Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Η διαρροή απορρήτων από το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας προς Βουλευτή είναι μία ακόμη απόδειξη της παρακμής του πολιτικού μας συστήματος

Σύμφωνα με ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ, εντοπίστηκε, από ποια υπηρεσία και από ποιον κρατικό υπάλληλο έγινε η διαρροή απορρήτων εγγράφων προς μέλος της Βουλής. Στην ανακοίνωση του ΓΕΕΘΑ επισημαίνεται ότι: «Γνωρίζεται ότι από την Ένορκη Διοικητική Εξέταση (ΕΔΕ) που διενεργήθηκε από το ΓΕΕΘΑ, για τη διακρίβωση των αιτίων και συνθηκών διαρροής διαβαθμισμένων εγγράφων του Κυβερνητικού Συμβουλίου Εξωτερικών και Άμυνας (ΚΥΣΕΑ), διαπιστώθηκε ότι τα δύο (2) διαρρεύσαντα έγγραφα που παραδόθηκαν από τον Βουλευτή κ. Ανδρέα Λοβέρδο στο Προεδρείο της Βουλής των Ελλήνων, προέρχονται από αντίγραφα που είχαν διανεμηθεί, σύμφωνα με την προβλεπόμενη διαδικασία, στη Γενική Διεύθυνση Αμυντικών Εξοπλισμών και Επενδύσεων (ΓΔΑΕΕ) του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας.» Η διαρροή Απορρήτων εγγράφων από εξουσιοδοτημένο χειριστή ανώτατο Αξιωματικό, είναι πράξη παράνομη, ανήθικη και βαθύτατα προσβλητική, για το κύρος του σώματος των Ελλήνων Αξιωματικών. Αλλά ομοίως , επονείδιστη είναι και η πράξη του Συνταγματολόγου Βουλευτή Α. Λοβέρδου που τα παρέλαβε. Η διαρροή ΑΠΟΡΡΗΤΩΝ, όμως, δεν θα πρέπει να συγχέεται με την ουσία της υπόθεση της πώλησης πυρομαχικών στη Σαουδική Αραβία. Αν υπάρχουν σοβαρές υπόνοιες για ατασθαλίες ή συγκάλυψης οικονομικού σκανδάλου, τότε υπάρχει ο προβλεπόμενος νόμιμος τρόπος της άρσης του Απορρήτου και της αποκάλυψης του εγκλήματος σε βάρος του Δημοσίου, αν υπάρχει. Συμπέρασμα, ο κομματισμός των στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων (βλέπε το αποκρουστικό παράδειγμα του υπουργού ΠΡΟ.ΠΟ. Ν.Τόσκα) και η εξουσιομανία αδίσταχτων πολιτικάντηδων πολιτικών, είναι συμπτώματα της ανίατης παθογένειας του πολιτικού μας συστήματος. Η αποφορά από την παραταξιακή σήψη των κομμάτων εξουσίας είναι πλέον ανυπόφορη. Και επιπλέον, από τέτοιες ανήθικες και αήθεις συμπεριφορές από κρατικούς λειτουργούς, πλήττονται οι κορυφαίοι θεσμοί του Δημοκρατικού μας Πολιτεύματος όπως, του Κοινοβουλίου και των Ε.Δ. Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα