Ο αλυτρωτισμός είναι το πρόβλημα και όχι το όνομα στο «Μακεδονικό».

άρθρο του Χρήστου Καπούτση

Η εκκρεμότητα της ονομασίας της FYROM, έχει εξελιχθεί  σε διμερές πρόβλημα που δηλητηριάζει για δεκαετίες,  τις σχέσεις των δύο γειτονικών κρατών.

Πρέπει ωστόσο να διευκρινίσουμε ότι , δεν είναι το όνομα αυτό καθεαυτό, το πρόβλημα, αλλά είναι ο αλυτρωτισμός και η παραχάραξη της ιστορίας που το συνοδεύει.  Το όνομα είναι ο ιμάντας μεταφοράς μιας αναθεωρητικής εθνικιστικής πολιτικής,  που φτάνει τα όρια  ακόμη και της διεκδίκησης  ελληνικών εδαφών, ενώ αποτελεί μέσον προπαγάνδας σε βάρος της Ελλάδας, σε όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης της FYROM. Τα ιστορικά εγχειρίδια  βρίθουν ιστορικών ανακριβειών, ενώ στους σχολικούς χάρτες τα σύνορα της FYROM εκτείνονται μέχρι τον Όλυμπο και περιλαμβάνουν  την κεντρική Μακεδονία  την Θεσσαλονίκη και την Χαλκιδική!

Η νεολαία της FYROM μαθαίνει στα σχολεία και τα Πανεπιστήμια, ότι η Ελλάδα κατέχει παρανόμως και με τη βία εδάφη που ανήκουν στη FYROM και σε αυτές τις περιοχές ζουν σκλαβωμένοι  οι ομοεθνείς τους «Μακεδόνες» τα αδέλφια τους, που περιμένουν να τους  απελευθερώσουν από την ελληνική σκλαβιά! Ως αποτέλεσμα της ανθελληνικής προπαγάνδας που διδάσκεται στα σχολειά της FYROM, καταγραφούμε  προκλητικές ενέργειες, οι οποίες υποδαυλίζουν εχθρότητα και φανατισμό, όπως η παραποίηση της ελληνικής σημαίας και η αντικατάσταση του χριστιανικού σταυρού με τη ναζιστική σβάστικα, οι προπηλακισμοί κατά ελληνικών επιχειρήσεων, επιχειρηματιών και τουριστών, αλυτρωτικά συνθήματα από σκοπιανούς οπαδούς σε διεθνείς αθλητικές διοργανώσεις, προκλητικές και προσβλητικές σε βάρος της Ελλάδας ενέργειες σε διάφορες πολιτιστικές  εκδηλώσεις.

Όταν το 1992 οι πολιτικοί αρχηγοί στην Διάσκεψη υπό τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κ. Καραμανλή, διακήρυξαν ότι δεν θα επιτρέψουν την χρήση του ονόματος Μακεδονία ούτε παράγωγά του, καθότι «το όνομα είναι η ψυχή μας» (Μελίνα Μερκούρη), εννοούσαν προφανώς, ότι δεν θα επιτρέψουν την παραχάραξη της Ιστορίας και την υλοποίηση  αλυτρωτικών οραμάτων,  που σαφώς υπονοούσαν τον εδαφικό ακρωτηριασμό της Ελλάδας.

Ιστορικά, ο όρος «Μακεδονία», που είναι ελληνική λέξη, αναφέρεται στο Βασίλειο και τον πολιτισμό των αρχαίων Μακεδόνων, που ανήκουν στο ελληνικό έθνος και αποτελούν αδιαμφισβήτητο κομμάτι της ελληνικής ιστορικής και πολιτιστικής κληρονομιάς.

Όμως υπάρχει ένα θέμα γεωγραφίας.

Τα γεωγραφικά όρια της Μακεδονίας ορίζονται, βόρεια από την πόλη των Σκοπίων, ανατολικά  από την οροσειρά της Ροδόπης, νότια από την κοιλάδα των Τεμπών και δυτικά από τον ορεινό όγκο της Πίνδου.  Όπως είναι χαραγμένα σήμερα το εθνικά σύνορα, στην Ελλάδα ανήκει το 65% των εδαφών της γεωγραφικής περιοχής της Μακεδονίας, στην πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας ανήκει σχεδόν το 35% της έκτασης και στη Βουλγαρία περίπου το  10%.

Επομένως, δεν μπορεί το γειτονικό κράτος για γεωγραφικούς και ιστορικούς λόγους να ονομάζεται , «νέτα σκέτα», Μακεδονία, υπό την έννοια, ότι δεν είναι δυνατόν,  δεν είναι λογικό και επομένως αποδεκτό, το μέρος να εκφράζει το όλον.

Όμως, μια ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, ως γεωγραφικό προσδιορισμό, είναι οριακά ανεκτή ως λύση της εκκρεμότητας, π.χ. Βόρεια Μακεδονία ή Άνω Μακεδονία, υπό την αδιαπραγμάτευτη δέσμευση ότι οι γείτονες θα αποκηρύξουν κάθε αναθεωρητικό και εθνικιστικό σχέδιο σε βάρος της Ελλάδας.

Η Ελληνική πλευρά από το 2004 έχει προβεί σε μια σοβαρή υποχώρηση . Διαπραγματεύεται προσδιορισμό του ονόματος που δεν θα αφήνει περιθώρια αμφιβολιών σχετικά με τη διάκριση μεταξύ του εδάφους της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και περιοχών σε γειτονικές χώρες το συμφωνημένο όνομα θα χρησιμοποιείται έναντι όλων  (erga omnes) και για όλους τους σκοπούς.  Η Ελλάδα, δέχεται την χρήση του ονόματος Μακεδονία, ως γεωγραφικού προσδιορισμού και για κάθε χρήση. Όμως, η FYROM, μέχρι σήμερα, εμμένει στις πάγιες θέσεις της και ουσιαστικά απορρίπτει πλήρως την ελληνική πρόταση.

Η επίλυση της εκκρεμότητας της ονομασίας της π. Γ.Δ. Μακεδονίας, έχει ορόσημο τον Ιούλιο του 2018, όταν θα διεξαχθεί στις Βρυξέλλες η σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ.  Οι πιέσεις είναι ασφυκτικές, ώστε σε  αυτή τη Σύνοδο να αποφασιστεί η ένταξη της FYROM  στο ΝΑΤΟ με την νέα ονομασία, αποτέλεσμα έντονων  διπλωματικών διαβουλεύσεων, με την οποία θα συμφωνεί και  η Ελλάδα και έτσι,  να άρει το βέτο.

Τα περισσότερα πολιτικά κόμματα συμφωνούν σε ονομασία για την γειτονική χώρα , που θα περιέχει το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ,  ως γεωγραφικό προσδιορισμό και για κάθε χρήση,  με εξαίρεση τον κυβερνητικό εταίρο το κόμμα ΑΝ.ΕΛ.

Ο επικεφαλής του κόμματος ο Π. Καμμένος, που είναι και ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, άρα θα μετέχει στην Ελληνική Αποστολή στην Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ , εφόσον θα είναι μέχρι τότε ο πολιτικός προϊστάμενος  των Ε.Δ. και δεν έχει αλλάξει κυβερνητικό πόστο, έχει εκφράσει την αντίθεσή του, να αποτελεί με οποιονδήποτε τρόπο το όνομα ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ μέρος της λύσης  της ονομασίας του γειτονικού κράτους. Διευκρινίζοντας ωστόσο, ότι έχει τις αντιρρήσεις του , ΟΧΙ ως μέλος της Κυβέρνησης , αλλά ως αρχηγός πολιτικού κόμματος! Η πιθανότερη εκτίμηση είναι ότι η αρνητική θέση του Π. Καμμένου   σχετίζεται περισσότερο με την εκλογική βάση  του κόμματος  των ΑΝΕΛ. Και ότι τελικά,  θα στηρίξει την Κυβερνητική  επιλογή και στο ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟ.  Άλλωστε δεν είναι ο πολιτικός , που   έχει φοβηθεί τις πολιτικές κυβιστήσεις, χάριν της Κυβερνητικής Συνοχής.

Το πιθανότερο είναι Κυβέρνηση  και αντιπολίτευση να συμφωνήσουν και να προωθήσουν μια ονομασία για το γειτονικό κράτος,  που θα περιέχει τη λέξη Μακεδονία, ως  γεωγραφικό προσδιορισμό για κάθε χρήση. Ωστόσο, δεν είναι καθόλου βέβαιο,  ότι η ελληνική πρόταση θα γίνει εύκολα αποδεκτή από τους εθνικιστικούς κύκλους της FYROM, που διαθέτουν ισχυρά κοινωνικά ερείσματα.