Εκλαϊκεύω μια σκέψη: Έσπασα ένα ποτήρι. Γιατί; διότι το πέταξα. Άρα, έχω ένα αποτέλεσμα (σπασμένο ποτήρι) που προήλθε από μία αιτία (το πέταξα, έφυγε από τα χέρια μου) . Τι περιγράφω; την αρχή της αιτιοκρατίας. ΑΙΤΙΑ – ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ. π.χ. Ο ΘΕΟΣ έφτιαξε τον Κόσμο για κάποιο λόγο, για κάποια αιτία, που θα τον μάθουμε, όταν δούμε (άνθρωποι ή κάτι άλλο, πιθανόν οι διάδοχοι του ανθρώπινου γένους) το ΤΕΛΟΣ του. ΣΩΣΤΑ; ΟΧΙ λέει Χάιζενμπεργκ. Υπάρχουν γεγονότα των οποίων η εκδήλωση δεν υπαγορεύεται από κάποια αιτία! Στην κβαντική μηχανική, επικρατεί η τυχαιότητα των γεγονότων. Έγινε αυτό, έτσι από τύχη. Και ο Κόσμος; και αυτός από τύχη!! Τι περιγράφω; μα την αρχή της απροσδιοριστίας ή διαφορετικά, την αρχή της αβεβαιότητας. Τι λέει αυτή; είναι αδύνατο να μετρηθεί ταυτόχρονα και με ακρίβεια, ούτε πρακτικά, ούτε και θεωρητικά η θέση και η ταχύτητα, ή ορμή, ενός σωματίου, στον μικρόκοσμο.
Η αιτιοκρατία (ντετερμινισμός) , αποδέχεται την ύπαρξη της αιτιότητας, την καθολική αιτιώδη και νομοτελειακή συνάφεια όλων των φαινομένων. Η φιλοσοφία του ντετερμινισμού είναι συνδεδεμένη με την Νευτώνεια φυσική. Σύμφωνα λοιπόν, με την αιτιοκρατία, αν ήταν δυνατόν να γνωρίζουμε το σύνολό της ύλης και τους νόμους που διέπουν το σύμπαν, θα ήταν εφικτό να προσδιορίσουμε κάθε σημείο σε οποιοδήποτε χρόνο του σύμπαντος, άρα να μάθουμε, την εξέλιξή του και φυσικά το ΤΕΛΟΣ ΤΟΥ!
Μην λέτε βλακείες λένε οι Χιούμ και Χάιζενμπεργκ. Υπάρχουν αποτελέσματα που γίνονται έτσι, χωρίς αιτία. «Ζωντανό» παράδειγμα η κβαντομηχανική. Τι μας διδάσκει; Ούτε εμπειρικά είναι δυνατόν ποτέ να παρατηρήσουμε τον αιτιώδη δεσμό, την αναγκαία σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Άρα δεν μπορούμε να προβλέψουμε με ακρίβεια ΟΛΑ τα αποτελέσματα, διότι καταλυτικός παράγοντας αναδεικνύεται η τύχη! Ισχύει και ο νόμος των πιθανοτήτων στην δημιουργία του Σύμπαντος; Γιατί ΟΧΙ; Να το συζητήσουμε;; δεν θα το συνιστούσα!! Πιθανόν να μην επαρκεί η χρονική διάρκεια μιας ανθρώπινης ζωής, για να καταλήξουμε σε πλήρως τεκμηριωμένα συμπεράσματα ...
Χρήστος Καπούτσης
Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου