Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

«Απουσιάζει» η ελληνική μειονότητα από τις εκλογές στην Αλβανία


Άρθρο Του Χρήστου Καπούτση

Η ελληνική μειονότητα, για πρώτη φορά από την εποχή του Ε. Χότζα, δεν συμμετέχει στις βουλευτικές εκλογές στην Αλβανία, που γίνονται την Κυριακή, ως αυτόνομο πολιτικό κόμμα. Η συρρίκνωση του Ελληνισμού της Αλβανίας, η επιτυχημένη πολιτική αφομοίωσης της εθνικής μειονότητας, που άσκησαν οι Αλβανικές Κυβερνήσεις, η αδιαφορία της Ελλάδας και κυρίως, ο διχασμός και οι προσωπικές φιλοδοξίες των ελλήνων της Αλβανίας, έδρασαν υπονομευτικά και έτσι,  ο ελληνισμός της Βορείου Ηπείρου ή η εθνική  μειονότητα της Αλβανίας,  είναι φιμωμένη και απειλείται με αφανισμό. Οι «μάχες» εντός  του αλβανικού κοινοβουλίου, ώστε να αποτραπούν οι περεταίρω δημεύσεις περιουσιών ελλήνων ή οι αγώνες για τη διδασκαλία της ελληνικής  γλώσσας  στους βορειοηπειρώτες μαθητές, θα περνούν μέσα από τα αλβανικά κόμματα, άρα θα είναι από την αρχή «χαμένες», επειδή ο αλβανικός εθνικισμός διαχέεται σε όλα τα κόμματα του αλβανικου κοινοβουλίου….

Δέκα οχτώ (18) πολιτικά κόμματα θα διεκδικήσουν την ψήφο των αλβανών πολιτών, που δίνουν σκληρή μάχη για τις  εκατόν σαράντα (140) έδρες του Αλβανικού κοινοβουλίου. Σε αυτά τα πολιτικά κόμματα  δεν θα είναι με ξεχωριστό ψηφοδέλτιο για πρώτη φορά από το 1991, το Κόμμα Ένωσης Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΚΕΑΔ), που αποτελεί την κοινοβουλευτική εκπροσώπηση της ελληνικής μειονότητας και υποστηρίζεται από την πολιτιστική οργάνωση των ελλήνων της Αλβανίας «Ομόνοια».
Ο πρόεδρος του ΚΕΑΔ Βαγγέλης Ντούλες , εντάχθηκε στα ψηφοδέλτια του Δημοκρατικού Κόμματος,  και μάλιστα σε περιοχή που δεν υπάρχει ελληνισμός, στον Αυλώνα.  Η εκλογή του Προέδρου  του ΚΕΑΔ,  δηλαδή  η πολιτική εκπροσώπηση του Ελληνισμού ταυτίζεται πλέον με την επανεκλογή του Βαγγέλη Ντούλε ,  ως βουλευτού όμως του Δημοκρατικού Κόμματος,  θα εξαρτηθεί,   από τις ψήφους των ελλήνων σε διάφορες περιοχές , όπου είναι ισχυρή η ελληνική εκπροσώπηση. Έτσι,  η ελληνική μειονότητα σε Αργυρόκαστρο, Χειμάρρα, Αγίους Σαράντα, θα κληθεί να προσφέρει την ψήφο της σε Αλβανούς, ή  ακόμη και σε Αλβανο-Τσάμηδες υποψήφιους με το Ψηφοδέλτιο του Δημοκρατικού Κόμματος, προκειμένου το κόμμα αυτό να πάει καλά στις εκλογές, για να μπορέσει να εκλεγεί ο Β. Ντούλες στον Αυλώνα!  Για να καταλάβουμε, πόσο διχασμένη είναι η ελληνική μειονότητα στην Αλβανία,  αρκεί να αναφέρουμε ότι ,  ο Δήμαρχος της Χειμάρας , Γιώργος Γκόρος ή  ΄΄Γκέργκι Γκόρο΄΄, κάτοχος  από χρόνια  της ελληνικής ιθαγένειας, λόγω της καταγωγής του, κατηγορείται ευθέως,  για ανθελληνική προπαγάνδα. Ο Γ. Γκόρος, εκλέχτηκε  Δήμαρχος Χειμάρας με την στήριξη του σοσιαλιστικού  κόμματος του Ε. Ράμα και με τις ψήφους των αλβανοτσάμηδων, που αξιώνουν την προσάρτηση  της Θεσπρωτίας (Τσαμουριάς)  στην Αλβανική επικράτεια!!
Πάντως, Ελληνικής καταγωγής  βουλευτές θα εκλεγούν μέσα από τα ψηφοδέλτια των τριών μεγάλων κομμάτων, Σοσιαλιστικό, Δημοκρατικό και Σοσιαλιστικό Κίνημα Ενσωμάτωσης του Ιλιρ Μέτα και υπολογίζεται ότι θα είναι από 3 μέχρι 5,  βουλευτές στο νέο Αλβανικό Κοινοβούλιο.
Σύμφωνα με τις δημοσκοπήσεις, τα δύο μεγαλύτερα κόμματα, το  κυβερνών Σοσιαλιστικό με επικεφαλής τον Πρωθυπουργό  Έντυ Ράμα και το Δημοκρατικό Κόμμα του Λιουλεζίμ Μπάσα, διαδόχου του Σ. Μπερίσα, δίνουν μάχη, ψήφο – ψήφο για την πρωτιά. Το σοσιαλιστικό κόμμα  καταγράφει ένα μικρό προβάδισμα, έναντι του Δημοκρατικού , αλλά δύσκολα θα κατακτήσει  171 βουλευτικές έδρες, ώστε να πετύχει την αυτοδυναμία. Ως τρίτο κόμμα, καταγράφεται,  το Σοσιαλιστικό Κίνημα Ενσωμάτωσης, αν και  ο ιστορικός ηγέτης του, Ιλίρ Μέτα,  μετά την εκλογή του στο ύπατο αξίωμα της χώρας, του Προέδρου της Δημοκρατίας, δεν μετέχει ενεργά στον προεκλογικό αγώνα.  Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, δίνουν προβάδισμα στο Σοσιαλιστικό Κόμμα με ποσοστά που κυμαίνονται από 42% έως 44%, με διαφορά 2 έως 5 ποσοστιαίων μονάδων από το Δημοκρατικό, που έρχεται δεύτερο, ενώ το κόμμα Σοσιαλιστικό Κίνημα Ένταξης ακολουθεί με ποσοστό περίπου το 11-13%. Δεν αποκλείεται, σε περίπτωση μη αυτοδυναμίας, η μετεκλογική συνεργασία των δυο μεγάλων κομμάτων και η δημιουργία  του μεγάλου Κυβερνητικού συνασπισμού. 
Η εσωτερική κατάσταση στην Αλβανία, απέχει από το να χαρακτηριστεί ομαλή. 
Η κρίση έχει χτυπήσει και την αλβανική οικονομία και μάλιστα σε δύο ευαίσθητους τομείς. Από τη μία στο εσωτερικό, που καταγράφονται τα προβλήματα που έχουν πια όλες οι περισσότερες ευρωπαϊκές χώρες, όπως είναι η ανεργία ειδικά των νέων, οι χαμηλοί μισθοί και η εγκληματικότητα. Κι από την άλλη, η μείωση των εμβασμάτων από τους μετανάστες στις άλλες χώρες (Ελλάδα, Ιταλία), που κι αυτοί έχουν πληγεί από την εκεί κρίση. Στην  προεκλογική πολιτική αντιπαράθεση,  κυριαρχούν θέματα οικονομίας, μεταρρυθμίσεων για την πορεία ένταξης της Αλβανίας στην ΕΕ και διαφθοράς,  με κορυφαίο το ζήτημα των ναρκωτικών,  για το οποίο η αντιπολίτευση εξαπολύει μύδρους εναντίον της κυβέρνησης και του πρωθυπουργού Ε. Ράμα προσωπικά. Η Αλβανία, έχει κατηγορηθεί από διωκτικές αρχές ευρωπαϊκών κρατών,  ότι διακινεί την μεγαλύτερη ποσότητα χασίς και άλλων ναρκωτικών ουσιών προς τις χώρες της Ε.Ε. και μάλιστα,  αφήνουν υπόνοιες, για  τη συμμετοχή αλβανών κυβερνητικών αξιωματούχων , δικαστικών και αστυνομικών. 

 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα