Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Αγία Σοφία, Θράκη και Τσάμηδες πτυχές στρατηγικού σχεδίου της ισλαμικής Κυβέρνησης της Τουρκίας



του Χρήστου Καπούτση

 Η βεβήλωση του πανίερου χώρου της Αγίας Σοφίας,   οι στοχευμένες  επιθετικές προκλήσεις  σε ελληνικά νησιά του Αιγαίου (Οινούσες – Παναγιά, Φαρμακονήσι, Ίμια και Καστελόριζο) από τουρκικά στρατιωτικά μέσα,  που εμμέσως εγείρουν θέμα εδαφικής κυριαρχίας, οι κλιμακούμενες προκλήσεις στη Θράκη με απώτερο στόχο την αυτονομία της περιοχής. Και ακόμη, οι ανιστόρητες προκλήσεις των Αλβανών που θέτουν επισήμως θέμα Τσάμηδων και Θεσπρωτίας (Τσαμουριάς), μέχρι και οι «γελοίες» προκλήσεις των Σκοπιανών,  που ελικόπτερά τους παραβίασαν πρόσφατα τον εθνικό μας εναέριο χώρο, όλα αυτά τα ανησυχητικά γεγονότα ,  έχουν κοινή αφετηρία και είναι πτυχές ενός στρατηγικού σχεδίου  της ισλαμικής Κυβέρνησης της Τουρκίας.    Άλλωστε, οι σχέσεις της Τουρκίας με την Αλβανία και τα Σκόπια, έχουν ιδιαιτέρως αναβαθμιστεί σε διπλωματικό και στρατιωτικό επίπεδο. Οι Κυβερνήσεις των Τυράννων και των Σκοπίων , αναγνωρίζουν στην Άγκυρα  κυρίαρχο ρόλο στο Βαλκάνια, ειδικά σε περιοχές όπου κυριαρχεί πληθυσμιακά το μουσουλμανικό στοιχείο (Κόσσοβο, Τέτοβο, νότια Σερβία, Αλβανία, Βοσνία, νότια Βουλγαρία).
Παράλληλα (Άγκυρα, Τίρανα και Σκόπια) εκτιμούν,  ότι η Ελλάδα βρίσκεται σε προφανή αδυναμία να υπερασπιστεί τα Εθνικά κυριαρχικά της Δικαιώματα , λόγω της βαθύτητης οικονομικής  και κοινωνικής κρίσης, άρα είναι η κατάλληλη ευκαιρία να «ξεδιπλώσουν» τώρα τις απαιτήσεις τους σε βάρος της Ελλάδας, αναδιαμορφώνοντας  τον γεωγραφικό χάρτη της Βαλκανικής και του Αιγαίου.  
Ο  Πρόεδρος της Τουρκίας Ταγίπ Ερντογάν,  δεν κρύβει τις φιλοδοξίες του, να αναδείξει την  Τουρκία,  ως ισχυρή Ισλαμική περιφερειακή  υπερδύναμη,  που διαθέτει  τη δυνατότητα με την στρατιωτική της ισχύ, να επιβάλλει τις πολιτικο-διπλωματικές επιλογές της.
Ωστόσο, η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά και εξωτερικά προβλήματα.  Οι  πολύνεκρες τρομοκρατικές επιθέσεις  σε Κωνσταντινούπολη και Άγκυρα,  το Κουρδικό και η πολύπλευρη κρίση στη Συρία, προκαλούν προβλήματα εσωτερικής πολιτικής σταθερότητας  και απειλούν τη συνοχή του Τουρκικού κράτους.  Οι στρατιωτικές δυνάμεις της Τουρκίας διεξάγουν πολεμικές επιχειρήσεις στην νοτιοανατολική Τουρκία εναντίον των κούρδων ανταρτών του ΡΚΚ και στη Βόρεια Συρία επιτίθενται στους  Κούρδους  της Συρίας. Οι σχέσεις τις Τουρκίας με τις ΗΠΑ είναι προβληματικές και εχθρικές με τη Ρωσία.
Μάλιστα ο Πρόεδρος της Τουρκίας Τ. Ερντογάν,  κατηγόρησε  τις ΗΠΑ ότι στηρίζουν τις ένοπλες ομάδες των Κούρδων της Συρίας YPG και τη  την Ρωσία ότι εξοπλίζει τους αντάρτες του ΡΚΚ στη Νοτιοανατολική Τουρκία.
Οι ΗΠΑ και η Ρωσία, προωθούν, προφανώς για δικούς τους λόγους, την ίδρυση ανεξάρτητου Κουρδικού Κράτους, εξέλιξη που θα αποτελέσει «θανάσιμο» πλήγμα για την εδαφικη ακεραιότητα της Τουρκίας. Πιθανότατα, η απάντηση του Ερντογάν,  να είναι η δραστηριότητα της Τουρκίας σε Αιγαίο και Θράκη και οι συμμαχίες με Αλβανία και FYROM, για τα Βαλκάνια.

Η βεβήλωση της Αγίας Σοφίας

Νεκίκηκά σε, Σολομών!» αναφώνησε Αυτοκράτορας του Βυζαντίου  Ιουστινιανός όταν πρωτοαντίκρισε στις 27 Δεκεμβρίου 537 , το αρχιτεκτονικό «θαύμα», το εσωτερικό της Αγίας του Θεού Σοφίας.   
 Η απόφαση του Τ. Ερντογάν να διαβάζεται το Κοράνι κατά τη διάρκεια του Ραμαζανιού στην Αγία Σοφία, δείχνει ότι ο «Σουλτάνος» δεν υπολογίζει τις αντιδράσεις του Ελληνικού Κράτους, ούτε το διεθνές κύρος του Ελληνορθόδοξου Πατριαρχείου Κωνσταντινουπόλεως , ενώ παράλληλα,  προβαίνει σε συνειδητή πρόκληση κατά της Ρωσίας, που είναι η χώρα με τον πολυπληθέστερο αριθμό πιστών Χριστιανών Ορθοδόξων.  Το θέμα σαφώς δεν εντάσσεται στις ελληνοτουρκικές σχέσεις, διότι τις υπερβαίνει. Είναι θέμα  βεβήλωσης ιερού τόπου της Ορθοδόξου Χριστιανικής Θρησκείας , είναι ακόμη θέμα προσβολής ανακηρυγμένου ιστορικού Μουσείου από την ΟΥΝΕΣΚΟ.Η απόφαση  των τουρκικών αρχών ουσιαστικά αλλοιώνει τον ιστορικό χαρακτήρα του μνημείου, μετατρέποντάς τον σε μουσουλμανικό τέμενος, για πρώτη φορά μετά από 80 χρόνια. Αποτελεί ενέργεια προκλητική, ακατανόητη και δείγμα έλλειψης σεβασμού έναντι των ορθοδόξων χριστιανών.
Η απόφαση του Τ. Ερντογάν ικανοποιεί τα ακραία στοιχεία του ισλαμικού εξτρεμισμού και συσπειρώνει τους οπαδούς του Ισλαμικού Κόμματος (ΑΚΡ).

Σχέδιο εκτουρκισμού της Θράκης 

«Βρε Έλληνες πολιτικοί που νομίζετε πως θα γράψετε μόνοι σας την ιστορία, πρέπει επιτέλους  να το καταλάβετε ότι  η μειονότητα στην Θράκη είναι ξεκάθαρα Τουρκική», δήλωσε πρόσφατα τούρκος κρατικός αξιωματούχος.  Προτάσσουμε αυτή τη δήλωση, που έκανε ο  Τούρκος Πρόξενος Κομοτηνής Αλή Ριζά Ακιντζή,  διότι αποκάλυψε το ρόλο,  που του έχει αναθέσει το τουρκικό κράτος, για την Θράκη.
Στόχος της τουρκικής διπλωματίας,  που προωθείται από το Προξενείο Κομοτηνής,  είναι ο πλήρης εκτουρκισμός της μουσουλμανικής μειονότητας,   ώστε να αποκτήσει τουρκική εθνοτική συνείδηση. Στα σχέδια,  και  η μεταφορά σκληροπυρηνικών τουρκογενών μουσουλμάνων στον Έβρο (αγοράζουν κτήματα και σπίτια σε ερειπωμένα χωριά του Έβρου με χαμηλότοκα δάνεια, που παίρνουν από την  Τουρκική τράπεζα ΖIRAAT ). Μάλιστα, υπάρχουν αιτήματα του Τουρκικού προξενείου προς την Ελληνική Διοίκηση, για την ανέγερση νέων τζαμιών σε χωριά της επαρχίας Διδυμοτείχου, εκεί όπου ο χριστιανικός πληθυσμός αποτελούσε  συντριπτική πλειοψηφία, χωριά που τώρα έχουν ερημώσει  λόγω φτώχειας, αφού  πολλοί Έλληνες τα εγκατέλειψαν αναζητώντας καλύτερη τύχη  και τα κενά, βάση σχεδίου, καλύπτουν μεταφερόμενοι τουρκογενείς μουσουλμάνοι. 
Το επόμενο στάδιο  των τουρκικών σχεδίων είναι η  απαίτηση καθεστώτος αυτονομίας, κατά το πρότυπο του Κοσσόβου,  σε συνδυασμό με την πολυπληθή μουσουλμανική μειονότητα,  που κατοικεί στη νότια Βουλγαρία στα ελληνοβουλγαρικά  σύνορα.  
Τι είναι και ποιοι αποτελούν τη Μουσουλμανική μειονότητα;   Σύμφωνα με τη συνθήκη της Λωζάνης (1923), είναι Έλληνες πολίτες, μουσουλμάνοι στο Θρήσκευμα.  Συνεπώς,  με βάση τις Διεθνείς  συνθήκες και συμβάσεις, υφίσταται μόνο Μουσουλμανική – Θρησκευτική μειονότητα στη Θράκη και δεν υπάρχει «τουρκική» - εθνική μειονότητα.
Στο πληθυσμιακό σύνολο της θρησκευτικής μειονότητας, υπάρχουν υποσύνολα με προσδιοριστικά στοιχεία τη γλώσσα και την καταγωγή.     
Η σύνθεση του μουσουλμανικού πληθυσμού της Θράκης με βάση την γλώσσα και την καταγωγή είναι:  Μουσουλμάνοι τουρκόφωνοι και τουρκογενείς που αποτελούν και την πλειοψηφία, είναι   Μουσουλμάνοι σλαβόφωνοι  και βλαχόφωνοι που αυτό-προσδιορίζονται ως Πομάκοι, και είναι και οι Ρομά μουσουλμάνοι.
Η μουσουλμανική μειονότητα υπολογίζεται σήμερα  σε 119.000. Από αυτούς 60.000 είναι τουρκογενείς, 32.000 είναι Πομάκοι και 27.000 είναι Αθίγγανοι. Τα αριθμητικά μεγέθη είναι κατά προσέγγιση,  αλλά με αυξητική τάση λόγω υπερ- γεννητικότητας των μουσουλμάνων.
 Η διάκριση με βάσει την καταγωγή και τη γλώσσα είναι αυταπόδεικτη πραγματικότητα  και όχι φανταστικό αφήγημα του ελληνικού εθνικισμού, όπως υποστηρίζουν κάποιοι Πανεπιστημιακοί που ανήκουν στον προσοδοφόρο χώρο των Εθνομηδενιστών ,  υιοθετώντας έτσι  την τουρκική προπαγάνδα περί τουρκικής – εθνικής μειονότητας , μέσω του εθνοτικού αυτοπροσδιορισμού και ενισχύοντας τα σχέδια της Τουρκίας για αυτονομία της Θράκης!!! 
Το απεχθές πρόσωπο της τουρκικής προπαγάνδας ,γνωρίζουν πολύ καλά οι φιλήσυχοι μουσουλμάνοι  οι Πομάκοι, που κατοικούν κυρίως στα ορεινά χωρία του νομού Ξάνθης. Με εκβιασμούς, προπηλακισμούς, ξυλοδαρμούς,  και άλλες μεθόδους,  όπως ο χρηματισμός, υποχρεώνουν πολλούς Πομάκους να δηλώνουν ότι είναι Τούρκοι.  Πρόσφατα επισκέφτηκα τα πομακοχώρια  και την μεγαλύτερη κωμόπολη  τον Εχίνο, κοντά στα ελληνοβουλγαρικά σύνορα. Δεν βρήκα ότι ούτε έναν μουσουλμάνο   να δηλώσει την αδιαμφισβήτητη πομακική καταγωγή του. Όλοι δήλωναν Τούρκοι!!  Στο σημείο αυτό, να εξάρουμε τον μοναχικό αγώνα που δίνει η εφημερίδα «ΖΑΓΑΛΙΣΑ» του  Πομάκου δάσκαλου Ιμάμ Αχμέτ, σε μια επική προσπάθεια διαφοροποίησης από την  τουρκική  προπαγάνδα, επιμένοντας,   να δηλώνουν οι Πομάκοι, ότι είναι  μουσουλμάνοι στο θρήσκευμα, Έλληνες πολίτες,  με μητρική γλώσσα την πομακική, άρα και πομακικής  καταγωγής.  Ο Ι. Αχμέτ έχει υποστεί διώξεις και έχει επανειλημμένα  ξυλοκοπηθεί,  από τους ανθρώπους του τουρκικού προξενείου.
Το τουρκικό προξενείο Κομοτηνής καλλιεργεί ένα κλίμα αμφισβήτησης, για την ελληνικότητα της Θράκης  και για την αποτελεσματικότητα της Ελληνικής Διοίκησης στην περιοχή , αξιοποιώντας και   ένα πυκνό δίκτυο καλοπληρωμένων πρακτόρων,  που υπολογίζονται  περίπου στις 3.000.  
Το «καμπανάκι» για τον υπαρκτό κίνδυνο  εκτουρκισμού της Θράκης , ήταν το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών του 2014, στις οποίες το κόμμα των τουρκόφωνων το Κ.Ι.Ε.Φ. (Κόμμα Ισότητας Ελευθερίας και Φιλίας) συγκέντρωσε υψηλά ποσοστά εξασφαλίζοντας την πρώτη θέση στο Νομό Ροδόπης με 41,68 %  και στο νομό Ξάνθης με 25,87 %.  Ακλούθησαν οι βουλευτικές εκλογές του Σεπτεμβρίου 2015  στις οποίες δεν εκλέχθηκε χριστιανός βουλευτής στο νομό Ροδόπης, ενώ συνολικά στη Θράκη οι μουσουλμάνοι βουλευτές είναι 4,  για πρώτη φορά στην κοινοβουλευτική ιστορία της χώρας.
Η γεωστρατηγική αξία της Θράκης:   Θράκη εννοούμε την γεωγραφική περιοχή, που περιλαμβάνει το νοτιοδυτικό τμήμα της Βαλκανικής χερσονήσου, που σήμερα είναι μοιρασμένο σε τρία κράτη, στην ελληνική  (Δυτική Θράκη), στην Ευρωπαϊκή Τουρκία (Ανατολική Θράκη) και στη  νότια Βουλγαρία.  Πατρίδα του θεμελιωτή της ατομικής θεωρίας του Φιλοσόφου Δημόκριτου (έζησε στα Άβδηρα από το 460 μέχρι  370 π.Χ , που είναι κωμόπολη του Νομού Ξάνθης  στον Νέστο ποταμό).
Ο λόγος που η Τουρκία, θα ήθελε τη Θράκη ενωμένη υπό τουρκική επιρροή και μελλοντικά επικυριαρχία,  σχετίζεται με τα πλεονεκτήματα της γεωγραφικής της θέσης και με την γεωοικονομία. 
Από τη  Θράκη σχεδιάζονται να διέλθουν οι αγωγοί φυσικού αερίου από την Κασπία με προορισμό τα κράτη της Ε.Ε.. Από τη Θράκη , δυνητικά, διέρχεται και ο εμπορικός άξονας  Ανατολής – Δύσης και μάλιστα παρακάμπτοντας το Βόσπορο.
Όλα αυτά (γεωγραφία και γεωοικονομία),  προσδίδουν ιδιαίτερη γεωστρατηγική αξία στη Θράκη. Το Ελληνικό κράτος, οφείλει να διατηρήσει την Ελληνικότητα της Θράκης, με στοχευόμενες παρεμβάσεις και κυρίως,  εξουδετερώνοντας , εγκαίρως, την δόλια ανθελληνική προπαγάνδα του Τουρκικού Προξενείου Κομοτηνής.

Οι Τσάμηδες  
 
   Οι ανθελληνικές κραυγές  των αυτοαποκαλούμενων «Τσάμηδων» και τα ανάλογα «εμπρηστικά»  δημοσιεύματα  σε βάρος της Ελλάδας στο σύνολο σχεδόν του Αλβανικού  τύπου κατά την 2ήμερη   επίσημη επίσκεψη του Υπουργού Εξωτερικών  Νίκου Κοτζιά στα Τίρανα , μάλλον δικαιώνουν   εκείνους τους διπλωμάτες , που υποστήριζαν ότι θα έπρεπε να αναβληθεί η επίσκεψη.  Μάλιστα, δύο μέρες πριν την επίσκεψη του Ν. Κοτζιά στα Τίρανα, ο Αλβανός Πρωθυπουργός Εντυ Ράμα, σε δηλώσεις του ζήτησε   από το ελληνικό κράτος να αποζημιώσει τους Τσάμηδες για τις περιουσίες τους που βρίσκονται στη Θεσπρωτία!  Τα θλιβερά επεισόδια σε βάρος του Έλληνα Υπουργού Εξωτερικών εκθέτουν την κυβέρνηση του Έντυ Ράμα, καθώς στην κυβέρνησή του συμμετέχει και το κόμμα των Τσάμηδων (Κόμμα Δικαιοσύνης, Ένταξης και Ενότητας). 
Εκ των υστέρων, δηλαδή μετά την ολοκλήρωση της επίσκεψης του Ν. Κοτζιά στην Αλβανία, το ΥΠΕΞ, σε ανακοίνωσή του επισημαίνει: «H Αλβανία θα πρέπει να αντιληφθεί ότι η ευρωπαϊκή της πορεία εξαρτάται από την πιστή εφαρμογή των πέντε αρχών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, μεταξύ των οποίων είναι και ο σεβασμός της δικαιοσύνης και του κράτους δικαίου. Αυτό προϋποθέτει ότι θα σέβεται τις αποφάσεις των δικαστηρίων, ειδικά όταν πρόκειται για εγκλήματα πολέμου, και αντί να ανακινεί ανύπαρκτα ζητήματα να εφαρμόζει τα προαπαιτούμενα και τις δεσμεύσεις της όσον αφορά την προστασία των δικαιωμάτων της γηγενούς Ελληνικής Εθνικής Μειονότητας.»
Επί της ουσίας τώρα,  ποιοι είναι οι Τσάμηδες και τι διεκδικούν.  Οι Τσάμηδες είναι απόγονοι  βιαίως εξισλαμισμένες Ελλήνων της Ηπείρου.   Την περίοδο της Κατοχής ζούσαν στην Ήπειρο περίπου 20.000 μουσουλμάνοι οι οποίοι μιλούσαν την αλβανική γλώσσα και τους αποκαλούσαν «Τουρκοτσάμηδες». Κατοικούσαν στην περιοχή της Θεσπρωτίας στις περιφέρειες Ηγουμενίτσας,  Φιλιατών και Παραμυθιάς, τις οποίες αποκαλούσαν «Τσαμουριά». Οι Τσάμηδες προσδοκούσαν τη «Μεγάλη Αλβανία» και στόχος τους ήταν να ανεξαρτητοποιηθούν. Στη συνέχεια θα ζητούσαν να ενσωματωθούν στο αλβανικό κράτος....
Κατά τη διάρκεια της κατοχής  οι Τσάμηδες έγιναν  οι καλύτεροι συνεργάτες των φασιστών Ιταλών και μετά των Γερμανών κατακτητών.  Με επικεφαλής την οικογένεια Ντίνο Μπέη διέπραξαν σφαγές, λεηλασίες, βιασμούς και μύριες βιαιότητες σε βάρος των ελλήνων κατοίκων της Ηπείρου.  Σύνθημά τους, η ευρύτερη περιοχή της Θεσπρωτίας  να γίνει αλβανική επαρχία.
Τον Σεπτέμβριο του ’44, μετά την αποχώρηση των Γερμανών, οι αντάρτες του ΕΔΕΣ,  προχώρησαν στη μαζική εκδίωξη των Τσάμηδων στην Αλβανία. Στις 23 Μαΐου του 1945, το Ειδικό Δικαστήριο Δοσιλόγων Ιωαννίνων καταδίκασε ερήμην σε θάνατο 1930 Τσάμηδες, που βαρύνονταν με εγκλήματα πολέμου, κατά τη διάρκεια της Κατοχής και δήμευσε τις περιουσίες τους.
Το θέμα των Τσάμηδων και της Τσαμουριάς  είναι μέρος της αλβανικής προπαγάνδας που προωθεί τη δημιουργία της Μεγάλης Αλβανίας. Υπενθυμίζω ότι, τον  Οκτώβριο  του  1999 ο Απελευθερωτικός Στρατός  Κοσσυφοπεδίου (UCK),   αποφάσισε  την  συγκρότηση μιας στρατιωτικής ομάδας της  “Ανεξάρτητης Ταξιαρχίας  της Τσαμουριάς» , με στόχο την απελευθέρωση της Τσεκουριάς (Θεσπρωτίας)!

                                  
                         

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα