Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα σχέδια της Τουρκίας στο Αιγαίο

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

  Τέσσερις είναι οι αναβαθμοί της  προκλητικής και αναθεωρητικής συμπεριφοράς της Τουρκίας στο Αιγαίο.
Η μέτρια , είναι η παράβαση των κανόνων ασφαλείας πτήσεων και του κανονισμού του ICAO  στο FIR Αθηνών. Ο Διεθνής οργανισμός έχει αναθέσει στις Ελληνικές αρχές την ασφάλεια της αεροπλοΐας και ναυσιπλοΐας  στο Αιγαίο στις Ελληνικές αρχές, αλλά η Τουρκία δεν σέβεται  τη διεθνή νομιμότητα. Στόχος της Άγκυρας να αναλάβει η Τουρκία τις επιχειρήσεις έρευνας –διάσωσης στο μισό  Αιγαίο, εγκλωβίζοντας τα  ελληνικά νησιά ταυ Ανατολικού και Κεντρικού Αιγαίου.
Ακολουθεί η προσβολή της εθνικής μας κυριαρχία, όταν τουρκικά πολεμικά αεροσκάφη παραβιάζουν τα όρια του εθνικού εναέριου χώρου,  που είναι τα 10 ναυτικά μίλια.  Η Τουρκική επιθετικότητα είναι ιδιαιτέρως αυξημένη, όταν τα τουρκικά πολεμικά αεροπλάνα παραβιάζουν ακόμη και τα 6 ναυτικά μίλια, καθώς επίσης και όταν τα πολεμικά πλοία της Τουρκίας,  αντί της αβλαβούς διέλευσης , επιλέγουν την «επίδειξη σημαίας» παραβιάζοντας το εύρος των χωρικών μας υδάτων (6ν.μ.) προσεγγίζοντας , ενίοτε  τις ακτές  των ελληνικών νησιών στον Αργοσαρωνικό!
Ακραία προκλητικότητα και παραβατικότητα, είναι η υπέρπτηση τουρκικών μαχητικών αεροσκαφών πάνω από ελληνικά νησιά. Η πτήση πολεμικών αεροσκαφών πάνω από έδαφος, συνιστά έμπρακτη αμφισβήτηση της εθνικής μας κυριαρχίας.   
Η Τουρκία, προβαίνει συστηματικά , ειδικά το τελευταίο διάστημα,  σε όλες τις μορφές προκλητικής συμπεριφοράς σε βάρος της Ελλάδας (από παραβάσεις  του FIR Αθηνών μέχρι και υπερπτήσεις πάνω από ακριτικά νησιά)  και μάλιστα υπό τα « απαθή όμματα» της Ναυτικής δύναμης του ΝΑΤΟ,  που «δήθεν» περιπολεί στο Αιγαίο.
Η αντίδραση της Ελλάδας, σε διπλωματικό και αμυντικό επίπεδο,  μέχρι τώρα, υπήρξε λελογισμένη, επικαλούμενη το Διεθνές Δίκαιο, αλλά και την αποτρεπτική ικανότητα των Ενόπλων Δυνάμεων.
Ωστόσο, η Τουρκία, εκλαμβάνει την διαλλακτική συμπεριφορά της Αθήνας   ως αδυναμία  και  κλιμακώνει  τις προκλήσεις της.  
Πάντως, δεν είναι η πρώτη φορά, που η Τουρκία, όταν αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά ή εξωτερικά προβλήματα, κάνει «εξαγωγή»  της κρίσης στο Αιγαίο.  Η Ισλαμική Κυβέρνηση (Τ. Ερντογάν  και Α. Νταβούτογλου),  δεν έχει κατορθώσει να θέσει υπό τον πλήρη έλεγχό της το σύνολο του στρατιωτικού μηχανισμού, που η πλειοψηφία του είναι κεμαλιστές  – κοσμικοί.  Στο έδαφος της Τουρκίας, στις νοτιοανατολικές περιοχές  μαίνονται φονικές στρατιωτικές συγκρούσεις μεταξύ της τουρκικής στρατοχωροφυλακής και των Κούρδων μαχητών του ΡΚΚ.  Η Τουρκία κατηγορείται ότι ενισχύει τον ISIS, μέσω λαθρεμπορίου πετρελαίου και όπλων, έχει πολύ κακές  σχέσεις με τη Ρωσία, ενώ ΗΠΑ και Ισραήλ, δεν στηρίζουν κορυφαίες  επιλογές της Τουρκίας, όπως στη Συρία, στο Παλαιστινιακό και  στο Κουρδικό.  Η πολεμική αεροπορία της Τουρκίας έχει διέξοδο μόνο   στο Αιγαίο, αφού η εγκατάσταση ρωσικών αντιαεροπορικών πυραύλων στη Συρία (S-400) και στο Ιράν ( S-300 ), έχουν περιορίσει τις δραστηριότητές της στα νοτιοανατολικά και ανατολικά σύνορά της.
 Η ισλαμική τουρκική κυβέρνηση, αγωνίζεται να καταγράψει μια στρατιωτικό-διπλωματική επιτυχία , κυρίως για εσωτερικούς λόγους και επέλεξε το Αιγαίο, εκτιμώντας ότι η ελληνική αντίδραση θα είναι περιορισμένη, επειδή η χώρα μας βρίσκεται σε δεινή θέση, λόγω της οικονομικής κρίσης και του προσφυγικού.  Μόνο ,  αποτρεπτική ικανότητα των Ελληνικών Ένοπλων Δυνάμεων, μπορεί να επηρεάσει την επιθετική και επεκτατική πολιτική της Τουρκίας.  Όμως, ισχυρές Ένοπλες Δυνάμεις  και περικοπές των αμυντικών δαπανών, είναι έννοιες ασύμβατες ….


Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα