξήγησε στο «Π» ανώτατος αξιωματικός του Πολεμικού Ναυτικού, είναι σχεδόν αδύνατο οι ναυτικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ και της Ε.Ε., να «σφραγίσουν» το σύνολο των θαλασσίων οδών προς τις ακτές του ευρωπαϊκού νότου (Ελλάδα, Κύπρος, Ιταλία, Μάλτα,  Σικελία ). Αυτή ακριβώς την αδυναμία των ευρωατλαντικών θεσμών ασφαλείας, αξιοποιούν οι δουλέμποροι  και συνεχίζουν σχεδόν ανενόχλητοι τη δράση τους.    

οι εναλλακτικές οδοί

  

  Οι αρμόδιες κρατικές αρχές  της  Ελλάδας και της Ιταλίας,  που σηκώνουν και μάλλον θα σηκώσουν το βάρος  και του νέου κύματος μεταναστών και προσφύγων,  συνεργάζονται και προετοιμάζονται προκειμένου να ακυρώσουν , όπου και όπως μπορούν, τις επιλογές των δουλεμπόρων και να ανασχέσουν τις ροές μεταναστών  προς τις ακτές τους.  

Μεγάλο μέρος των στοιχείων που έχουν συλλέξει  οι αρχές ασφαλείας, προέρχεται από τα όσα οι ίδιοι οι διακινητές  «διαφημίζουν», είτε μέσω διαδικτύου , είτε με τις ποικιλώνυμες ΜΚΟ,   απευθυνόμενοι στα υποψήφια θύματά τους, πρόσφυγες και μετανάστες.

Σύμφωνα λοιπόν με αυτά τα στοιχεία: Οι νέες διαδρομές, μετά το ντε φάκτο κλείσιμο της λεγόμενης Βαλκανικής οδού,   θα ξεκινούν από την Τουρκία και την Ελλάδα και θα οδηγούν στην Ιταλία μέσω της ανατολικής Μεσογείου.  Επίσης   η  Μεσογειακή οδός φαίνεται να  προτιμάται και από τους μετανάστες που προέρχονται  από την Υποσαχάρια και Βόρεια Αφρική,   από την Λιβύη ή την Αίγυπτο,  και θέλουν να φτάσουν στο μικρό νησί της Λαμπεντούζα  της Ιταλίας ή στην Σικελία.  Οι σχετικές επιχειρήσεις αναμένεται να ξεκινήσουν μαζικά από τα μέσα  Απριλίου. Αυτή τη φορά, θα χρησιμοποιηθούν μικρά εμπορικά πλοία και ψαροκάικα.  Η Αττάλεια (είναι μεγάλη παραθαλάσσια πόλη της Μεσογείου στην νότια ακτή της Τουρκίας)  και η Μυρσίνη (το μεγαλύτερο λιμάνι της Τουρκίας στην Μεσόγειο ), που βρίσκονται πολύ  κοντά στα σύνορα με τη Συρία,  πιθανότατα να αποτελέσουν την αφετηρία της μεταφοράς προσφύγων, προς Κρήτη,  Πειραιά, Πελοπόννησο, Πάτρα και Σικελία.  Το νέο  λιμάνι της Πάτρας, οι ομαλές ακτές της Δυτικής Πελοποννήσου,  αλλά  και οι απόκρημνες ακτές της Αιτωλοακαρνανίας στο Ιόνιο,  αποτελούν πιθανά πεδία δράσης των κυκλωμάτων παράνομης διακίνησης μεταναστών,  που θα χρησιμοποιηθούν, είτε ως τερματικοί,  είτε  ως ενδιάμεσοι σταθμοί,  με τελικό προορισμό την Ιταλία και από κει προς τις χώρες της κεντρικής και βόρειας Ευρώπης.  Επίσης από τις ακτές του Λιβάνου θεωρείται «εύκολο» το πέρασμα στην Κρήτη ή την Κύπρο.  Όμως, υπάρχουν και δεκάδες άλλα  «περάσματα» από τις ακτές τις Ανατολικής Μεσογείου και της Βορείου Αφρικής προς τις ακτές της Ελλάδας, της Ιταλίας, αλλά και της Ισπανίας, που αναμένεται να αξιοποιήσουν τα κυκλώματα των διακινητών δουλεμπόρων. Ενδεικτικά από τις ακτές της Λιβύης ξεκινούν σχεδόν καθημερνά καΐκια, με εκατοντάδες πρόσφυγες και μετανάστες από διάφορες αφρικανικές χώρες , που δεν εντοπίζονται από την Ευρωπαϊκή Ναυτική Δύναμη και φτάνουν στην Ιταλία.

Είναι σαφές ότι η εξουδετέρωση  του κυκλώματος των διακινητών/ δουλεμπόρων,  είναι το καλύτερο και αποτελεσματικότερο μέσο ανάσχεσης των προσφυγικών ροών προς την Ευρώπη.  Όμως κράτη με αυταρχικά και διεφθαρμένα καθεστώτα, δεν έχουν την πολιτική βούληση να εξαρθρώσουν το φαύλο,  αλλά και επικερδέστατο,  κύκλωμα  των δουλεμπόρων.  Στην Τουρκία, όπως είναι γνωστό,  είναι εκατοντάδες οι διακινητές.    Πρόσφατα,  οι τουρκικές δυνάμεις ασφαλείας συνέλαβαν 18 υπόπτους για λαθραία διακίνηση παράτυπων μεταναστών και προσφύγων με προορισμό την Ελλάδα, όπως ανέφερε   η «προεδρική» εφημερίδα  Hürriyet.  Η πλειοψηφία των συλληφθέντων όμως είναι Σύροι υπήκοοι ( προσοχή, δεν υπάρχει  κανένας τούρκος διακινητής ανάμεσα στους συλληφθέντες !!),  σύμφωνα με την τουρκική αστυνομία.  Αυτός   ακριβώς είναι και  ο ορισμός «της υποκρισίας των τουρκικών αρχών».