Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Την ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., απαιτούν οι Ευρωπαίοι

άρθρο  του Χρήστου Καπούτση

Πρωτοφανή και μάλλον μεθοδευόμενη φραστική επίθεση , τουλάχιστον αήθη για τα ευρωπαϊκά διπλωματικά δεδομένα , δέχτηκε ο Υπουργός Εξωτερικών Νίκος Κοτζιάς στο  πρόσφατο    Συμβούλιων Γενικών Υποθέσεων (υπουργοί εξωτερικών της Ε.Ε.),  σχετικά με τα Σκόπια. Οι υπουργοί εξωτερικών της Γερμανίας, της Ολλανδίας   και της Αυστρίας,
  κατηγόρησαν  ευθέως τη Ελλάδα , για την επικίνδυνη πολιτική αστάθεια που υπάρχει στη FYROM! Υποστήριξαν,  ότι το «βέτο» της Ελλάδας στην προοπτική ένταξης της FYROM στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε., με το Συνταγματικό της όνομα «Μακεδονία»,  έχει δημιουργήσει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα σε αυτό το κράτος, με κορυφαίο την αναβολή των Βουλευτικών εκλογών,  που είχαν οριστεί για τις 5 Ιούνιου, προβλήματα πολιτικής αστάθειας, που όμως διαχέονται στα κεντροδυτικά βαλκάνια,  αφού σχετίζονται με εθνικιστικά και αλυτρωτικά μειονοτικά αιτήματα. Οι ευρωπαίοι υπουργοί εξωτερικών υποστήριξαν,  ότι η εμμονή της Ελλάδας στο θέμα  της ονομασίας των Σκοπίων, είναι αντιπαραγωγική , δεν είναι συμβατή με τις ευρωπαϊκές  αρχές και αξίες, και κυρίως, έχει παγιδεύσει τις χώρες της Ε.Ε. , που μόνο  για λόγους αλληλεγγύης προς την Ελλάδα, δεν  έχουν αναγνωρίσει ακόμη  τη FYROM με το άνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΊΑ», όπως έχουν πράξει 134 κράτη- μέλη του ΟΗΕ μεταξύ αυτών οι ΗΠΑ, η Κίνα και η Ρωσία,  και κυρίως, δεν έχουν ξεκινήσει οι προβλεπόμενες  διαδικασίες για την ένταξη της π.Γ.Δ. Μακεδονίας  στην Ε.Ε.  
Στην παρέμβασή του  ο ΥΠΕΞ Ν. Κότζιας  απάντησε στους 28 υπουργούς εξωτερικών της Ε.Ε.,  στο επιχείρημα ότι εάν δεν χρησιμοποιούσαμε , ως Ελλάδα, το βέτο μας έναντι της fYROM, σήμερα, το  κράτος αυτό δεν θα είχε προβλήματα. Ο Ν. Κοτζιάς, εξήγησε,  «ότι το κεντρικό πρόβλημα της fYROM είναι το γεγονός ότι έχει έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας διαλόγου και αυτή η έλλειψη δημοκρατικής κουλτούρας διαλόγου οφείλεται στη στάση ορισμένων «φίλων» αυτής της χώρας που την εκπαίδευσαν με τρόπο που να μην είναι σε θέση η ηγεσία της να κάνει και ορισμένους εσωτερικούς συμβιβασμούς και εσωτερικές δημοκρατικές πρακτικές. ρίχνετε τα βάρη στην Ελλάδα, στο τέλος αυτές οι ηγεσίες της γείτονος μας δεν θα είναι σε θέση να κάνουν εσωτερικούς συμβιβασμούς που είναι αναγκαίοι για να αναπτυχθεί η Δημοκρατία.»
Όμως είναι γνωστό, ανώτατοι Κυβερνητικοί αξιωματούχοι ισχυρών κρατών της Ε.Ε. , όπως η Γερμανίδα Καγκελάριος Α. Μεργκελ, στις επίσημες επισκέψεις τους στα Σκόπια, επισημαίνουν την αναγκαιότητα ένταξης του κράτους στην Ε.Ε., αποφεύγοντας συστηματικά  να κάνουν την παραμικρή αναφορά στο θέμα του ονόματος και τι αυτό σηματοδοτεί για την Ελλάδα και τη Βουλγαρία.
Μετά την ολοκλήρωση της Συνεδρίασης του  Συμβουλίου Γενικών Υποθέσεων, ο ΥΠΕΞ Ν. Κοτζιάς ενημερώνοντας τους δημοσιογράφους για τη συζήτηση που έγινε  στο  ΣΓΥ της Ε.Ε., σχετικά με τα Σκόπια, είπε: «Τους υπενθύμισα ότι πέρσι, ακριβώς, στο ίδιο Συμβούλιο, τον Ιούνιο του 2015, τους είχα υπογραμμίσει ότι υπάρχει ένα μεγάλο πρόβλημα με τη FYROM. Η χώρα δεν έχει ακόμη αποκτήσει νοοτροπία δημοκρατικού διαλόγου και συναίνεσης  στις  διεθνείς επαφές της.  Οι πραγματικοί φίλοι της σταθερότητας αυτής της χώρας είναι χώρες όπως η Ελλάδα και η Βουλγαρία και τους επανέλαβα, αυτό που λέω, ότι η δημιουργία αυτού του κράτους είναι ένα πραγματικό γεγονός που πρέπει κανείς θετικά να το αντικρίζει. Αλλά το όνομα το οποίο έχει και ο αλυτρωτισμός που υποκρύπτεται, είναι αρνητικά στοιχεία.»
Οι περισσότεροι Υπουργοί Εξωτερικών της Ε.Ε. , άρα και οι Κυβερνήσεις τους, δεν συμμερίζονται τις ανησυχίες  της Ελλάδας, ότι το όνομα «ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ»,   υποκρύπτει αλυτρωτικά και αποσχιστικά αιτήματα.   Επίσης δεν αξιολογούν την εμφανή προσπάθεια των  εθνικιστικών κύκλων της Κυβέρνησης του Ν. Γκρουέφσκι,  παραχάραξης της ιστορίας μέσω της καπηλείας του ονόματος ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ. Και όμως, θα άλλαζαν άποψη , αν είχαν την αναγκαία πολιτική βούληση, να μάθαιναν ότι, στα σχολικά  βιβλία ,στα επιστημονικά  εγχειρίδια και στις   εκδόσεις της Ακαδημίας της π.Γ.Δ.Μακεδονίας, διδάσκετε  ότι ένα κομμάτι -το μεγαλύτερο-της Μακεδονίας,  της Ελληνικής Μακεδονίας τέλει υπό ελληνική κατοχή!  Άραγε, η διδασκαλία σε όλα επίπεδα περί «Αιγαιατικής Μακεδονίας»  δεν υποκρύπτει,  έστω για προπαγανδιστικούς λόγους και εδαφικό ζήτημα;  Και ακόμη,  αυτά τα γεγονότα  είναι συμβατά  με τον πολιτικό  πολιτισμό και της δημοκρατικές ευαισθησίες της Ε.Ε.;
Κυρίως όμως,  οι ευρωπαίοι εταίροι μας δεν αξιολόγησαν ,   όπως θα έπρεπε,  την υποχώρηση της Ελλάδας από την απόφαση «ούτε Μακεδονία ούτε παράγωγά της» (απόφαση των πολιτικών αρχηγών υπό την προεδρία του τότε προέδρου της Δημοκρατίας του Μακεδόνα Κ. Καραμανλή) με   τη σημερινή πολιτική θέση «σύνθετη ονομασία με γεωγραφικό προσδιορισμό που να ισχύει έναντι όλων» που είναι και η θέση όλων σχεδόν των ελληνικών Κυβερνήσεων και των πολιτικών κομμάτων (πλην ΚΚΕ ,  ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και  ΑΝΕΛ).

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα