Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Τα τρομοκρατικά χτυπήματα και οι επιλογές Ερντογάν, οδηγούν την Τουρκία στη δίνη του εμφυλίου

ΑΡΘΡΟ  του Χρήστου Καπούτση


Στον αστερισμό των τυφλών τρομοκρατικών χτυπημάτων, που εντάσσονται στις ασύμμετρες απειλές,  έχουν μπει τα μεγάλα αστικά κέντρα της Ευρώπης, της Τουρκίας και περιοδικά του Ισραήλ , του Λιβάνου, αλλά  και αρκετές μεγαλουπόλεις μουσουλμανικών κρατών. Στόχος των τρομοκρατών,  να τρομοκρατήσουν τους πολίτες,  ώστε να αισθανθούν απροστάτευτοι από τις κρατικές αρχές ασφαλείας,  αλλά και συνυπεύθυνοι,  για τις αποφάσεις των Κυβερνήσεών τους.
Ασύμμετρος θεωρείται ο πόλεμος, που  διεξαγάγουν μικρές ομάδες ή και μεμονωμένα άτομα, εναντίον στρατιωτικά υπέρτερου αντιπάλου και χρησιμοποιώντας όπλα χαμηλού κόστους,  προκαλούν δυσανάλογα μεγάλα  αποτέλεσμα , όπως πολλά θύματα κυρίως άμαχοι πολίτες και δημιουργούν ένα κλίμα ανασφάλειας και αβεβαιότητας στους κατοίκους των μεγαλουπόλεων, που μεταφράζεται σε κοινωνικό και πολιτικό κόστος  για τις Κυβερνήσεις των κρατών. Κυρίως όμως, υποσκάπτονται οι Δημοκρατικοί θεσμοί  και γιγαντώνεται ο λαϊκισμός. Η δράση αυτών των ομάδων  είναι ανεξέλεγκτη, είναι εκτός των κανόνων του διεθνούς δικαίου και του δικαίου του πολέμου και δεν αντιμετωπίζεται  από οργανωμένα στρατιωτικά σώματα. Επίσης, στις ασύμμετρες απειλές, εντάσσεται και ο Κυβερνοπόλεμος, που συνιστά πραγματικά μεγάλη απειλή για τα οργανωμένα κράτη. Στόχος,  είναι να αποτρέψουν στρατιωτικά ισχυρά κράτη να κάνουν χρήση των συντελεστών ισχύος που διαθέτουν (στρατός, αστυνομία) και να επιβάλουν τις πολιτικές επιλογές τους.
Οι ποικιλώνυμες τρομοκρατικές ομάδες είναι «γεννήματα» του θρησκευτικού φανατισμού (ισλαμικό τζιχάντ), της μισαλλοδοξίας,  του κοινωνικού αποκλεισμού που δημιουργούν τα αυταρχικά και ανελεύθερα καθεστώτα, των εθνικοαπελευθερωτικών κινημάτων , του παράνομου πλουτισμού «περιθωριακών» ηγετών (λαθρεμπόριο όπλων, πετρελαίου και διακίνηση ναρκωτικών και γυναικών), αλλά  και των στρατιωτικών επεμβάσεων  της Δύσης,  όπως  στη Γιουγκοσλαβία, στο Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Λιβύη και τη Συρία, αλλά και της Ρωσίας στην Τσετσενία και Γεωργία και φυσικά της Τουρκίας στην Κύπρο.
Η ρεαλιστική διαπίστωση ότι τα  πολυπληθή αστικά κέντρα είναι   ανοχύρωτα στη δολοφονική δράση των ημιπαραφρόνων τρομοκρατών, δεν δικαιολογεί  εκ μέρους της Πολιτείας  μέτρα  που περιορίζουν ατομικά και συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών με «αντάλλαγμα» περισσότερη ασφάλεια.  Δεν είναι «ανταλλάξιμα» μεγέθη η Δημοκρατία και η Ασφάλεια και τα όρια τους πρέπει να είναι σαφώς καθορισμένα.  Οι τρομοκράτες, ως  αντικοινωνικό και αντισυστημικό «ιδεολογικό ρεύμα» με δολοφονικές πρακτικές,  θα έχουν δικαιωθεί, εφόσον  τα κράτη  επιχειρήσουν να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία με την αστυνομοκρατία. 

Εμφύλιος στην Τουρκία

Η Τουρκία πλήττεται το τελευταίο διάστημα από πολύνεκρες τρομοκρατικές ενέργειες, από ομάδες ή άτομα,  που δεν έχει ταυτοποιηθεί  πλήρως, η ιδεολογική τους ταυτότητα,   τα πραγματικά κίνητρα και οι στόχοι. Ωστόσο, οι εκτιμήσεις,  που εκκινούν από διαφορετικές αφετηρίες συγκλίνουν  σε ένα κοινό  τόπο (συμπέρασμα). Η τρομοκρατική δραστηριότητα στα μεγάλα αστικά κέντρα τη Τουρκίας  (Άγκυρα, Κωνσταντινούπολη, Καισάρεια), είναι έκφραση της έντονης δυσαρέσκειας πολιτικών επιλογών του αυταρχικού καθεστώτος Ερντογάν , βασικά σε δυο αλληλοτροφοδοτούμενα μέτωπα, στη Συρία και στο Κουρδικό, αλλά και στην προσπάθεια εκθεμελίωσης του Κεμαλικού – Κοσμικού χαρακτήρα του τουρκικού κράτους και την αντικατάστασή  του από ένα Ισλαμικό κράτος.  Η Τουρκία του Τ. Ερντογάν, φαίνεται ότι αντιμετωπίζει δύο δυνητικά θανάσιμες απειλές. Του εμφυλίου πολέμου και  του εδαφικού ακρωτηριασμού και ως πιθανή εναλλακτική λύση  προβάλλεται η Ομοσπονδία (Τούρκοι , Κούρδοι, Αλεβίτες).
Ο Αμερικανός αναλυτής, Μάικλ Ρούμπιν,  σε άρθρο του σημειώνει ότι η Τουρκία θα διαιρεθεί, αλλά δεν έχει ακόμη διευκρινισθεί ένα θα γίνει ένα ξεχωριστό κουρδικό κράτος στην Τουρκία ή θα σχηματισθεί μια ομοσπονδία, σημειώνει η τουρκική ιστοσελίδα  ‘Demokrat Haber’. O Ρούμπιν αναφερόμενος στην απόπειρα πραξικοπήματος της 15ης Ιουλίου στην Τουρκία, ισχυρίζεται ότι με αυτήν άρχισε η διαδικασία διαίρεσης του τουρκικού κράτους.

Ο διχασμός στην Τουρκία βαθαίνει και όλα δείχνουν, ότι η χώρα βρίσκεται στη  δίνη του εμφυλίου πολέμου.  Τούρκοι και Κούρδοι είναι ήδη διαιρεμένοι καθώς τους χωρίζει αβυσσαλέο μίσος,  ενώ η ισχυρή μειονότητα των Αλεβιτών (περίπου 15 εκατομμύρια) εξελίσσεται σε ισχυρό αντίπαλο του καθεστώτος Ερντογάν, με τον Φ. Γκιουλέν και τους φανατικούς οπαδούς του να καιροφυλακτούν, για  να δώσουν το τελειωτικό χτύπημα στον θανάσιμο εχθρό τους  τον Ερντογάν.
Ήδη στην Καισάρεια και την Κωνσταντινούπολη, έχει αρχίσει ένα προγκρόμ κατά των Κούρδων. Μετά από την βομβιστική επίθεση στην Καισάρεια φανατικοί υποστηρικτές του Ερντογάν αλλά και ακροδεξιοί εθνικιστές Γκρίζοι Λύκοι επιτέθηκαν κατά των γραφείων και των οπαδών του φιλοκουρδικού κόμματος HDP, παρότι, το HDP καταδίκασε τις τρομοκρατικές ενέργειες και στην Κωνσταντινούπολη και στην Καισάρεια. Χιλιάδες κούρδοι πολιτικοί, ανάμεσα τους δύο ηγετικά στελέχη του HDP, κρατούνται εδώ και μήνες στις φυλακές χωρίς αποδείξεις ενοχής, παρά μόνο με υποψίες για συνδέσμους με το PKK. Βέβαια, η τρομοκρατική επίθεση εναντίον  της 1ης Ταξιαρχίας Καταδρομών στην Καισαρεία, που είχε 14 νεκρούς στρατιώτες
δεν επιλέχθηκε τυχαία. Είναι ένα από τα πλέον μισητά τμήματα των τουρκικών ΕΔ στους Κούρδους. Οι επιχειρήσεις της Ταξιαρχίας Καταδρομών στη νοτιοανατολική Τουρκία κατά των Κούρδων χαρακτηρίζονται από σκληρότητα που ξεπερνά τα όρια ακόμη και της βίας του πεδίου μάχης. Τα βίντεο με εν ψυχρώ εκτελέσεις Κούρδων ανταρτών κάνουν το γύρο του διαδικτύου.
Είναι σαφές ότι μετά το οπερετικό  πραξικόπημα του περασμένου Ιουλίου, το σύστημα Ερντογάν έχει σκληρύνει και εξελίσσεται σε ισλαμοφασισιτκό καθεστώς
Η Τουρκία, με ευθύνη του Ερντογάν, έχει ανοίξει ένα  ανεξέλεγκτο εσωτερικό μέτωπο στη νοτιοανατολική επικράτεια της και ταυτόχρονα,   διενεργεί στρατιωτικές επιχειρήσεις στην Β.Συρία,  αλλά και στο Β.Ιράκ,  εναντίον των  Κούρδων μαχητών , σε προφανή στόχο, να  εμποδίσει την συνένωση όλων αυτών των κουρδικών περιοχών σε μια μεγάλη κρατική οντότητα, που θα είναι και η αφετηρία εδαφικού διαμελισμού της Τουρκίας.
Επιπλέον , η  δολοφονική επίθεση εναντίον του Πρέσβη της Ρωσίας στην Άγκυρα Αντρέι Καρλόφ , γίνεται  σε μία περίοδο που η Ρωσία και η Τουρκία αναθέρμαναν  στις σχέσεις τους,  που είχαν «παγώσει» μετά από την κατάρριψη του ρωσικού μαχητικού τον Νοέμβριο του 2015. Πάντως είναι νωρίς, να εκτιμηθούν οι συνέπειες στις ρωσοτουρκικές σχέσεις…
Η προσέγγιση  Ερντογάν-Πούτιν έγινε διότι Ρωσία και Τουρκία θέλουν να προωθήσουν τα Στρατηγικά και ενεργειακά τους συμφέροντα στην ευρύτερη περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και της Μέσης Ανατολής. Οι Ρώσοι θέλουν να διατηρήσουν την ισχύ τους στη Συρία  για ενεργειακούς και  στρατιωτικούς λόγους. Το Ιράν, ισχυρός παράγοντας στην περιοχή που στηρίζει το καθεστώς του προέδρου της Συρίας Άσαντ και συνεργάζεται πολύ στενά πλέον με τη  Ρωσία, κυρίως στους τομείς της ενέργειας και των στρατιωτικών εξοπλισμών, έχει με την Τουρκία έναν κοινό στόχο. Να μην δημιουργηθεί Κουρδικό κράτος. Από τις εξελίξεις στο συριακό μέτωπο, φαίνεται ότι υπάρχει μια ετερόκλητη συμφωνία συμφερόντων, η Τουρκία και η Ρωσία να στηρίξουν τον Άσαντ να ξαναπάρει ολόκληρο το Χαλεπι και σε αντάλλαγμα , η Τουρκία να αφεθεί να ολοκληρώσει τις στρατιωτικές επιχειρήσεις της  στο βόρειο τμήμα  της Συρία σε βάρος των Κούρδων. Όμως,  οι ενέργειες αυτές έχουν εξοργίσει τους Κούρδους,   γι’ αυτό έχουν σκληρύνει τη στάση τους και εκφράζουν τη δυσαρέσκειά τους με διάφορους τρόπους, με κεντρικό στόχο την αποδυνάμωση  του συστήματος Ερντογάν. Και ακόμα, τα Στρατηγικά σχέδια της Ρωσίας, της Τουρκίας και του Ιράν, πιθανόν, να ακυρωθούν , μόνο από τη δράση ομάδων στο πλαίσιο του ασύμμετρου πολέμου, διότι η Δυτική Συμμαχία (ΗΠΑ, ΝΑΤΟ, Ε.Ε.), έχει μάλλον … αποσυρθεί, τουλάχιστον μέχρι η νέα υπό τον ΝΤ. Τράμπ, αμερικανική διοίκηση,  αναλάβει τα ηνία της εξουσίας και «ξεδιπλώσει» τις επιλογές της στην Εξωτερική (διεθνή) πολιτική. Και μια πρόβλεψη: Δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι η Κυβέρνηση ΤΡΑΜΠ, θα θελήσει να «σπάσει» τη συμμαχία Ρωσίας, Ιράν και Συρίας (Άσαντ). Θα εξαρτηθεί από ποια επιλογή,  εξυπηρετούνται τα αμερικανικά οικονομικά και ενεργειακά συμφέροντα.
Απειλή και για την Ελλάδα
Έχει ιδιαίτερο ενδιαφέρον το γεγονός ότι, ενώ η Τουρκία αντιμετωπίζει σοβαρά εσωτερικά προβλήματα, όχι μόνο επιμένει,  αλλά και κλιμακώνει στις επιθετική  πολική της  σε βάρος της Ελλάδος. Η εμμονή του Τ. Ερντογάν στην αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάννης και η αμφισβήτηση της ελληνικής κυριαρχίας σε συγκεκριμένα στρατηγικής σημασίας νησιά του Αιγαίου, έχει την ερμηνείας της.  Στην περίπτωση που η Τουρκία θα έχει  απώλειες στα νοτιοανατολικά σύνορά της, θα αναζητήσει ανταλλάγματα στο Αιγαίο και την Κύπρο.  Γι  αυτό ακριβώς τα τεκταινόμενα στην Τουρκία, θα πρέπει να  συνεγείρουν τα ελληνικά πολιτικά κόμματα και τους πολίτες, ώστε να συγκροτηθεί άμεσα ένα αρραγές Εθνικό Μέτωπο, για την αντιμετώπιση,  όχι μόνο της πολύ  πιθανής τουρκικής απειλής,  αλλά και του λιγότερου πιθανού σεναρίου των ασύμμετρων απειλών.  ΕΡΩΤΗΣΗ: Στην απευκταία  περίπτωση,  που ο Ερντογάν, στείλει στα ελληνικά νησιά του Ανατολικού Αιγαίου, χιλιάδες μετανάστες και πρόσφυγες, η ενέργεια αυτή, είναι ή  δεν είναι ασύμμετρη απειλή και θα πρέπει η Ελληνική Κυβέρνηση  να πάρει τα αναγκαία μέτρα, προστατεύοντας πρωτίστως,  την ελληνική κυριαρχία και τους Έλληνες νησιώτες;;   

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα