Μετάβαση στο κύριο περιεχόμενο

Γιατί η Τουρκία συνιστά μείζονα Εθνική απειλή

Ανάλυση του Χρήστου Καπούτση

 Η Τουρκία στέλνει συνεχώς απειλητικά μηνύματα, που θα πρέπει να αφυπνίσουν την Κυβέρνηση και τα πολιτικά κόμματα. 
           Η Τουρκία συνιστά σοβαρή απειλή για την Ελλάδα,  ίσως την πιο σοβαρή, διότι στοχεύει στην αλλαγή του συνοριακού status στο Αιγαίο και την Θράκη, ενώ μεθοδεύει την γεωπολιτική και ενεργειακή ομηρία της Κύπρου.     Η Ελλάδα συνορεύει με μια μεγάλη ισλαμική χώρα, την Τουρκία,  που διαθέτει ισχυρές  και πολυάριθμες Ένοπλες Δυνάμεις  (55 εκατ. πληθυσμός και 1,2 εκατομμύρια είναι ενταγμένοι στις Ένοπλες Δυνάμεις, στην στρατοχωροφυλακή, στην ακτοφυλακή,  στη ΜΙΤ και στην πολεμική Βιομηχανία),  αλλά είναι και πολιτικά ασταθής, με απρόβλεπτη πολιτική ηγεσία και έχει πολλά μέτωπα ανοιχτά (Κουρδικό, Συρία). Το σύστημα εξουσίας υπό τον Τ. Ερντογάν έχει εξελιχτεί  στην πιο αυταρχική κυβερνητική εξουσία στην περιοχή, ενώ δεν διστάζει να αξιοποιήσει την στρατιωτική  ισχύ για την υλοποίηση πολιτικο-διπλωματικών  στόχων. Η Τουρκία έχει πραγματοποιήσει στρατιωτική εισβολή στην Συρία, όπως παλαιότερα στην Κύπρο και στα Ίμια, προκειμένου να προστατέψει τα συμφέροντά της. Κυρίως, η ισλαμική Τουρκία του Τ. Ερντογάν, είναι σε τροχιά ρήξης με τις ΗΠΑ,  το ΝΑΤΟ και την Ε.Ε. , ενώ παράλληλα ισχυροποιεί και μια πολιτικο-διπλωματική και  στρατιωτική συμμαχία ΤΟΥΡΚΙΑ-ΙΡΑΝ- ΡΩΣΙΑ, ως το αντίπαλο δέος των ΗΠΑ και ΝΑΤΟ στην περιοχή.  Αυτή η  ριζοσπαστικοποίηση του Τ. Ερντογάν,  καθιστά την Τουρκία απρόβλεπτη και ιδιαιτέρως επικίνδυνη για την Ελλάδα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι, έχουμε ευθεία παρέμβαση στο Σκοπιανό από τον  Πρόεδρο της Τουρκίας Τ. Ερντογάν και μάλιστα, απείλησε εμμέσως την Ελλάδα, λέγοντας ότι «δεν πρόκειται να αφήσουμε τους αδελφούς μας Μακεδόνες μόνους, απέναντι στην Ελλάδα»!  Μιλώντας σε Σύνοδο Βαλκάνιων μεταναστών στην Κωνσταντινούπολη, ο Ερντογάν, προκαλώντας για μία φορά την Ελλάδα, είπε  πως «η Τουρκία θα βρίσκεται πάντα στο πλευρό της "Μακεδονίας" (εννοεί τους κατοίκους της FYROM) στο θέμα της ονομασίας,  απλώς επειδή η Ελλάδα δεν έχει δίκιο».  Σύμφωνα με το τηλεοπτικό δίκτυο των Σκοπίων, TV NOVA, ο Πρόεδρος της Τουρκίας, δήλωσε ότι , η Ελλάδα μπλοκάρει την ένταξη της «Μακεδονίας» στο ΝΑΤΟ, ωστόσο η Τουρκία δεν θα επιτρέψει την αλλαγή του ονόματος αυτού του Βαλκανικού κράτους!  «Οι δεσμοί μεταξύ Τουρκίας και Μακεδονίας είναι αδελφικοί» τόνισε ο τούρκος Πρόεδρος, προσθέτοντας πως «Άγκυρα και Σκόπια δεν έχουν καμία διαφορά και δεν πρόκειται να αφήσουμε τους αδελφούς μας Μακεδόνες μόνους, απέναντι στους έλληνες»...
Η Τουρκία, παρότι είναι σε πόλεμο στην Συρία,  έχει στην κορυφή της διπλωματικής της ατζέντας, την αλλαγή των συνοριακών δεδομένων στο Αιγαίο. Η Τουρκία επισήμως από το 2011 έχει υποβάλλει αίτημα στο ΟΗΕ με το οποίο αμφισβητεί πλήρως την ελληνική θέση ότι τα θαλάσσια σύνορα των δυο κρατών ορίζονται από την μέση γραμμή μεταξύ του τουρκικών παραλίων και των νησιών του Αιγαίου.  Η αμφισβήτηση αυτή αφορά κυρίως,   την περίπτωση του συμπλέγματος του Καστελόριζου, αλλά και 18 νησιά και νησίδες, που κατά την Τουρκία κατέχονται παρανόμως από την Ελλάδα.  Έντονη και προκλητική είναι το τελευταίο διάστημα η στρατιωτική δραστηριότητα της  Τουρκίας γύρω από τα Ίμια και το Φαρμακονήσι. Τουρκικά πολεμικά πλοία  περικυκλώνουν  τα ελληνικά νησιά, τα Ίμια είναι ακατοίκητα, ενώ στο Φαρμοκονήσι  υπάρχει  στρατιωτική φρουρά και   τουρκικά  ελικόπτερα πετούν συχνά πάνω από αυτά, δηλαδή πάνω από ελληνικό έδαφος, ανενόχλητα!
Πρέπει να απασχολήσει πολύ σοβαρά την Ελλάδα, η θέση της Τουρκίας, ότι δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου, όπως δήλωσε ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας  Μεβλούντ Τσαβούσογλου: «Δεν υπάρχουν θαλάσσια σύνορα της Ελλάδας και της Κύπρου. Θεωρούμε ως εξωτερικά όρια της τουρκικής υφαλοκρηπίδας την μέση γραμμή ανάμεσα στις ακτές της Τουρκίας κα της Αιγύπτου! Η Τουρκία ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα στην υφαλοκρηπίδα της και αυτό το δικαίωμα θα το υπερασπιστούμε με κάθε μέσο » (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 4-2-2018).  Ουσιαστικά ο Τούρκος Υπουργός Εξωτερικών  αμφισβητεί ευθέως ότι το Καστελόριζο διαθέτει υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ.  Και επομένως η Ελλάδα δεν έχει θαλάσσια σύνορα (υφαλοκρηπίδα, ΑΟΖ), ούτε με την Κύπρο, αλλά ούτε και με την Αίγυπτο.  Και δηλώνει απερίφραστα,  ότι η θαλάσσια περιοχή μεταξύ Ελλάδας και Κύπρου είναι τουρκική υφαλοκρηπίδα,  όπου η Τουρκία ασκεί κυριαρχικά δικαιώματα τα όποια και θα τα υπερασπιστεί με κάθε μέσο, διπλωματικό , πολιτικό και στρατιωτικό. Το θέμα του Καστελόριζου,( όπως έχω αναφέρει σε παλαιότερα άρθρα μου  στο «Π») είναι τεράστιας εθνικής σημασίας.
Η έντονη αμφισβήτηση των συνορευουσών θαλασσίων ζωνών Ελλάδας και  Κύπρου, από την Τουρκία (αφού εξαιρεί ετσιθελικά το Καστελόριζο από την Ελληνική Επικράτεια), σχετίζεται με την απόφαση να κατασκευαστεί  ο αγωγός μεταφοράς φυσικού Αερίου EastMed.  Όπως είναι γνωστό, Κοινή διακήρυξη για την προώθηση του αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου «EastMed», ο οποίος θα διέρχεται από την Κρήτη, υπέγραψαν από κοινού στο Τελ Αβίβ οι αρμόδιοι υπουργοί Ισραήλ, Ελλάδας, Κύπρου και Ιταλίας, παρουσία του Ευρωπαίου Επίτροπου Κλιματικής Αλλαγής και Ενέργειας, στοχεύοντας στην ολοκλήρωσή του μέχρι το 2025. Ο σχεδιαζόμενος αγωγός των 2.100 χιλιομέτρων θα συνδέσει τα κοιτάσματα αερίου κοντά στο Ισραήλ και την Κύπρο με την Ελλάδα και πιθανόν με την Ιταλία και το  κόστος κατασκευής του θα είναι έως 7 δισεκ. ευρώ.  Με την ολοκλήρωση του έργου, η  Ανατολική Μεσόγειος μετατρέπεται σε εναλλακτικό διάδρομο μεταφοράς φυσικού αερίου προς την Ευρώπη.  Η επιλογή του EastMed ακυρώνει τον  αντίστοιχο αγωγό με κατεύθυνση την Τουρκία και  απελευθερώνει και τη Λευκωσία και το Τελ Αβίβ από τον ασφυκτικό εγκλωβισμό τους από την  Άγκυρα. Γι’ αυτό η Τουρκία αντιδρά και διεκδικεί την ενεργειακή «μερίδα του Λέοντος», στην Ανατολική Μεσόγειο. Όμως στην περίπτωση, που η Τουρκία επιχειρήσει να παρεμποδίσει , με οποιοδήποτε τρόπο (πολιτικό ή στρατιωτικό) την κατασκευή του αγωγού EastMed, εκτός των άλλων,  θα πλήξει και τα  οικονομικά συμφέροντα εταιρειών κολοσσών όπως η γαλλική TOTAL, η ιταλική ENI και η αμερικανική “Noble Energy”.  Επίσης ο EastMed καθίσταται δυνητικά  αποτρεπτικός παράγοντος έναντι της τουρκικής απειλής  και λόγω της ενεργού συμμετοχής πολυεθνικών εταιρειών στην κατασκευή του έργου , αλλά και διότι  η ενεργειακή συμφωνία με την εμπλοκή της Ε.Ε., της Κύπρου, της Ελλάδας, της Γαλλίας,  της Ιταλίας και του Ισραήλ, επεκτείνεται και στον διπλωματικό και στρατιωτικό τομέα και συνεπώς , διαμορφώνεται  ένα υποσύστημα ασφάλειας του ευρύτερου δυτικού συστήματος (ΗΠΑ- ΙΣΡΑΗΛ-ΝΑΤΟ-  Ε.Ε.). Αυτή την προοπτική θα επιχειρήσει να αποτρέψει η Τουρκία, γι’ αυτό και απειλεί και εκβιάζει προτάσσοντας, όχι την ισχύ του Διεθνούς Δικαίου, για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο, αλλά την στρατιωτική της ισχύ.  Να προσθέσουμε ότι, η Τουρκία έχει υποβάλει αίτημα για ακύρωση της ενεργειακής συμφωνίας Κύπρου - Αιγύπτου και της μεταξύ τους οριοθέτησης της ΑΟΖ από το 2003.
Όλα αυτά, συντείνουν στην εκτίμηση, ότι η Τουρκία συνιστά θανάσιμη απειλή για τα Εθνικά μας συμφέροντα και δεν δικαιολογείται εφησυχασμός ή εμμονή από ελληνικής πλευράς,  σε αναποτελεσματικές πολιτικές μέσω υποχωρήσεων στις τουρκικές  απαιτήσεις, διότι, αποθρασύνεται ο άρπαγας γείτονας. 

Σχόλια

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Αναξίμανδρος (610-540 π.X.)

Γέννηση, θάνατος, άπειρο », 23 Μαΐου 2011 Επιστήμες / Μορφές της Επιστήμης & της Τεχνολογίας   Αναπληρωτής καθηγητής Ιστορίας και Φιλοσοφίας της Αστρονομίας και των Φυσικών Επιστημών - Πανεπιστήμιο Αθηνών Στράτος Θεοδοσίου Στην φιλοσοφία του Αναξίμανδρου, το άπειρο, που ήταν αθάνατον και ανώλεθρον, ήταν η πρωταρχική κοσμική ουσία από την οποία απορρέουν τα πάντα και στην οποία τελικά επιστρέφουν τα πάντα. Από αυτό γεννιούνταν και σε αυτό επέστρεφαν αλληλοδιαδόχως άπειροι κόσμοι. των Στράτου Θεοδοσίου, επίκουρου καθηγητή, και Μάνου Δανέζη , αναπληρωτή καθηγητή, Τμήμα Φυσικής – Πανεπιστήμιο Αθηνών και Milan Dimitrijevic , Astronomical Observatory of Belgrade, Serbia Την ίδια εποχή με τον Θαλή έδρασε, επίσης στην Μίλητο, ο μαθητής και διάδοχος στην Σχολή του, ο Αναξίμανδρος (610-540 π.X.), ο οποίος, όπως παραδέχονται όλοι οι μελετητές εκείνης της περιόδου, ήταν ισάξιος του διδασκάλου του και ο πρώτος που μαζί

Είχε Δίκιο η Αντιγόνη ή ο Κρέων;

Επανερχόμαστε   στα παλιά ερωτήματα. Είχε άραγε κάπου δίκιο η Αντιγόνη (ή εξ ολοκλήρου δίκιο); Και είχε άραγε ο Κρέων κάποιο άδικο (ή εξ ολοκλήρου άδικο); Δεν είναι βέβαιο ότι αυτά είναι τα πιο ενδιαφέροντα ερωτήματα που θα μπορούσε κανείς να θέσει για το έργο, τουλάχιστον έτσι ωμά διατυπωμένα. Ή μάλλον θα μπορούσε ο Σοφοκλής ο ίδιος να τα έχει κάνει πιο ενδιαφέροντα —και πιο δύσκολα— όμως οι επιλογές του ήταν άλλες. Υπήρχε σύγκρουση —μια σύγκρουση εγελιανού τύπου— μεταξύ των δικαιωμάτων της οικογένειας και των δικαιωμάτων της πολιτείας. Και αρχικά φαίνεται σαν ο Σοφοκλής να πρόκειται να αναπτύξει το έργο του με βάση αυτή τη σύγκρουση, όταν η Αντιγόνη εμφανίζεται στον Πρόλογο του δράματος προσηλωμένη ειδικά στην οικογένεια και έκδηλα αδιάφορη απέναντι στην πολιτεία, ενώ ο Κρέων με το διάγγελμα του αμέσως μετά την Πάροδο (πολύ σημαντική τοποθέτηση σε αρχαίο ελληνικό δράμα) αναλαμβάνει τη θέση του εκφραστή της πόλεως, με την έκκληση έξαφνα που απευθύνει να υποταχθούν οι προσωπικέ

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ: Ο άνθρωπος μετά το θάνατό του δεν περνά στην ανυπαρξία, ο νεκρός δεν είναι «μηδέν», αλλά μετέχει στο «είναι» έχει την ικανότητα να αισθάνεται και αναμένει (μέσω της μετεμψύχωσης) την επιστροφή του στον ορατό κόσμο.

O ΠΑΡΜΕΝΙΔΗΣ Ο Παρμενίδης ήταν αρχαίος Έλληνας φιλόσοφος. Γεννήθηκε στην Ελέα της Μεγάλης Ελλάδας στα τέλη του 6ου αι. π.Χ., σε ένα περιβάλλον επηρεασμένο από τις απόψεις του Πυθαγόρα και του Ξενοφάνη. Θεωρείται η πλέον πρωτότυπη μορφή της προσωκρατικής σκέψης. Σε αντίθεση με τους Ίωνες φυσιολόγους δεν αναζητά την ενότητα του κόσμου σε μια φυσική ουσία, αλλά στην ίδια την «οντότητα» των πραγμάτων που μας περιβάλλουν, στο είναι όλων των όντων και όλων των πραγμάτων. Ο Παρμενίδης εκθέτει τη φιλοσοφία του σε έμμετρο λόγο (δακτυλικό εξάμετρο), επιθυμώντας πιθανώς να την παρουσιάσει ως αποτέλεσμα θείας αποκάλυψης. Στο προίμιο του ποιήματoς περιγράφεται το ταξίδι του ποιητή πάνω σε άρμα, καθοδηγούμενο από κόρες του ΄Ηλιου σε μια ανώνυμη θεά. Ακολουθεί η Αλήθεια, στην οποία μιλά η θεά επιχειρώντας μια προσέγγιση της καρδιάς της αλήθειας.     «αλλά ωστόσο θα μάθεις και τούτο, πως τα δοκούντα θα έπρεπε να είναι απολύτως δεκτά, όλα δεκτά στο σύνολό τους ως όντα». Παρουσιάζοντας τα φα