Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Ευνοϊκό το διεθνές περιβάλλον για την οριστική λύση του «Μακεδονικού»

Πνεύμα συγκρατημένης αισιοδοξίας,  σχετικά με την πορεία διευθέτησης της εκκρεμότητας της ονομασίας της π. Γ.Δ. Μακεδονίας, είναι διάχυτο, σε ανώτατο επίπεδο στο Υπουργείο Εξωτερικών.  Υψηλόβαθμο στέλεχος του διπλωματικού σώματος, υποστήριξε, σε επικοινωνία μας, ότι είναι η πρώτη φορά, που υπάρχουν βάσιμες ελπίδες, για την οριστική επίλυση του ονοματολογικού  προβλήματος της FYROM εντός συγκεκριμένου χρονικού ορίζοντα (Ιούνιος 2018).
Το πλαίσιο της ελληνικής  πρότασης είναι,   μια ονομασία που θα περιέχει τον όρο Μακεδονία, ως γεωγραφικό προσδιορισμό, έναντι όλων και για κάθε χρήση, υπό την αδιαπραγμάτευτη δέσμευση,  ότι οι γείτονες θα αποκηρύξουν, κατηγορηματικά, όχι μόνο λεκτικά,  αλλά θεσμικά και Συνταγματικά, κάθε αναθεωρητικό και εθνικιστικό σχέδιο σε βάρος της Ελλάδας.
Επίσης και σε διεθνές επίπεδο, κυρίως από Ε.Ε. και ΝΑΤΟ, ασκούνται πιέσεις και προς την Αθήνα και προς τα Σκόπια, για αμοιβαίες υποχωρήσεις και εξεύρεση λύσης, κοινά αποδεκτής.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή εξέφρασε την ικανοποίησή της, για τη δράση της κυβέρνησης των Σκοπίων με στόχο τον τερματισμό ενός αδιεξόδου 25 ετών, για την ονομασία της ΠΓΔΜ και ελπίζει, σε  «συγκεκριμένα αποτελέσματα», σύμφωνα με δήλωση  εκπροσώπου  της Κομισιόν.
 Στην ίδια κατεύθυνση και ο Γ.Γ. του ΝΑΤΟ,  που το προσεχές διάστημα θα επισκεφτεί τα Σκόπια, για συνομιλίες με τον Πρόεδρο και Πρωθυπουργό τη χώρας.
Η ένταξη της FYROM στο ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. αποτελεί πάγιο στόχο  των Κυβερνήσεων της γειτονικής χώρας, αλλά προσκρούει στο ελληνικό βέτο, που είναι:  πρώτα η λύση του ονοματολογικού και μετά η ένταξη στους ευρω- ατλαντικούς θεσμούς.
Έντονο είναι όμως και το  ενδιαφέρον του Γερμανικού Τύπου. Σε γερμανικές εφημερίδες και ενημερωτικές  ιστοσελίδες, υπάρχουν εκτενείς αναφορές στην διαμάχη των δυο βαλκανικών κρατών, μια διαμάχη για το όνομα,  που είναι πολύ δύσκολο να γίνει κατανοητή, όπως γράφουν,  από την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη.    
Στα δημοσιεύματα,  αποδίδεται,  η  συγκεκριμένη εξέλιξη στην αλλαγή πολιτικής ηγεσίας στα Σκόπια με την ανάληψη της πρωθυπουργίας από τον σοσιαλδημοκράτη Ζόραν Ζάεφ. 
Ενώ κάνουν ειδική μνεία  και  στις προσπάθειες που καταβάλει  ο  ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ για το θέμα της ονομασίας ο  78χρονος Μάθιου Νίμιτς, που για δυο δεκαετίες ασχολείται με το θέμα αυτό.
Και γενικά, έχει δημιουργεί ένα διεθνές περιβάλλον εξαιρετικά ευνοϊκό και ελπιδοφόρο,  για την οριστική λύση του «ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΟΥ», που θα συμβάλλει στην ειρήνη και την σταθερότητα της πολύπαθης Βαλκανικής χερσονήσου.
Χρήστος Καπούτσης

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα